GET და POST არის HTTP მოთხოვნის ორი ყველაზე ხშირად გამოყენებული მეთოდი. როგორც წესი, GET მოთხოვნები გამოიყენება ვებგვერდების მოსათხოვნად, ხოლო POST გამოიყენება ვებსერვერზე მონაცემების გასაგზავნად, როგორიცაა ვებფორმის საშუალებით.
რჩევა: მიუხედავად იმისა, რომ მათ უწოდებენ HTTP მეთოდებს, ორივე GET და POST ასევე გამოიყენება HTTPS-ში.
ერთ-ერთი მნიშვნელოვანი განსხვავება ისაა, რომ GET მოთხოვნებში შემავალი ნებისმიერი პარამეტრი შედის თავად URL-ში, ხოლო POST მოთხოვნებში პარამეტრები მოთხოვნის სხეულის ნაწილია.
მაგალითად, GET მოთხოვნის URL შეიძლება გამოიყურებოდეს „GET.php? პარამეტრი=მნიშვნელობა“ მაშინ როცა POST მოთხოვნის URL გამოიყურება „POST.php“-ს და შემდეგ დაყენებული იქნება „parameter=value“ მოთხოვნის სხეულში.
ამის ერთ-ერთი მთავარი შედეგი ის არის, რომ როდესაც ვებ სერვერების ჟურნალის მოთხოვნა ითხოვს, მოთხოვნილი URL ყოველთვის იწერება. ასე რომ, GET მოთხოვნებისთვის, პარამეტრები ასევე აღირიცხება, POST მოთხოვნის შემთხვევაში, თუმცა მნიშვნელობები არ არის ჩაწერილი, რადგან მოთხოვნის ძირითადი ნაწილი არ არის ჩაწერილი. ეს განსაკუთრებით მნიშვნელოვანია ფორმებისთვის, რომლებიც შეიცავს მგრძნობიარე მონაცემებს, როგორიცაა პაროლები ან PII (პერსონალურად იდენტიფიცირებადი ინფორმაცია), რადგან POST-ის გამოყენება ნიშნავს, რომ ეს ინფორმაცია არ შედის სისტემაში ვებ სერვერები.
GET-სა და POST-ს შორის სხვა განსხვავებები მოიცავს იმ ფაქტს, რომ GET მოთხოვნების ქეშირება შესაძლებელია ბრაუზერის ან მესამე მხარის ქეშის მიერ, GET მოთხოვნები შედის ბრაუზერის ისტორიაში და შეიძლება იყოს სანიშნე. შედარებისთვის POST მოთხოვნები არასოდეს ინახება ქეშში, არ ინახება ბრაუზერის ისტორიაში და არ შეიძლება ჩანიშნო.
შესაძლებელია ფორმების კონფიგურაცია GET მოთხოვნის გამოსაყენებლად მონაცემთა ვებსერვერზე გასაგზავნად, მაგრამ ამის გაკეთება ცუდი იდეაა, რადგან ყველა ეს ფაქტორი მოქმედებს. ეს განსაკუთრებით მნიშვნელოვანია მგრძნობიარე ფორმებისთვის, როგორიცაა შესვლის ფორმები, რადგან თუ ეს მოთხოვნა დარეგისტრირებულია, ის გამოავლენს მომხმარებლის პაროლი და თუ პასუხი ქეშირებული იყო მესამე მხარის მიერ, მას შეუძლია სხვა მომხმარებლებს შესვლის უფლება მისცეს მომხმარებლის ანგარიში.