Selective Laser Melting of SLM is een 3D-printtechnologie die sterk lijkt op SLS of Selective Laser Sintering. Het verschil is dat bij SLM het materiaal volledig gesmolten is, terwijl het bij SLS gesinterd is. Wanneer het materiaal metaal is, kan SLM ook bekend staan als DMLM of Direct Metal Laser Melting; de technologieën zijn echter identiek.
Het bouwmateriaal wordt in poedervorm in een SLM-printer gestoken en een enkele laag wordt over het bouwgebied gladgestreken. Vervolgens vervang je de lucht in de printer door een gecontroleerde atmosfeer. Dit voorkomt eventuele verbranding of oxidatie van het materiaal tijdens het smeltproces.
Vervolgens verwarm je het poeder voor tot net onder het smeltpunt. De laser wordt vervolgens gericht om het smeltproces te voltooien met een richtspiegel. Zodra een enkele laag is gesmolten, zakt het printbed met de hoogte van een laag. Het wordt teruggewonnen met een laag poeder voordat de laser verder gaat.
Wanneer de constructie van het onderdeel is voltooid, moet u het een paar uur laten afkoelen. Zodra het onderdeel relatief is afgekoeld, kunt u het poeder met perslucht uit het model verwijderen voor terugwinning en hergebruik.
Hoe verschilt SLM van SLS?
Het materiaal wordt gesinterd of verwarmd in SLS-printers totdat het zich hecht aan andere deeltjes zonder echt te smelten. Hierdoor zijn de onderdelen enigszins poreus en hebben ze een ruw oppervlak. Onderdelen die op deze manier zijn vervaardigd, hebben zwakkere mechanische eigenschappen dan gegoten modellen van hetzelfde materiaal.
Bij SLM is het materiaal echter volledig gesmolten, waardoor het een gladdere maar nog steeds ruwe textuur krijgt en mechanische eigenschappen krijgt die identiek zijn aan die van gegoten modellen. Het heeft ook het extra voordeel dat het de vorm aanneemt van structuren die alleen mogelijk zijn met additieve fabricagetechnieken.
Bij sommige materialen kan het poeder voldoende ondersteuning bieden om ondersteuningsstructuren overbodig te maken. Bij metalen is dit echter niet het geval vanwege het enorme gewicht van de print, waardoor ondersteunende structuren nodig kunnen zijn.
Helaas moet het ondersteunende materiaal hetzelfde zijn als het printmateriaal. Nogmaals, afhankelijk van het materiaal kan dit wat problemen opleveren. Zelfs als de contactpunten minimaal zijn om gemakkelijk te kunnen worden verwijderd, is het breken van bijvoorbeeld titanium geen gemakkelijke taak.
De twee belangrijkste nadelen van deze technologie zijn de kleine bouwvolumes in alle huidige printers en de prijs. De printers zijn duur en gaan gemakkelijk voor meer dan $ 100k per stuk. Vaak hebben ze ook nog een tweede dure nabewerkingsmachine of gereedschappen nodig. De materialen zijn ook zeker niet goedkoop. Dit maakt SLM over het algemeen ongeschikt voor thuisgebruikers, zelfs als u een 3D-afdrukservice gebruikt.
Conclusie
Heeft u SLM onderdelen laten maken? Wat was jouw ervaring? Ben je blij met het resultaat? Laat het ons hieronder weten.