Χρήση εικονικής πραγματικότητας για παιδιά με αυτισμό

Ο αυτισμός είναι μια σύνθετη και μη προοδευτική νευροσυμπεριφορική πάθηση που επηρεάζει τα άτομα με διάφορους τρόπους. Λειτουργεί ως εμπόδιο επηρεάζοντας τη λεκτική και μη λεκτική επικοινωνία και την κοινωνική αλληλεπίδραση. Γνωστή και ως διαταραχή φάσματος, τα άτομα με αυτισμό αντιμετωπίζουν προκλήσεις στις κοινωνικές δεξιότητες, στη συμπεριφορά, καθώς και σε θέματα αισθητηριακής προσοχής και προσοχής που επηρεάζουν αρνητικά τη ζωή τους. Αντιμετωπίζουν προβλήματα στην κατανόηση των σκέψεων και των συναισθημάτων των άλλων ανθρώπων, γεγονός που τους καθιστά δύσκολο να μεταφέρουν τις ιδέες τους σε άλλους με λέξεις ή με άγγιγμα, εκφράσεις προσώπου και χειρονομίες. Ωστόσο, όπως οποιοσδήποτε άλλος, έχουν επίσης μοναδικές ταυτότητες, ιδιορρυθμίες και προτιμήσεις.

Στα μέσα της δεκαετίας του '90, μια ερευνήτρια ονόματι Barbara Strickland υπέθεσε ότι εικονική πραγματικότητα (VR) θα μπορούσε να βοηθήσει στην ανάπτυξη δεξιοτήτων κοινωνικής ευαισθητοποίησης μεταξύ των ατόμων με αυτισμό. Αν και οι αρχικές μελέτες ήταν πολλά υποσχόμενες, ωστόσο, η εικονική πραγματικότητα ήταν ακριβή και τα ακουστικά ήταν συχνά ογκώδη και άβολα.

Τέτοια ζητήματα έγιναν εμπόδιο για τις θεραπείες VR και η υιοθέτηση της τεχνολογίας σταμάτησε. Πρόσφατα, η τεχνολογία VR για τη βελτίωση των παιδιών με αυτισμό έχει γίνει ξανά το επίκεντρο πολλών μελετών. Ας διερευνήσουμε πώς αυτή η τεχνολογία μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την εκπαίδευση των παιδιών με αυτισμό.

Ρόλος της Εικονικής Πραγματικότητας

Τα παιδιά με αυτισμό μπορούν να εμπλακούν αποτελεσματικά με το περιβάλλον τους χρησιμοποιώντας τις υπηρεσίες του Παρόχους εκπαίδευσης VR. Μπορεί να βοηθήσει στη βελτιωμένη μάθηση μεταξύ των παιδιών και να αναπτύξει την εστίαση, καθώς το VR έχει τη δυνατότητα να επιτρέψει στους χρήστες να δίνουν ιδιαίτερη προσοχή και αλληλεπίδραση κατά τη διάρκεια των συνεδριών.

Η χρήση εικονικής πραγματικότητας επιτρέπει στην έκθεση στον πραγματικό κόσμο να εκπαιδεύσει και να αναπτύξει κοινωνικές δεξιότητες σε ένα ελεγχόμενο και ασφαλές εικονικό περιβάλλον. Η οθόνη τοποθέτησης κεφαλής εικονικής πραγματικότητας (VR-HMD) έχει αποτελέσει το κύριο επίκεντρο διαφόρων μελετών που είναι κατηγοριοποιούνται ανάλογα με τις διαφορές στον τύπο εφαρμογής, την τεχνολογία και τα χαρακτηριστικά του συμμετέχοντος.

Αν και υπάρχουν ελπίδες, η χρήση της τεχνολογίας VR πρέπει να περάσει από περισσότερη έρευνα για τον τομέα της εκπαίδευσης. Πρέπει να διασφαλιστεί ότι μπορούν να γίνουν κατάλληλες συστάσεις σχετικά με την εφαρμογή, τη χρήση και τη βιωσιμότητα αυτής της έννοιας. ΕΝΑ μελέτη από τους Didehbani (2016), Parsons & Cobb (2011) και Tzanavari (2015) δηλώνουν ότι υπάρχουν στοιχεία που υποδηλώνουν πρόβες, εξατομίκευση και επανάληψη κοινωνικών περιπτώσεων σε διαφορετικά πλαίσια για τη γενίκευση των κοινωνικών δεξιοτήτων που αποκτήθηκαν σε ένα εικονικό περιβάλλον στις αλληλεπιδράσεις καθημερινή ζωή.

Χρησιμοποιώντας VR, τα παιδιά με αυτισμό μπορούν να τραφούν και να προετοιμαστούν για να μιλήσουν δημόσια. Για παράδειγμα, το κοινό των avatar μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να ενθαρρύνει τα παιδιά να κοιτάξουν γύρω από την αίθουσα, και αν δεν έχουν οπτική επαφή με το κοινό, τα avatar θα εξαφανιστούν. Αυτό θα μπορούσε να κερδίσει μια καλή ανταπόκριση από τους συμμετέχοντες και να δημιουργήσει μια αίσθηση εμπιστοσύνης στα παιδιά.

Το Κέντρο για την Υγεία του Εγκεφάλου στο Πανεπιστήμιο του Τέξας στο Ντάλας και το Κέντρο Μελέτης Παιδιών στο Πανεπιστήμιο του Γέιλ εξέτασαν από κοινού τον τρόπο με τον οποίο η εκπαίδευση VR επηρέασε τον εγκέφαλο των συμμετεχόντων. Νωρίτερα, ο Bain He.alth είχε πραγματοποιήσει αρχικές μελέτες σχετικά με την Εκπαίδευση Εικονικής Πραγματικότητας-Κοινωνικής Γνώσης (VR-SCT). Τα άτομα που έχουν αυτισμό ανέπτυξαν κοινωνικές δεξιότητες όπως η συναισθηματική αναγνώριση και άρχισαν να καταλαβαίνουν και να ανταποκρίνονται στους άλλους κατά τη διάρκεια μιας συνομιλίας με την ανάπτυξη σεναρίων VR. Ήταν η Brain Health, που το 2012 είχε διαπιστώσει ότι η πλατφόρμα VR είναι ένας αποτελεσματικός μηχανισμός που βοηθά στη βελτίωση των γνωστικών και κοινωνικών δεξιοτήτων μεταξύ των ατόμων με αυτισμό.

Συμπερασματικά

Αν και υπήρξε προοδευτική ανάπτυξη γύρω από την εικονική πραγματικότητα για τον αυτισμό όλα αυτά τα χρόνια, αυξήθηκε απαίτηση της έρευνας σχετικά με την οθόνη τοποθέτησης κεφαλής εικονικής πραγματικότητας για καλύτερη θεωρητική βάση είναι απαιτείται. Γνωρίζουμε τη χρήση του για αξιολόγηση και μάθηση παιδιών και ενηλίκων στο φάσμα του αυτισμού. Αναμένουμε να δούμε περισσότερες θεραπείες εικονικής πραγματικότητας σε σχολεία, σπίτια και γραφεία καθώς αναπτύσσονται περισσότερα προγράμματα εκπαίδευσης και διεξάγονται εις βάθος μελέτες.