Veel computergebruikers zullen bekend zijn met RAM. U weet misschien niet dat het RAM-geheugen waar u aan denkt een type DRAM is. Je computer heeft ook wat SRAM erin. Er zijn veel verschillen tussen deze twee, maar vanuit een gebruikersperspectief komt het er vooral op neer dat DRAM goedkoper is en beschikbaar in veel grotere capaciteiten.
SRAM is aanzienlijk duurder, maar veel sneller. Dit geeft aanleiding tot hun twee verschillende toepassingen. DRAM wordt gebruikt als het belangrijkste systeem-RAM. De lage kosten en hoge dichtheid zijn handig omdat je er gigabytes van nodig hebt in moderne computers. SRAM wordt gebruikt als de CPU-cache. De hoge snelheid is hier uitstekend omdat het de CPU gevoed houdt, maar de capaciteiten zijn beperkt om CPU's betaalbaar te houden.
De namen verklaren
SRAM staat voor Static Random Access Memory, terwijl DRAM staat voor Dynamic Random Access Memory. De bovenstaande verschillen verklaren echter niet echt waarom de ene als statisch en de andere als dynamisch wordt beschouwd.
Het verschil zit hem eigenlijk in hoe de geheugencel werkt. Er moet gewoon naar statische RAM worden geschreven. Het bewaart de gegevens die het heeft opgeslagen zonder verdere interactie, zolang er een stroomvoorziening is. Dynamisch RAM vereist echter dat elke geheugencel regelmatig wordt opgeladen, anders gaan de gegevens die het bevat verloren, zelfs bij een constante stroomtoevoer. Een DRAM-cel wordt opgeladen door de inhoud te lezen en vervolgens dezelfde gegevens terug te schrijven.
Opmerking: Zowel DRAM als SRAM zijn vluchtig geheugen. Beiden verliezen alle gegevens die ze bevatten als ze de stroom verliezen. Dit geldt ook voor PSDRAM.
Natuurlijk laten computers je niet zien dat je RAM constant dezelfde gegevens naar zichzelf terugschrijft. Dit zou volledig onnodig en verwarrend zijn voor gebruikers. Desondanks moet de CPU, met name de geheugencontroller, de geheugencellen regelmatig de opdracht geven om een verversingscyclus uit te voeren. Wat bijdraagt aan de belasting van de geheugencontroller. SRAM hoeft dit allemaal niet te doen. Elke SRAM-cel heeft geen last van ladingsverval, dus de cel hoeft nooit te worden ververst.
Het beste van beide werelden?
PSDRAM, ook gezien het acroniem PSRAM, staat voor PseudoStatisch RAM. Het is een vorm van gemodificeerde DRAM waardoor het meer op SRAM lijkt. Individuele geheugencellen worden nog steeds op dezelfde manier gemaakt als DRAM, waardoor ze goedkoop zijn.
Hoewel het relatief goedkoop is, is de dichtheid lager dan bij echte DRAM. Dit komt omdat PSDRAM extra interne circuits introduceert die de geheugencellen automatisch verversen. Net als SRAM hoeft de geheugencontroller niets te doen om gegevens in PSDRAM te bewaren. Het werkt gewoon.
De vereenvoudiging betekent dat het commandocircuit dat nodig is om te communiceren met PSDRAM minder gecompliceerd is dan DRAM. Een mogelijk nadeel hiervan is dat omdat de CPU niet bepaalt wanneer geheugenbanken worden ververst, kan het een verzoek om gegevens indienen net nadat de relevante bank van PSDRAM is begonnen met een verversingscyclus. Dit specifieke probleem betekent dat er in sommige gevallen een onverwacht hoge geheugenlatentie kan optreden.
Conclusie
PSDRAM is een middenweg tussen DRAM en SRAM. Geheugencellen moeten regelmatig worden ververst omdat ze op hetzelfde proces zijn gebouwd als DRAM. Het geheugen kan echter als SRAM aan de CPU worden gepresenteerd, omdat interne circuits ervoor zorgen dat de geheugencellen automatisch worden ververst. Aan het eind van de dag biedt PSDRAM echter niet veel specifieke voordelen. Het wordt helemaal niet gebruikt in standaardcomputers.
Dat wil niet zeggen dat PSDRAM slecht is, omdat het zeker wordt gebruikt. Het is te vinden in sommige autosystemen, industriële besturingssystemen en op FPGA gebaseerde systemen, waar de verminderde besturingscomplexiteit nuttig is. Maar PSDRAM heeft geen enorme marktvoetafdruk, wat waarschijnlijk niet zal veranderen. Vergeet niet uw mening over het onderwerp te delen in de opmerkingen hieronder.