Xiaomi's liefde voor de Snapdragon 625 heeft ons weer een opvolger opgeleverd die objectief gezien slechter is dan zijn voorganger. Lees verder om meer te weten!
Toen ik de mogelijkheid om de Xiaomi Redmi Note 3 te reviewen, Ik ging naar binnen met lage verwachtingen. Nadat ik mijn Android-reis begon met een low-end apparaat en een paar jaar moeite had gehad om een betere smartphone te krijgen, heb ik dat zeker gedaan deed niet uitkijken naar downgraden van mijn OnePlus One (toen beschouwd als een vlaggenschip) tot een apparaat dat concurreert in het budgetsegment.
Maar mijn vooroordelen als amateurrecensent destijds had zich niet méér kunnen vergissen.
De Redmi Note 3 was een fantastisch apparaat dat ver boven zijn verkoopprijs uitstak. De algehele ervaring die het bood leek helemaal niet op een ‘instapmodel’-apparaat. Bepaalde aspecten van het apparaat kwamen zelfs in de buurt van de vlaggenschipervaring, en sommige, zoals de batterijduur, gingen zelfs verder dan dat. Als occasionele gamer is de Redmi Note 3
Een flink deel van de eer voor de opmerkelijke prestaties en ervaring van de Redmi Note 3 ging naar de SoC erin. De Redmi Note 3 die in India werd verkocht, werd geleverd met de Qualcomm Snapdragon 650, een hexa-coreprocessor uit het middensegment met 4x Cortex-A53-cores voor dagelijkse taken en energie-efficiëntie, en 2x Cortex-A72-cores voor als je dat extraatje nodig hebt prestatie. Het was gebouwd op een knapperig 28nm-proces, maar dat weerhield hem er destijds niet van om boven zijn segment uit te steken. Deze specifieke combinatie resulteerde in soepele en efficiënte prestaties voor dagelijkse taken, die ook in zwaardere gebruikssituaties volhielden.
Dus toen de Redmi Note 4 werd aangekondigd, was ik teleurgesteld over de keuze voor SoC waar Xiaomi voor koos. De Snapdragon 660 was toen nog niet officieel, dus Xiaomi ging ermee aan de slag Leeuwebek 625 - een octa-core SoC met een dubbele clusteropstelling van Cortex-A53.
Opnieuw was ik verrast door de resulterende prestaties van het apparaat in de echte wereld, vooral omdat ik verwachtte dat het ontbreken van een zwaar cluster een grote impact zou hebben op het intensieve gebruik van het apparaat. Zoals opgemerkt in mijn recensieis de Redmi Note 4 nog steeds een theoretische downgrade als je bedenkt waar de Redmi Note 3 zat, omdat de Note 4 anders zijn mannetje kan staan in de echte wereld. Maar toch was het een duidelijke, letterlijke downgrade van jaar tot jaar en van de ene revisie naar de volgende, met kleine voordelen op het gebied van energie-efficiëntie (maar de levensduur van de batterij was sowieso uitzonderlijk ten opzichte van zijn voorganger).
Zelfs aan de GPU-kant presteerde de Snapdragon 625 met zijn Adreno 506 GPU slechter in vergelijking met de Adreno 510 op de Snapdragon 650. De Adreno 506 heeft een hogere kloksnelheid (650 MHz versus 600 MHz) en is gebouwd op de 14nm-fabricage proces, maar het heeft een kleiner aantal ALU’s (96 versus 128) en slaagt erin om minder GFLOPS te scoren (130 versus 180). Benchmarkingscores plaatsen de Adreno 506 ruim onder de Adreno 510, aangezien hij erin slaagde ongeveer ⅔ van de framerates te scoren op dezelfde benchmarks, wat wijst op een duidelijke achteruitgang in grafische prestaties.
Een soortgelijke situatie of "downgrade" doet zich voor bij de Xiaomi Mi Max en Xiaomi Mi Max 2. De originele MiMax kwam met een stevige Qualcomm Snapdragon 652 op de duurdere varianten - een SoC die een kleine stap vooruit was ten opzichte van de 650 door een extra 2x Cortex-A72 toe te voegen aan het prestatiecluster.
Maar met de Xiaomi MiMax 2zien we Xiaomi van rijstrook wisselen terwijl de Qualcomm Snapdragon 625 weer opduikt in dit toestel. We herhalen, de Snapdragon 625 is op zichzelf geen slechte SoC - vooral als het gepaard gaat met fatsoenlijke software, maar het prestatieverschil tussen de Mi Max en Mi Max 2 zou groter zijn dan tussen de Redmi Note 3 en Redmi Note 4. Dit maakt de Mi Max 2 meteen een duidelijke downgrade in termen van topprestaties. Consumenten die de Mi Max 2 willen kopen, zouden moeten vertrouwen op andere wijzigingen aan het apparaat, zoals de grotere batterij en Quick Charge 3.0-mogelijkheden via de USB Type-C-poort, om de aankoop via de Mi te rechtvaardigen Max. Xiaomi heeft, net als alle andere OEM's, ook de neiging de productie en verkoop van oudere apparaten te staken als er nieuwere versies zijn vrijgegeven, zodat de huidige producten geen concurrentie ondervinden van de waardeproposities uit het verleden producten.
De keuze voor Snapdragon 625 op de Mi Max 2 is een grotere deal dan op de Redmi Note 4 vanwege het bestaan van (of de nabijheid van) alternatieven. De Redmi Note 4 werd aangekondigd toen de SoC-keuzes die voor Xiaomi beschikbaar waren, zouden zijn om langs de 65x-opstelling te gaan en de Leeuwebek 652 of nieuwer 653 met als kanttekening dat ze zijn gebouwd volgens het 28nm-fabricageproces, nu oud en roestig. Of Xiaomi zou kunnen kiezen voor de SoC's die zijn gebouwd op het nieuwe 14nm-fabricageproces en kiezen voor de Qualcomm Snapdragon 625 of nieuwer 626. Destijds kiezen voor de 625 om zich te concentreren op de levensduur van de batterij was beter verteerbaar, maar nogmaals: het ontbrak deze telefoons sowieso niet aan batterijduur.
Maar met de Mi Max 2 wezen de meeste geruchten en lekken rond het apparaat erop dat er een apparaat met hogere specificaties zou komen met de Qualcomm Snapdragon 660 SoC -- een veel opwindender SoC met zijn octa-core Kryo-opstelling op een 14nm-fabricageproces. In combinatie met de grotere batterij en de betaalbare prijsstrategie van Xiaomi zou de Mi Max 2 de beestachtige phablet zijn geweest om op te letten want, een vlaggenschip-on-a-budget-apparaat voor Xiaomi dat een van de eerste apparaten zou zijn met de 660, en ons zou laten zien waartoe het in staat is van. Dat alleen al zou volgens mij veel belangstelling hebben gewekt.
De Snapdragon 660 werd begin mei 2017 aangekondigd en de Mi Max 2 kwam slechts een paar dagen geleden uit. Het tijdsverschil tussen de twee geeft aan dat de Mi Max 2 kunnen zijn al voorbij de tekentafel en in productie toen Qualcomm zijn SoC-upgrade aan de OEM presenteerde [Merk op dat publieke releases uiteraard niet samenvallen met onthullingen van partners]. Als Xiaomi van de 625 naar de 660 had geüpgraded, zou dit dus hebben betekend dat we opnieuw helemaal opnieuw moesten beginnen met verschillende aspecten van de productontwikkeling.
Het is ook waarschijnlijk dat Xiaomi op de hoogte was van het bestaan van de Snapdragon 660 en toch doorging met de Mi Max 2 en Snapdragon 625. Dit kan te wijten zijn aan de doorsijpelende effecten van productieproblemen die de Snapdragon 835 teisterden. Nu Qualcomm zich sterk heeft gemaakt en de middelen op de Snapdragon 835 heeft geconcentreerd, was er misschien niet genoeg geweest voorraad van de Snapdragon 660 opgebouwd zodat Xiaomi door kon gaan met de productie op volledige schaal zonder hun product uit te stellen uitgave. Het kan indirect zijn geweest, het kan berekend zijn, maar hoe dan ook resulteerde het in een van die zeldzame gevallen voorbeelden in de mobiele technologie waar u een duidelijke stap achteruit (of zijwaarts) kunt aanwijzen in de weergave van een nieuw apparaat specificatie.
De beslissing van Xiaomi om voor de Snapdragon 625 op de Mi Max 2 te gaan, heeft mogelijk ook helemaal geen verband met Qualcomm. Xiaomi staat bekend om de halfjaarlijkse ‘productverversingen’, waarbij doorgaans de alfabetten C, S of I aan de naam van de laatst uitgebrachte generatie worden toegevoegd. Dus terwijl de Mi Max 2 wordt geleverd met de Snapdragon 625 SoC, zou Xiaomi kunnen kijken naar een halfjaarlijkse upgrade met de Mi Max 2C/I/S (of een ander alfabet trouwens) met de Snapdragon 660 SoC. De halfjaarlijkse vernieuwing zou zelfs Xiaomi’s eigen interne SoC kunnen bevatten, maar daar zouden we niet op rekenen.
Kiezen voor de Snapdragon 625 kan vanaf het begin ook een bewuste beslissing zijn. De Snapdragon 625 is een goede SoC voor reguliere consumenten en brengt een uitgebalanceerd compromis tussen prestaties en batterijduur met zich mee. Het 14nm-fabricageproces zorgt voor verbeterde efficiëntie op een manier die de reguliere consument zou kunnen voelen en waarderen, terwijl je de topprestaties wegneemt die reguliere consumenten zelden zouden hebben bereik. De gemiddelde Joe kent de verschillen tussen de 625 en de 650 niet, en maakt zich er ook niet druk om, dus een ruil zou een berekende manoeuvre zijn. Maar toch komt het zelden voor dat een bedrijf bereidwillig voor de 'lagere cijfers' gaat in zulke belangrijke regels, vooral die die worden geprezen om hun waarde of 'bang-per-buck'.
De keuze voor de 625 zou er ook toe bijdragen de kosten van het product laag te houden, waardoor Xiaomi de voordelen aan de consument zou kunnen doorgeven via lagere verkoopprijzen of andere toevoegingen die de productwaarde verhogen. Een deel hiervan kwam tot uiting in de Xiaomi Redmi Note 4, die tegen dezelfde prijs begon te verkopen als zijn voorganger, terwijl hij nog steeds meer basisopslag bood.
Uiteindelijk is de Xiaomi Mi Max 2 met de Snapdragon 625 wat we voorlopig hebben. De Max 2 en de Redmi Note 4 wekten overigens niet zoveel opwinding bij mij op als hun voorgangers. Alle smartphoneproducten van Xiaomi hebben een geweldige prijs-kwaliteitverhouding, maar de Redmi Note 3 en de Mi Max legden de lat gewoon te hoog voor Xiaomi om hun eigen eerdere inspanningen te verslaan. Het is deels teleurstellend om te zien dat opvolgers van enkele van de beste smartphones van Xiaomi op de markt komen met objectief slechtere chipsets en geen echte en complete upgrades van jaar tot jaar zijn. Zelfgenoegzaam worden in deze zeer competitieve smartphone zou voor een andere OEM wel eens een zeldzame kans kunnen zijn om van deze strategieën te profiteren.
Met hun toekomstige releases die al beschikken over batterijen met een hoge capaciteit, hopen we dat Xiaomi teruggaat naar meer prestatiegerichte SoC's en gebruik zal maken van de uitzonderlijk ogende reeks processors van 2017.
Wat vindt u van Xiaomi's recente adoptie van de Snapdragon 625? Wat moet Xiaomi doen voor toekomstige releases? Laat het ons weten in de reacties hieronder!