VPN-ების პოპულარობა სულ უფრო იზრდება
VPN არის ვირტუალური პირადი ქსელის აბრევიატურა.[1] თუ თქვენ არ იცნობთ ტერმინს, მაშინ აშკარად ჯერ არ გაწუხებთ ინტერნეტში თქვენი კონფიდენციალურობის უსაფრთხოება. VPN არის ტექნიკა ან ქსელის ტიპი (დისკრეტული), რომელიც საშუალებას აძლევს კომპიუტერის ცალკეულ მომხმარებლებს და კორპორაციებს დაიცვან და დაშიფრონ თავიანთი კომუნიკაცია, განსაკუთრებით არასანდო საჯარო ქსელის გამოყენებისას.
მიუხედავად იმისა, რომ რამდენიმე წლის განმავლობაში ინტერნეტის აქტიური მომხმარებელთა მხოლოდ 5%-მა იცოდა, რას გულისხმობს VPN, გლობალური ვებ ინდექსის ანალიზი[2] გამოვლინდა, რომ 2016 წელს 10 ადამიანიდან 3 იყენებდა VPN-ს ინტერნეტში შესასვლელად. VPN-ის გამოყენების მზარდი პოპულარობა 2017 წელსაც დაფიქსირდა. შეფასებულია, რომ ინტერნეტის მომხმარებელთა 25%-ზე მეტი ყოველდღიურად ეყრდნობა კერძო ქსელს, განსაკუთრებით მაშინ, როცა ინტერნეტთან არის დაკავშირებული საჯარო ქსელებითა და ცხელ წერტილებით.
VPNmentor-ის მიერ მოწოდებული სტატისტიკის მიხედვით,[3] ინდონეზიელი (41%) და ტაილანდელი (39%) კომპიუტერის მომხმარებლები ინტერნეტში წვდომის დიდი ალბათობით VPN-ის საშუალებით არიან. საუდის არაბეთი, არაბეთის გაერთიანებული საემიროები, ბრაზილია, თურქეთი, ვიეტნამი, ტაივანი, ინდოეთი, მალაიზია სტატისტიკაში შედის, როგორც VPN სერვისის აქტიური მომხმარებლები.
ბრიტანულმა საზოგადოებამ ასევე გამოიკვლია VPN გამოყენებასთან დაკავშირებით. 2017 წელს 16%-მა ან ზრდასრულმა ბრიტანელმა გამოიყენა ვირტუალური პირადი ქსელი ან პროქსი სერვერი. მათგან 48%-მა მიიღო ეს გეოლოკაციის შენიღბვის მიზნით, რომელსაც ჩვეულებრივ იღებენ ვებსაიტები ნაგულისხმევად, დამალოს თავისი ვინაობა და მინიმუმამდე დაიყვანოს კიბერშეტევების რისკი.
მონაცემთა უკონტროლო შეგროვება ინტერნეტში აიძულებს ადამიანებს რეგულარულად გამოიყენონ სერვისი
ონლაინ კონფიდენციალურობის საკითხები რეალურია და ისინი აგროვებენ იმპულსს, როდესაც ჩვენ 2018 წელს მივდივართ. მონაცემთა მასიური დარღვევა,[4] უკანონო ქმედებებში ჩართული ელექტრონული კომერცია, საკრედიტო ბარათების ნომრების გაყიდვა სასაცილო ფასად, შავ ბაზარზე ნაყიდი ვინაობა. ეს არის ონლაინ კრიმინალური სამყაროს აისბერგის წვერი, რომლის ნახვის უფლება გვაქვს.
თითქმის ყველა ვებსაიტი იყენებს ქუქი-ფაილებს, რათა თვალყური ადევნოს, აანალიზოს, გააზიაროს, გაყიდოს ან გააკეთოს ის, რაც მათ სურთ თავიანთი ვიზიტორების შესახებ მონაცემებით. ინტერნეტ სერვისის პროვაიდერებიც კი (ISP) აძლევენ თავს უფლებას შეაგროვონ მომხმარებლის მონაცემების გარკვეული ნაწილი.
მიუხედავად იმისა, რომ მომხმარებელთა უმეტესობა ფიქრობს, რომ ეს არის კიბერკრიმინალები, რომლებიც ეძებენ მონაცემებს და, შესაბამისად, გეგმავენ მავნე პროგრამების შეტევებს, კერძო ორგანიზაციებს, სამთავრობო ინსტიტუტებმა (ალბათ ყველაზე ცნობილი არის აშშ-ში დაფუძნებული ეროვნული უსაფრთხოების სააგენტო) და ინტერნეტ სერვისის პროვაიდერებმაც კი (ISP) მიიღეს მონაცემთა გატაცება გლობალურად. ამრიგად, მომხმარებელთა პერსონალური ინფორმაცია უფრო მეტად ემუქრება საფრთხეს, ვიდრე ოდესმე.
მრავალი კანონის რეგულაციამ უნდა დაიცვას ადამიანების კონფიდენციალურობა ინტერნეტში, მაგრამ სინამდვილეში ეს ასე არ არის
ინტერნეტის მომხმარებლების კონფიდენციალურობა რეგულირდება მრავალი კანონით, მათ შორის ელექტრონული კომუნიკაციების კონფიდენციალურობის აქტი (ECPA), კომპიუტერული თაღლითობა. და ძალადობის შესახებ აქტი (CFAA), კიბერ დაზვერვის გაზიარებისა და დაცვის აქტი (CISPA), ბავშვთა ონლაინ კონფიდენციალურობის დაცვის აქტი (COPPA) და მრავალი სხვები.[5]
მიუხედავად ამისა, ღიაა კითხვა მუშაობს თუ არა ყველა აღნიშნული რეგულაცია. სინამდვილეში, ეს კანონები ყოველდღე ირღვევა. მაგალითად, გასულ წელს აშშ-ში გამოთქმული აღშფოთება, როდესაც წარმომადგენელთა პალატამ მხარი დაუჭირა გაუქმებას. ობამას ეპოქის კანონი, რომელიც ითხოვდა ინტერნეტ პროვაიდერებს პირადი ინფორმაციის გაზიარების ნებართვა, მათ შორის მდებარეობის შესახებ მონაცემები.[6] როგორც ევან გრირმა აღნიშნა, მაშინ ოპოზიციის ერთ-ერთმა წევრმა განაცხადა:
დღეს კონგრესმა კიდევ ერთხელ დაამტკიცა, რომ მათ უფრო მეტად აინტერესებთ იმ კორპორაციების სურვილები, რომლებიც აფინანსებენ მათ კამპანიებს, ვიდრე მათი ამომრჩევლების უსაფრთხოებაზე.
ამრიგად, მიუხედავად იმისა, რომ კონფიდენციალურობის რეგულირების კანონები გამოქვეყნდება და გამოქვეყნდება ყოველდღე, ისინი არ არის ძალიან სავარაუდო შეიცვალა გიგანტური კომპანიებისა და ინსტიტუტების სასარგებლოდ, რომლებსაც სჭირდებათ ხალხის მონაცემები მათი ყურადღების მიქცევისთვის საკუთარ თავს.
VPN-ს შეუძლია დაეხმაროს ადამიანებს ონლაინ კონფიდენციალურობის დაცვის გაძლიერებაში
ძლიერი VPN აგზავნის ონლაინ ტრაფიკს დაშიფრული გვირაბით, რომელიც მალავს IP მისამართს. ეს არ აძლევს უფლებას ორგანიზაციებს, ISP-ებს და კიბერკრიმინალებს თვალყური ადევნონ რაიმე კომუნიკაციას ინდივიდის აპარატსა და დისტანციურ სერვერებს შორის. ამრიგად, საძიებო მოთხოვნები, საბანკო და სხვა ინფორმაცია ანონიმური რჩება.
მიუხედავად ამისა, VPN ზოგჯერ შეიძლება ვერ მიიტანოს მონაცემები თავისი უსაფრთხო ქსელებით. იმის უზრუნველსაყოფად, რომ VPN არავითარ შემთხვევაში არ გამოავლენს თქვენს მონაცემებს, გადამწყვეტი მნიშვნელობა აქვს იმის შემოწმებას, ინახავს თუ არა VPN მომხმარებლის აქტივობის ჟურნალებს. ეს უზრუნველყოფს, რომ სერვისის პროვაიდერი არ გამოაქვეყნებს მომხმარებლის მონაცემებს მაშინაც კი, თუ მათ მიეწოდება ორდერი ან გამოძახება. ასეთი ინფორმაცია შეგიძლიათ იხილოთ კომპანიის მომსახურების პირობებში შესვლისა და მონაცემთა გამჟღავნების განყოფილებაში.
სხვათა შორის, უფრო ხშირად, ვიდრე არა, ფასიანი VPN უფრო საიმედოა. ჩვენ აქ არ ვსაუბრობთ უფასო საცდელ ვერსიაზე, მაგრამ ასევე შეიძლება ჩაერთოს სრულიად უფასო VPN სერვისი ზოგიერთი მონაცემების შეგროვებაში ან შეიძლება არ ჰქონდეს რესურსი რეალურად შესთავაზოს უსაფრთხოების ფუნქციები, რომლებსაც ის აცხადებს.
VPN-ებსაც კი შეიძლება ჰქონდეს გარკვეული ხარვეზები; უმჯობესია გამოიყენოთ ერთი. ის არა მხოლოდ იცავს მომხმარებლებს ინფორმაციის გაჟონვისგან, არამედ საშუალებას აძლევს მათ გადალახონ გეო-შეზღუდვები. ზოგიერთი კონტენტი შეიძლება მიუწვდომელი იყოს გარკვეულ ქვეყნებში, მაგალითად, ლიცენზირების ან ცენზურის საკითხების გამო.
VPN ასევე ემსახურება სასარგებლო მიზანს, რათა მესამე სამყაროს ქვეყნებში ადამიანებს ჰქონდეთ სიტყვის თავისუფლება. ცხადია, ზოგიერთ სფეროში, ადამიანები შეიძლება დაისაჯონ, თუ ისინი გააკრიტიკებენ მთავრობის პოლიტიკის რომელიმე ასპექტს.
VPN-ების მეორე მხარე
მართლაც, VPN-ები სასარგებლოა და მომხმარებელთა დიდი ნაწილი ორიენტირებულია მათი კონფიდენციალურობის დაცვაზე ონლაინ. მიუხედავად ამისა, კიბერკრიმინალებს შეუძლიათ გამოიყენონ სერვისი თავიანთი ონლაინ იდენტობის დასამალად ინტერნეტის სხვა მომხმარებლების ტროლირებისას ან უკანონო ქმედებებში ჩართვისას.
მაგალითად, ვიეტნამში მდებარე კიბერმძღოლს შეუძლია პრეტენზია მიიღოს, რომ ცხოვრობს აშშ-ში ან ნებისმიერ სხვა ქვეყანაში, რათა მიაღწიოს უფრო მაღალ საკომისიოს უფრო მდიდარ ქვეყნებში. ამიტომ, ექსპერტები, მეორე მხრივ, ამტკიცებენ, რომ მხოლოდ 1% VPN განაკვეთები მისაღებია და აქვს ლეგიტიმური მიზეზები.
მიუხედავად ამისა, VPN პოპულარობის შემდგომი ზრდა მოსალოდნელია და გასაკვირი არ არის. სანამ ტექნიკური გიგანტები სამართალდამცავებთან ერთად არ აპირებენ მეტი ძალისხმევა დაიცვან ადამიანები პირადობის ქურდობისაგან, მონაცემთა გაჟონვა და მსგავსი კონფიდენციალურობის საკითხები ინტერნეტში, ქსელის მომხმარებლები ყველაფერს გააკეთებენ, რომ არ გაამჟღავნონ მათი დეტალები კიბერისთვის თაღლითები.