Apple's hang naar geheimhouding onderdrukte bijna zijn innovatie

Apple heeft de neiging om dingen vrij dicht bij het vest te houden. Maar zijn hang naar geheimhouding vernietigde bijna enkele van zijn knapste geesten.

De afgelopen tien jaar zijn we blootgesteld aan enkele van de diepste geheimen van Apple. Of het nu gaat om kleine weetjes, gelekt. afbeeldingen van onderdelen, of apparaten - we hebben het allemaal gezien. Op een gegeven moment werd het probleem zo groot dat Apple het creëerde. een taskforce allerlei manieren om het probleem te bestrijden. Maar hierdoor werd Apple geconfronteerd met een omslagpunt, waardoor het een aantal van zijn interne praktijken opnieuw moest evalueren en veranderen.

Chris Deaver, ooit Senior HR Business Partner en ‘Culture & People Leader’ bij Apple, geeft ons een zeldzaam kijkje in zijn tijd daar. Deaver kwam in 2015 bij Apple werken en was meteen onder de indruk. Aan de oppervlakte zag hij enkele van de grootste geesten, die de beste hardware en software in de branche leverden. Maar onder de glanzende buitenkant zat een probleem. Een probleem dat voortkwam uit de hang naar geheimhouding van het bedrijf.

‘Ik begon me af te vragen wat dit allemaal betekende. Ik hoorde de ene nieuwe medewerker na de andere, briljante mensen, de essentiële vraag stellen: “Hoe ga ik zo te werk? Als ik alleen informatie kan delen met bepaalde mensen, hoe weet ik dan wie en wanneer? Ik wil niet ontslagen worden of in de gevangenis belanden.”

Apple stond lange tijd bekend om zijn geheimhouding, waarbij de ontwikkeling van producten en diensten in kleine teams werd uitgevoerd. Maar naarmate het bedrijf zich uitbreidde, zorgde dit model voor frustratie, waardoor innovatie werd onderdrukt. Deaver zag het ontwikkelingsproces van de originele AirPods als een perfecte case study. Zoals gewoonlijk werkten de teams zelfstandig en kwamen ze pas op het laatste moment samen. Het resultaat was een treinwrak, veroorzaakt door frustratie en spanning. Ondanks dit, De AirPods van Apple op de markt zou komen en een groot succes zou blijken te zijn, waardoor het bedrijf een nieuwe productlijn en inkomstenstroom zou krijgen. Hoewel dit ontwikkelingsproces werkte, was de echte vraag wat er gedaan kon worden om de zaken te verbeteren?

Het resultaat was een treinwrak, veroorzaakt door frustratie

Deaver zag dit als een kans en om te voorkomen dat de geschiedenis zich herhaalt. Hij leende een idee van Pixar-medeoprichter Ed Catmull. Catmull geloofde in het idee dat openhartig delen in een veilige omgeving de beste resultaten kon opleveren. Deze omgeving werd de braintrust genoemd en was een manier voor echte samenwerking. Deaver zou het bedrijf ijverig onderzoeken en observeren, en uiteindelijk ontdekken dat de camera-afdeling een functionerend braintrust had. Dit soort samenwerking was wat hij nodig had om Apple te bevrijden uit zijn schaduw van geheimhouding, zijn werknemers te bevrijden en tegelijkertijd zijn potentieel te vergroten.

Deaver zou vervolgens best practices voor teams creëren, met als kerncomponent de mogelijkheid om openhartig te delen. Dit leidde ertoe dat teams details bespraken over de uitdagingen waarmee ze werden geconfronteerd, waar ze zich in de ontwikkeling bevonden, en het allerbelangrijkste: ze brachten samenwerking tot stand zodat ze konden slagen. Volgens Deaver zou deze verandering leiden tot de ontwikkeling van de AirPods Pro. Sinds die tijd heeft het bedrijf talloze innovaties en producten op de markt gebracht. Hoewel het onduidelijk is hoeveel impact de methoden van Deavers hebben opgeleverd, is het moeilijk te beargumenteren wanneer Apple zijn meest winstgevende kwartaal ooit had.

Bron: Snel bedrijf