Python is een relatief eenvoudige programmeertaal die niet al te moeilijk is om op te pikken. Sommige functionaliteit van Python is niet opgenomen in de belangrijkste Python-bibliotheken, maar is opgenomen via optionele modules. U kunt alle vereiste modules in uw Python-code opnemen met een enkele regelopdracht. Niet alle modules zijn standaard geïnstalleerd, soms moet u de module echter eerst downloaden om deze te kunnen gebruiken. Python heeft een pakketbeheerder om te helpen bij het installeren van modules die u niet hebt, net zoals "apt-Get" wordt gebruikt om Linux-pakketten te installeren.
De Python-pakketbeheerder wordt PIP genoemd. PIP is een afkorting voor "Preferred Installer Program" of "Pip Installs Packages", afhankelijk van persoonlijke voorkeur. Als PIP niet standaard op uw Linux-systeem is geïnstalleerd, kunt u het installeren vanuit apt met de pakketnaam "python-pip-whl" en "python3-pip".
Opmerking: Python 2.7 en Python 3 hebben verschillende versies van PIP. Je hebt niet per se beide nodig, maar ze kunnen alleen van invloed zijn op pakketten voor hun respectievelijke python-omgevingen. De PIP- en PIP3-opdrachten zijn uitwisselbaar.
Een python-module installeren met PIP
De eerste stap bij het installeren van een pakket met PIP is uitzoeken hoe het pakket wordt genoemd. Hiervoor moet je de zoekfunctie gebruiken met het commando “pip3 search [search term]”. U kunt bijvoorbeeld "pip3 search md5" typen om te zoeken naar modules die betrekking hebben op het md5-hash-algoritme. De pakketnaam staat aan de linkerkant, met een korte beschrijving aan de rechterkant.
Om een gedownloade module in python te kunnen gebruiken, moet je de module in je code importeren. Om dit te doen, moet u de regel "import [modulenaam]" opnemen, bijvoorbeeld "import md5utils". De importinstructie moet een van de eerste regels in uw code zijn.