თანამედროვე მიკროპროცესორების მუშაობის ორი რეჟიმიდან ერთ-ერთი. ამ რეჟიმში, სხვაგვარად მოქმედი სიჩქარის შეზღუდვები არ არის დაყენებული და ნორმალური 640 მბ შეიძლება გადააჭარბოს. სხვა რეჟიმში - რეალურ რეჟიმში - ეს ასე არ არის და 640 მბ არის აბსოლუტური ლიმიტი. გარდა ამისა, პროცესორი ასევე იცავს გარკვეულ ინფორმაციას თავის მეხსიერებაში, რითაც სახელდება დაცული რეჟიმი.
Technipages განმარტავს დაცულ რეჟიმს
დაცული რეჟიმი, ან მისი სრული სახელით დაცული ვირტუალური მისამართის რეჟიმი არის ოპერაციული რეჟიმი, რომელიც გვხვდება მხოლოდ x86 თავსებად CPU-ებზე. ნაგულისხმევად, ა პროცესორი, რომელიც ახლახან ჩართული იყო, ჯერ გადავა სხვა რეჟიმში, რეალურ რეჟიმში, შემდეგ კი მომხმარებელს შეუძლია გადართოს კონტროლის გამოყენებით რეგისტრაცია.
პირველად დაინერგა 1982 წელს, დაცული რეჟიმი შემდგომში გამოიყენეს CPU-ების შემდგომი თაობების გასაუმჯობესებლად. მიუხედავად იმისა, რომ პირველი პროცესორი იყო Intel 80286, მას შემდეგ ყველა თაობას აქვს და CPU-ს სხვა მწარმოებლებიც იყენებენ ის. ამ კონკრეტულ თაობას რამდენიმე ნაკლოვანება ჰქონდა კონკურენტ პროდუქტებთან შედარებით და ამიტომ არც თუ ისე პოპულარული იყო, მაგრამ დაცული რეჟიმის დასაწყისი იყო. შემდგომმა თაობებმა მოიტანეს ახალი რეგისტრები და სხვა გაუმჯობესებები, რამაც ორივე რეჟიმი ისარგებლა.
დაცული რეჟიმის ერთ-ერთი უპირატესობა ის არის, რომ ოპერაციული სისტემის მხარდაჭერით, ის მხარს უჭერს პრევენციულ მრავალდავალებას. ეს ნიშნავს, რომ ის საშუალებას აძლევს პროგრამებს გაუზიარონ მეხსიერების იგივე სივრცე, რათა მზად იყვნენ მომავალი ამოცანებისთვის. ეს ნიშნავს, რომ პროცესები შეიძლება დასრულდეს უფრო სწრაფად და რესურსები უფრო სწრაფად მზადდება.
დაცული რეჟიმის საერთო გამოყენება
- დაცული ვირტუალური მისამართის რეჟიმი, არის x86-თან თავსებადი ცენტრალური დამუშავების ერთეულების ოპერატიული რეჟიმი.
- IBM-მა შეიმუშავა გამოსავალი, რომელიც დაცულ რეჟიმში უფრო ადვილად შესვლის საშუალებას იძლევა.
- ვირტუალური 8086 რეჟიმი იყო შემდგომი დამატება დაცული რეჟიმისთვის.
დაცული რეჟიმის გავრცელებული ბოროტად გამოყენება
- დაცული რეჟიმი იცავს პროცესორს გადახურებისგან.