OnePlus 11 display-evaluatie: terug naar de tekentafel

Ooit bloeide OnePlus op met een bedrijfsmodel dat hoogwaardige hardwarespecificaties leverde tegen conventioneel lagere prijzen. Na verloop van tijd week het Chinese bedrijf jaar na jaar verder af van dit patroon en bezweek het uiteindelijk voor de dollar-voor-dollarconcurrentie met andere vlaggenschip-smartphones.

Maar in een verrassende gang van zaken lijkt OnePlus de nodige stappen terug te zetten, te beginnen met de Oneplus 11. In de VS kunnen mensen dit nieuwste aanbod krijgen vanaf $ 699, wat het goedkoopste basismodel is sinds drie jaar. Het bedrijf schrapte ook het "Pro" -model, waardoor er slechts één eersteklas OnePlus-handheld overbleef. Deze beweging lijkt een bijproduct te zijn van de recente ontwikkelingen van het bedrijf

samenwerking met Oppo, dat OnePlus verstevigt als zijn formele submerk in een poging een nettowinstmarge van bijna nul te behouden.

Voor zijn nieuwe prijs concurreert de OnePlus 11 met die van de Google Pixel 7 En Samsung Galaxy S23 in de categorie upper-midrange/lower-premium, die hier in de Verenigde Staten niet veel keuzes heeft. Maar komt de hardware overeen met het prijskaartje, of kan hij boven zijn gewicht uitstijgen?

Over deze recensie: Het product in deze review is uitgeleend door OnePlus. Het bedrijf had echter geen bemoeienis met de inhoud van dit artikel.

Hardware en functies: niet veel verandering

Als het op schermtechnologie aankomt, houdt OnePlus zich meestal niet in en blijft het vaak dichtbij de grens van wat er beschikbaar is. Maar zoals de meeste andere OEM's beste smartphones, dit is alleen van toepassing op de allerbeste "Pro" -modellen, wat niet van toepassing is op de nieuwe unieke OnePlus 11. Ik denk niet dat het redelijk is om hardware op Pro-niveau te verwachten voor zijn vraagprijs, maar hoe dichtbij kan het komen?

OnePlus blijft bijna exact hetzelfde ontwerp van het voorpaneel recyclen dat het de afgelopen vier jaar heeft gebruikt, met zachte zijwaartse rondingen en een hoekuitsparing voor de camera aan de voorzijde. Ik ben er helemaal voor om ontwerpen opnieuw te gebruiken als dat betekent dat je elders verfijningen moet vinden, maar dat is hier helaas niet het geval. De OLED-luminescente materialen op de OnePlus 11 zijn identiek aan die van de OnePlus 9, dus verwacht weinig tot geen verbeteringen in de piekhelderheid of de energiezuinigheid van het scherm. Er zijn wijzigingen aangebracht in de manier waarop het beeldschermstuurprogramma zich aanpast aan verschillende framesnelheden, een prestatie die het bedrijf "LTPO 3.0" noemt, wat ik later zal bespreken. Hierdoor blijft het grootste deel van eventuele wijzigingen in de softwarekalibratie over, wat de kijkervaring bij weinig licht en buitenomstandigheden kan maken of breken. Desalniettemin gaan we door met het uitvoeren van onze volledige schermtests op de OnePlus 11.

Vergeleken met de iets goedkopere Google Pixel 7, is een groot voordeel van de OnePlus 11 dat deze een premium flexibele OLED-displaystack gebruikt, in plaats van de goedkope stijve die op de Pixel te vinden is. Dus hoewel beide telefoons dezelfde Samsung Display E4-materiaalset erven, biedt de OnePlus 11 superieure kijkhoeken en een lagere schermreflectie, wat resulteert in diepere zwarttinten. In de VS is $ 700 doorgaans de goedkoopste adviesprijs die u kunt vinden voor een smartphone met een scherm van deze kwaliteit, wat overeenkomt met het aanbod van OnePlus.

Helderheid en vermogenstesten: het werd erger

Zoals we eerder hebben besproken, heeft het lichtgevende materiaal van de schermen van OnePlus geen upgrades ondergaan, dus de helderheidsprestaties zullen grotendeels identiek zijn aan eerdere modellen. Voor de E4 OLED van Samsung Display betekent dit doorgaans een maximale handmatige helderheid van ongeveer 500 nits en een maximale automatische helderheid van ongeveer 800 nits. Veel telefoons zullen ook hun schermhelderheid iets verhogen wanneer ze minder pixels uitzenden, zoals in apps in de donkere modus, om hun nominale piekhelderheid te overtreffen.

OnePlus claimt een piekhelderheid van 1.300 nits voor de OnePlus 11, hetzelfde cijfer dat wordt gebruikt voor de laatste twee vlaggenschepen. Maar deze waarde is erg misleidend, omdat deze niet representatief is voor de gebruikelijke piekhelderheid van de telefoon. Het beschrijft in plaats daarvan de maximale luminantie van de telefoon, gemeten wanneer slechts 1% van het scherm verlicht is, wat voor geen enkele gebruiker in welke omstandigheid dan ook een realistische omstandigheid is. Verder heb ik in deze toestand slechts ongeveer 1.200 nits gemeten met de Oneplus 9Pro, dus OnePlus beloofde absoluut zijn schermspecificaties. En met de OnePlus 11 werd het nog erger.

Volgens mijn laatste metingen bereikt de OnePlus 11 een absolute piekhelderheid van slechts 850 nits, wat 35% minder is dan de geadverteerde specificaties en een algemene waardevermindering van de OnePlus 9 Pro. Deze waarden zijn gemeten in Vivid-modus, de helderste schermmodus voor de meeste Android-telefoons. Voor luminantie op volledig scherm mat de OnePlus 11 slechts ongeveer 740 nits van de geadverteerde 800 nits, hoewel hij hier praktisch identiek is aan de OnePlus 9 Pro.

Wat hier gebeurt, is niet noodzakelijkerwijs dat de OnePlus 11 niet zo helder wordt; het gebruikt gewoon niet zoveel OLED-helderheidsboost bij lagere pixelniveaus in vergelijking met de OnePlus 9 Pro. De versterking heeft een negatief effect op de kleurkalibratie en te veel gebruik kan de leesbaarheid van foto's en video's verminderen. Algemeen wordt aangenomen dat helderder wit inhoud beter zichtbaar maakt bij felle verlichting, maar dit is niet altijd waar; in plaats daarvan zorgt het gebruik van niet-versterkte wittinten met lichtere middentonen en schaduwen vaak voor een beter leesbaar beeld in zonlicht. Dit is echter niet wat OnePlus in gedachten had, en het heeft niets te winnen bij de grotere kalibratiecontrole die wordt geboden door de lagere boosting, behalve dat het dimmer is.

Naast hogere piekhelderheidsniveaus, is het praktische voordeel van het gebruik van nieuwere zenders dat ze efficiënter zijn bij het voeden van dezelfde schermluminescentie. Vergeleken met het scherm van de Samsung Galaxy S22+, die een generatie voorloopt, is de lichtopbrengst van de OnePlus 11 ongeveer 40% groter. Natuurlijk zijn zowel de Galaxy S23-serie als de iPhone veel duurdere handsets. Toch is het waarschijnlijk vermeldenswaard dat er andere telefoons zijn, zoals de Xiaomi 13 of de Vivo iQOO 11, voor ongeveer dezelfde prijs als de OnePlus 11 (althans in sommige landen) die emitters gebruiken die vergelijkbaar zijn met de Samsung Galaxy S22+. De Google Pixel 7 Pro is ook als datapunt toegevoegd aan de bovenstaande grafiek, die ook een SDC E4 OLED gebruikt (hoewel geduwd over de redelijke grenzen).

Ten slotte moet de OnePlus 11 veel licht detecteren om in de modus voor hoge helderheid te komen - meer dan elke andere telefoon die ik heb gemeten. Om de 500 nits te overtreffen, moet de telefoon ongeveer 40.000 lux detecteren, wat direct zonlicht. Ter vergelijking: de Google Pixel 7 en de iPhone 14 Pro hebben slechts ongeveer 6.000 lux nodig om de 500 nits te overtreffen, en 30.000 lux om de iPhone boven de 2.000 nits te laten stijgen. Om zijn maximum van 740 nits te bereiken heeft de OnePlus 11 minimaal 70.000 lux nodig.

Testen van schermvernieuwing: een behoorlijke upgrade

Nieuw bij de OnePlus 11 is een bijgewerkt stuurprogramma voor variabele verversing dat het bedrijf "True LTPO 3.0" noemt, dat beweert sneller en efficiënter te zijn in het aanpassen van de verversingssnelheid van het scherm aan de inhoud op het scherm. We hebben de LTPO 2.0 van vorig jaar niet getest op de OnePlus 10 Pro, maar vergeleken met de 9 Pro is de upgrade naar LTPO 3.0 behoorlijk geweest.

De revisie maakt een groter aantal afzonderlijke verversingsfrequenties mogelijk en er wordt een geschikte snelheid gekozen, afhankelijk van de activiteit van het scherm. Langzame veegbewegingen worden bijvoorbeeld mogelijk alleen weergegeven bij 40-60 Hz, terwijl normale veegbewegingen op de volledige 120 Hz blijven. Maar van wat Ik heb gezien dat er geen granulariteit lijkt te zijn tussen 60 Hz en 120 Hz, waar talloze optimalisaties kunnen worden gevonden; voor veel UI-interacties is er heel weinig visueel verschil tussen 90 Hz en 120 Hz, en het inzetten van 90 Hz voor simpele dingen zoals non-flick swipes zou gematigde verbeteringen aan de autonomie opleveren.

Ondanks dit alles zal de OnePlus 11 in sommige media-apps (zoals YouTube, Google Photos of VLC) nog steeds de maximale vernieuwingsfrequentie beperken tot 60 Hz, wat de algehele ervaring een beetje schokkerig kan maken. Films die zijn opgenomen in 24 of 25 FPS zijn ook niet goed afgestemd op het frame, waarbij het scherm op 30 Hz wordt gelaten.

De laatste tijd hebben veel smartphonemerken veel aandacht besteed aan het feit dat hun schermen stationair draaien tot 1 Hz. Hoewel het een lovenswaardige technische prestatie is, is de vermindering van het stroomverbruik voor smartphones verwaarloosbaar wanneer in vergelijking met 10 Hz. Uit mijn tests was er geen waarneembaar verschil in apparaatvermogen tussen het scherm dat inactief was op 1 Hz, 5 Hz of 10 Hz - alle drie de modi vielen binnen elkaars foutmarge. Zonder afhankelijk te zijn van de verversingssnelheidsindicator van OnePlus, kan ik bevestigen dat het scherm naar 10 gaat Hz, maar het optische spectrum is te verzadigd om met vertrouwen te kunnen zeggen of het daadwerkelijk daalt tot 5 Hz of 1 Hz.

Voor gebruikers die gevoelig zijn voor OLED-flikkering, blijft de OnePlus 11 een pulsbreedtemodulatiefrequentie (PWM) van 360 Hz gebruiken. Dit is in het midden van het peloton, maar blijkbaar genoeg om op te vallen. Het is hoger dan de schermen van Samsung, die flikkeren bij 240 Hz, maar lager dan de nieuwste iPhones, die flikkeren bij 480 Hz.

Net als de meeste andere Android-telefoons met een hoge verversingssnelheid, vergrendelt de OnePlus 11 zijn verversingssnelheid op een statische 120 Hz bij lage helderheidsniveaus. Flikkering wordt vaak gezien wanneer OLED's hun vernieuwingsfrequentie wijzigen bij schijven met een lage luminantie, dus dit gedrag zorgt ervoor dat dit niet wordt gezien. Dit gaat natuurlijk gepaard met een groter stroomverbruik bij gebruik van de telefoon in het donker. Meer in het algemeen zal de OnePlus 11 alleen afnemen tot 10 Hz boven 40% systeemhelderheid, 5 Hz boven 70% en 1 Hz boven 80%. Maar in de standaard verversingssnelheidsmodus van 60 Hz kan het scherm inactief zijn tot 30 Hz bij lage helderheid, waarbij veel minder stroom wordt verbruikt dan 120 Hz.

Testen van contrast- en toonrespons: mist het doel

De top van mijn prioriteitenlijst voor wat een kwaliteitsscherm maakt, zijn de toonresponsmogelijkheden. Als draagbare handheld-gadgets moeten smartphones zich kunnen aanpassen aan verschillende lichtomstandigheden om ervoor te zorgen dat het scherm leesbaar blijft. Voor algemene binnenomgevingen doen de meeste telefoons het prima om vast te houden aan het beproefde 2.2-beeldschermgamma. Maar wanneer de telefoon naar buiten of in een erg donkere kamer wordt gebracht, moet de toonrespons het verloren schermcontrast compenseren.

Over het algemeen is de standaard 2.2-gamma-respons prima, zoals bij de meeste andere telefoons. Zowel de natuurlijke als de levendige kleurmodi reproduceren de standaardcurve met grote nauwkeurigheid, van lage tot piekhelderheid, zodat het scherm er grotendeels uitstekend uitziet.

Een kleine wijziging aan de OnePlus 11 is dat het standaard Vivid-profiel de toonregeling heeft aangescherpt. Voorheen zou het profiel de helderheid van wit versterken bij lagere pixelniveaus van de inhoud, wat er goed uitzag op een specificatieblad om reclame te maken voor een piekhelderheid die technisch hoger is. Hoewel, zoals we eerder vermeldden, dit een nadeel heeft voor de kalibratiekwaliteit bij hogere helderheid, waardoor schaduwen en middentonen relatief te donker lijken. De OnePlus 11 vermindert de boosting en behoudt daardoor een veel consistentere 2.2 gamma-toonrespons.

Maar uiteindelijk is deze afweging vruchteloos, aangezien OnePlus er geen zinvolle kalibratiekeuzes mee heeft gemaakt. Er zijn twee hoofdgebieden waarop OnePlus hier bedachtzaamheid had kunnen tonen, en het is geen van beide gelukt.

OnePlus is op de goede weg, aangezien het zich richt op het verhogen van de middentonen wanneer de telefoon bijna op minimale helderheid is ingesteld.

Als u bijvoorbeeld buiten bent, zijn de helderheidsniveaus van de huidige smartphones op zichzelf niet voldoende om de zon te weerstaan. In dit scenario verhoogt de versluierende schittering van de zon het zwartniveau van het scherm enorm, waardoor de bruikbare helderheid van het scherm ernstig wordt beperkt. Om zijn beeld te herstellen, moet het scherm in ruil daarvoor zijn eigen schaduwen opheffen. Anders lijken ze volledig verpletterd door de schittering van de zon.

Dit is wat momenteel wordt gedaan door sommige vlaggenschiptelefoons van vandaag (Apple, Samsung, Google, Oppo), maar helaas is OnePlus daar niet een van. Wat interessant is, is dat de OnePlus 9 Pro dit gedrag volgde, maar dat het bedrijf er om een ​​onbekende reden op terugkwam. Behalve bij het bekijken van een afbeelding in de stock OnePlus Gallery-app, is deze niet beschikbaar op de OnePlus 11.

Aan de andere kant van het helderheidsspectrum vereisen schermkalibraties met lage luminantie ook een vergelijkbare behandeling vanwege een gebrek aan beschikbaar dynamisch bereik. Deze compressie is niet vanwege de zon, maar vanwege onze verminderde scherpte bij het onderscheiden van zeer donkere grijstinten gecombineerd met vage witte niveaus. Het gebruik van dezelfde 2.2-gamma in donkere omstandigheden creëert schaduwen die te steil zijn en die moeten worden opgetild om niet om gebruikers te dwingen de helderheid van het scherm te verhogen, alleen om details te kunnen onderscheiden bij het bekijken van media op nacht. Hier is OnePlus op de goede weg, aangezien het zich richt op het verhogen van de middentonen wanneer de telefoon bijna op minimale helderheid is ingesteld. Schaduwen en bijna-zwarte tinten worden echter te donker gelaten, waardoor er matige hoeveelheden zwarte clipping optreden.

Zwarte uitknipfoto's van de OnePlus 11. Links: gemiddelde helderheid; Rechts: Minimale helderheid

In ieder geval voor nachtbewoners heeft de OnePlus 11 wel een functie die automatisch het minimum kan verlagen schermhelderheid van de nominale 1,9 nits tot ongeveer 0,8 nits, hoewel met een verdere impact op de kleur kwaliteit.

Kleurnauwkeurigheid en precisietesten: Nauwkeurige witbalansregeling

Beginnend met het maximale kleurengamma van het scherm, weten we dat de set met ouder materiaal betekent dat het identiek zal zijn aan dat van de OnePlus 9 Pro. Dit is het gamma dat wordt gedekt bij het selecteren van de "Briljante" schermkleurmodus, die de meest levendige kleuren mogelijk maakt op de OnePlus 11.

De standaard Levendige kleurmodus richt zich op de DCI-P3-voorverkiezingen met een witpunt rond 7200 K, wat veel kouder is dan standaard. Er is geen kleurbeheer aanwezig in dit profiel, dus alle kleuren worden geïnterpreteerd als sRGB en uitgebreid naar P3, waardoor de kleuren in alle inhoud worden vervormd. Ik ben op geen enkele manier tegen opties voor oververzadigde kleuren, maar ik vind dat het moet gebeuren op een manier die hun tint niet verschuift en alle kleuren gelijkmatig beïnvloedt. De Levendige kleurenmodus in de meeste telefoons schendt beide principes, ook in de OnePlus 11, wat mijn eerste zorg is voor het profiel - het heeft weinig zin om alleen rood en groen te stimuleren kleuren.

De natuurlijke schermmodus is het kleurnauwkeurige profiel dat kleurbeheer ondersteunt voor sRGB- en DCI-P3-media. Met smartphones is chromatische nauwkeurigheid al een tijdje niet echt een probleem meer, aangezien de meeste telefoons kleurprofielen bieden die meer dan behoorlijk zijn. De OnePlus 11 is geen uitzondering, met colorimetrie die de klus klaart. In de natuurlijke modus heeft de OnePlus 11 een gemiddelde kleurfout ΔE (ITP) van minder dan 3,0, wat voldoende is voor een referentiekijkomgeving. Rood met een hoge zuiverheid bij gemiddelde stimulusniveaus is oververzadigd, maar dit is een heel klein deel van het gamma dat waarschijnlijk niet zal worden opgemerkt.

Hoewel de OnePlus 11 in direct zonlicht staat, vertoont hij geen tekenen van verbetering van de kleurverzadiging, wat een deel van de kleurcompressie zou helpen tegengaan die optreedt door toenemende schittering. Het is begrijpelijk dat sommige schermen te ver gaan (zoals de Samsung Galaxy S22); maar onder dergelijke omstandigheden heeft de zichtbaarheid van het scherm de hoogste prioriteit. Hier lijkt de OnePlus 11 gewoon te gedempt.

Hoewel kleur nauwkeurigheid is geen al lang bestaand probleem in de smartphonewereld, kleur precisie is problematisch sinds het begin van de OLED-technologie. Het ontbreken daarvan is een veelbetekenend teken van goedkopere weergavehardware van lage kwaliteit met een slechte lineariteit, terwijl schermkalibratie slechts zoveel kan oplossen. Ik ben blij te zien dat de OnePlus 11 het in dit opzicht erg goed doet, met nauwkeurige witbalansregeling over het hele grijstinten- en helderheidsbereik. Er wordt weinig tot geen kleuring gemeten op ons paneel en de witpuntkalibratie in natuurlijke modus ligt dicht bij 6500 K. Het wordt een beetje warmer bij automatische piekhelderheid, maar niet significant, aangezien de maximale kleurfout ΔE (ITP) voor wit op ons paneel slechts 2,1 is.

HDR10-reproductietesten: kan beter

Om het kort te houden: de HDR-kijkervaring met de OnePlus 11 is niet zo goed als hij zou kunnen zijn. HDR10-weergave is grotendeels ongewijzigd gelaten met de OnePlus 11, terwijl de kloof tussen de beste telefoons voor HDR en de zo-zo's elk jaar groter wordt. Nu is de HDR10-ervaring op de OnePlus 11 simpelweg niet te vergelijken met de huidige vlaggenschepen.

In één oogopslag zien deze grafieken er best goed uit! Een behoorlijk spoor van de fundamentele ST.2084-curve, uitstekende kleurnauwkeurigheid en nauwkeurige grijstinten. Hoewel er bij nader inzien tekortkomingen zijn in de weergave van bijna-zwarte en spiegelende hooglichten. Als een terugkerend thema voor de OnePlus 11, worden de schaduwen te donker weergegeven, wat een groot deel van de delicate gradatie voor donkere scènes belemmert. Het resultaat is dat er zwarte vlekken ontstaan ​​en fijne details moeilijk te onderscheiden zijn. Aan de andere kant betekent een gebrek aan geschikte tonemapping dat HDR-inhoud mogelijk slechts een piekhelderheid van ongeveer 570 nits ziet in plaats van alle 750 nits te gebruiken die de OnePlus 11 biedt. Dit gebrek aan hoofdruimte betekent dat heldere gebieden zoals wolken of vuur details verliezen.

Een nieuw kenmerk van de OnePlus 11 is de afspeelcompatibiliteit met Dolby Vision-producten, die dynamische metadata bieden in tegenstelling tot statische metadata die uitsluitend door HDR10 worden geleverd. Evenzo ondersteunen OnePlus-telefoons ook HDR10 +, een concurrerende standaard voor Dolby Vision van Samsung. Dolby Vision-titels zijn populairder geworden op grote streamingplatforms, dus de ondersteuning van het formaat is welkom. Deze dynamische indelingen kunnen de HDR10-problemen verminderen waarop ik heb gewezen, en een snelle test met wat bestaand materiaal suggereert dat de OnePlus 11 reageert op frame-metadata. Toch heb ik geen manier om te verifiëren of het dit momenteel correct doet.

Het grootste probleem met het afspelen van HDR-content op de OnePlus 11 betreft nog steeds algemene video-exposure. Het bekijken van HDR-inhoud op de telefoon ziet er veel te donker uit en vereist dat de helderheid van het scherm op 100% wordt ingesteld, alleen om HDR te laten worden blootgesteld aan gemiddelde helderheidsniveaus. Om er op zijn best uit te zien, moet de "Heldere HDR-videomodus" ook worden ingeschakeld in de weergave-instellingen, waardoor het scherm de 500 nits kan overtreffen bij het afspelen van HDR-inhoud (hoewel alleen in de liggende modus). Zodra dit is gebeurd, ziet HDR10-inhoud er nu geschikt uit, maar alleen voor weergave in een donkere kamer - breng het naar een goed verlichte kamer en het zal te zwak zijn, zonder enige middelen om het verder op te fleuren scherm. De Google Pixel 7 Pro is de eerste Android-telefoon die dit probleem frontaal aanpakt, en ik hoop later dit jaar soortgelijke inspanningen van meer fabrikanten te zien.

Hoe houdt het scherm van de OnePlus 11 stand?

Als het je nog niet is opgevallen, zijn er veel andere manieren om een ​​beeldscherm te verbeteren dan alleen de hardware te upgraden. In dit opzicht heb ik het gevoel dat het scherm in de OnePlus 11 teleurstellend was - zelfs een downgrade van de OnePlus 9 Pro reviewde ik twee jaar geleden.

De nieuwe telefoon voelt over het algemeen zwakker aan dan zijn voorganger, omdat er minder boosting optreedt buitenshuis; zijn claim van 1.300 nits is nu ronduit onjuist. Bij een lage helderheid knipt de OnePlus 11 nu meer van zijn schaduwen, hoewel de lichtere middentonen er mooi uitzien. Bovendien zijn sommige functies die aanwezig waren op oudere OnePlus-telefoons nu verdwenen, zoals video motion interpolation (MEMC) en DC-dimmen. Het is ook niet langer mogelijk om de kleurtint van de witbalans van het scherm aan te passen, wat handig was om de groene tint die OLED's hebben als gevolg van metamerisme te compenseren.

Dat gezegd hebbende, de OnePlus 11 heeft een scherm dat anders categoriebepalend zou zijn - als het maar iets goedkoper was in de Verenigde Staten. Voor de huidige vraagprijs biedt het scherm van de OnePlus 11 het absolute minimum voor een soepele, luxueuze ervaring. Dit wil niet zeggen dat het op geen enkele manier slecht is; in vergelijking met de Google Pixel 7 is het OnePlus 11-scherm bijna unaniem superieur in de dagelijkse beeldkwaliteit, en een gelijke prijsstelling zou een enorme overwinning zijn geweest voor OnePlus. Maar in veel scenario's kan de kwaliteit van het scherm niet te onderscheiden zijn van het allerbeste, en ik denk dat dat precies het punt is van de nieuwe hardwarerichting van OnePlus.