Google Pixel 8 Pro geeft een diepgaande duik: hersenen ontmoeten eindelijk kracht

De Pixel-serie heeft gedurende zijn levensduur een gemengde reputatie opgebouwd. Aan de ene kant onderzoekt Google vaak wat smartphones kunnen doen, waardoor unieke oplossingen worden gecreëerd voor complexe problemen die veel mensen kunnen hebben. Deze omvatten zaken als oproepscreening om spam-oproepen te bestrijden, en Now Playing om nummers in de buurt te identificeren jij, of de nieuwe Best Take-camerafunctie, waarmee gezichten op een foto kunnen worden verwisseld met een aantrekkelijker gezicht een. Google maakt ook gebruik van zijn softwaretalent om te proberen het meeste uit de componenten te halen die in zijn telefoons worden gebruikt, waarbij hij vaak boven zijn gewicht uitsteekt ten opzichte van concurrenten, die soortgelijke onderdelen zouden kunnen gebruiken.

Aan de andere kant kan Google soms hardhandig zijn als het gaat om het eerst prioriteren van software. Met Pixel-telefoons lijken upgrades van hardware een laatste redmiddel nadat alle andere afstemmingsinspanningen zijn uitgeput. Je bent misschien bekend met het feit dat Google dezelfde camerasensoren meerdere jaren op rij recycleert, met zijn nieuwste telefoon met de derde herhaling van de sensor van Samsung (zij het

enigszins bijgewerkt). Op dezelfde manier hergebruikte de Pixel 7 Pro van vorig jaar hetzelfde OLED-paneel als zijn voorganger en duwde het voorbij redelijke grenzen, wat leidde tot buitengewoon stroomverbruik. Maar dit jaar is een ander verhaal – tenminste wat de vertoning betreft.

Over deze recensie: De Pixel 8 Pro die voor het testen werd gebruikt, werd geleend van Google. Het bedrijf was niet betrokken bij de inhoud van dit onderzoek.

Hardware en overzicht weergeven

Google introduceert zijn Super Actua-branding

Het eerste grote verschil met het Pixel 8 Pro-scherm is de geheel nieuwe, mooie naam, die Google een ‘Super Actua’-scherm noemt. Ik weet niet precies wat dat betekent, maar er zijn enkele veranderingen geweest. De schermvormfactor is teruggekeerd naar volledig vlak over het gehele emissiegebied, wat mijn voorkeur heeft, maar er is een lichte tapsheid richting de rand, wat resulteert in 2,5D afdekglas. De Pixel 8 Pro heeft ook een kleinere kin, die niet precies symmetrisch is met de andere drie randen, maar wel vergelijkbaar is. Vergeleken met de 7 Pro veranderen de kleinere schermbreedte en kinrand de beeldverhouding van 19,5:9 naar 20:9, terwijl de telefoon hetzelfde formaat behoudt.

Er zijn dit jaar iets minder pixels verpakt, waarbij de Pixel 8 Pro een niet-conventionele 1344 gebruikt×2992 resolutie. Dit brengt de pixeldichtheid terug van 512 pixels per inch (PPI) naar 489, hoewel dit helemaal niet merkbaar zou moeten zijn als je het scherm op volledige resolutie gebruikt.

Waarom heeft Google deze beslissing überhaupt genomen? Het meest logische antwoord dat ik kan bedenken is dat Google een balans probeert te vinden tussen schermscherpte en pixelgrootte, terwijl grotere pixels op OLED's van dit formaat efficiënter zijn en beter bestand tegen permanent branden in. Een andere manier om de efficiëntie van de pixeleenheden te verbeteren is door de diafragmaverhouding van de subpixels te vergroten. We denken echter niet dat dit het geval is voor de Pixel 8 Pro, aangezien deze een identieke diafragmaverhouding heeft als vorig jaar. Tot op de dag van vandaag blijft de iPhone de enige smartphone die ik heb getest die gebruik maakt van conventioneel grotere subpixels.

Standaard is de Pixel 8 Pro-resolutie ingesteld op 1008p (ja, niet 1080p), vermeld vanwege batterijproblemen. Ik ben niet zeker van enige openbare test die een betekenisvol verschil in autonomie heeft gevonden en dit laat zien dichtheid op iets lager, maar ik merkte wel dat de Pixel 8 Pro er vager uitziet dan normaal bij deze verminderde weergave schaal. Vergeleken met het native 1080p/428 PPI-scherm op de basis Pixel 8 is deze onmiskenbaar scherper. Bij volledige resolutie is de Pixel 8 Pro net zo scherp als elke andere 1440p OLED van zijn formaat.

Deze keer is het scherm niet slechts één of zelfs twee generaties verbeterd, maar ook verbeterd drie hele generaties

Zoals bij alle moderne vlaggenschip-smartphoneschermen blijft de ster van de show een OLED afkomstig van Samsung Display, ondanks de nieuwe koosnaam van Google ervoor. Maar dit jaar is het bedrijf overgegaan tot het intern ontwikkelen van de displaydriver in plaats van deze te gebruiken verpakt door de displayverkoper, wat waarschijnlijk de reden is waarom Google geneigd was het scherm een ​​eigen scherm te geven branding.

Deze keer is het scherm niet slechts één of zelfs twee generaties verbeterd, maar ook verbeterd drie hele generaties vergeleken met de telefoon van vorig jaar, van het E4 OLED-materiaal van de leverancier tot en met E7. Kortom, de lichtgevende materialen spelen een grote rol in de maximale helderheid en energie-efficiëntie van het scherm, waarbij elke nieuwe generatie Samsung Displays in beide een stijging van ongeveer 15% oplevert. Binnenkort komen we tot echte cijfers.

Natuurlijk zijn niet alle schermen gelijk, en zelfs panelen van vergelijkbare kwaliteit kunnen aanzienlijk verschillen qua afstemming en weergave. De Google Pixel 7- en 8-serie zijn momenteel bijvoorbeeld de enige Android-smartphones die de juiste HDR-afspeelhelderheid ondersteunen via SDR-dimmen, waarmee HDR-foto's en -video's realistische highlights en leesbare schaduwen kunnen weergeven zonder dat de helderheid van het hele systeem hoeft te worden verhoogd. Dit kenmerk is cruciaal bij het ondersteunen van het nieuwe Ultra HDR-foto's gemaakt door de Pixel 8 en helpt de telefoon toekomstbestendig te maken voor de nieuwe generatie inhoud met een hoog dynamisch bereik

Een aantal diverse schermeigenschappen zijn ook verbeterd. De kijkhoeken zijn beter dankzij de nieuwe hardware, met vrijwel geen waarneembare kleurtinten bij zowel kleinere als grotere hoeken. In termen van schermuniformiteit zag een volledig donkergrijs scherm, gemeten bij 0,01 nits, er in mijn ogen volkomen gelijkmatig uit zonder een donkere strook over de perforatie, zoals bij veel andere Android-telefoons. De hierboven toegevoegde foto overdrijft het verschil. De zwarte vegen zijn ook verminderd, hoewel er nog steeds een vleugje grijs-op-zwart is bij het scrollen in de buurt van de minimale helderheid. Tot nu toe zijn de nieuwste ProMotion-iPhones de enige OLED's die ik heb gezien waarbij de vegen volledig zijn geëlimineerd, en ik ben ongelooflijk benieuwd hoe de technici van Apple dit hebben gedaan.

Zoals gewoonlijk wordt de Pixel 8 Pro geleverd in twee selecteerbare kleurprofielen. Out of the box wordt de Adaptive-modus toegepast, die een zeer subtiele boost toevoegt aan de verzadiging van rode en groene kleuren. Het reikt nauwelijks verder dan de primaire sRGB-kleuren, dus degenen die de voorkeur geven aan pittigere kleuren hebben pech. Google wil heel graag dat de Pixel-schermervaring alleen nauwkeurig is, vergelijkbaar met iPhones, die niet eens andere kleurprofielen bieden. Het Natural-profiel is bedoeld voor gebruikers die absolute kleurnauwkeurigheid belangrijk vinden, met volledige conformiteit met de sRGB- of Display P3-specificatie. Beide profielen richten zich op het industriestandaard D65-witpunt en beide ondersteunen kleurbeheer met een breed spectrum.

Piekhelderheid

Enorme verbeteringen van jaar tot jaar

Met de lancering van de Google Pixel 8 Pro kondigde het bedrijf een van de grootste sprongen in de hardwaremogelijkheden van de Pixel-reeks in de recente geschiedenis aan. Officieel biedt het Pixel 8 Pro-scherm een ​​piekhelderheid tot 2.400 nits, of 1.600 nits in HDR-inhoud. Als we naar de voetnoten kijken, merkt Google op dat deze cijfers zijn genomen onder de voorwaarde van een venstergrootte van 5% voor 2.400 nits en een venstergrootte van 100% voor 1.600 nits. Vergeleken met vorig jaar suggereert dit dat de Pixel 8 Pro tot 60% helderder kan worden. Dit zijn absoluut de beste cijfers in hun klasse die momenteel de belangrijkste concurrenten van de Pixels, namelijk Samsung en Apple, overtroeven. Maar hoe waarheidsgetrouw zijn ze?

Het cijfer dat de meeste indruk op mij maakte, was de claim van Google van 1.600 nit voor een volledig wit scherm, wat bijna zo is lijkt absurd gezien het feit dat de iPhone 14 Pro en de Galaxy S23 Ultra ongeveer 1.100 nits halen volledig scherm. Helaas kon mijn Pixel 8 Pro de door Google geadverteerde piek niet reproduceren, en het maximale dat ik kon opbrengen was ongeveer 1.490 nits op volledig scherm met maximale automatische helderheid. Let wel, 1.490 nits is bijna niet te onderscheiden van 1.600, maar ik zou een fout van 7% in de rapportage overwegen om echt eerlijk te zijn, vooral als de onthullende reden te maken had met problemen met de kwaliteitscontrole. Als bedrijven ons maar tientallen recensie-eenheden zouden lenen, zodat we een idee konden krijgen van de variantie. Niettemin is bijna 1.500 nits op volledig scherm nog steeds verbazingwekkend.

Hoe zit het met 2.400 nits? Nog meer slecht nieuws: ik kon slechts 2.215 nits meten, en dat was voor een nog helderdere venstergrootte van 1% vergeleken met de door Google beschreven 5%. In dezelfde staat heb ik de iPhone 14 Pro van vorig jaar gemeten op een output van 2.270 nits, wat slechts een piekhelderheid van 2.000 nits adverteerde. Bij een bescheidener venstergrootte van 20% kan het scherm nog steeds een helderheid van 2000 nits behouden, wat nog steeds uitstekend is. En voor apps met een licht thema kun je een piek van ongeveer 1600 nits verwachten van de Pixel 8 Pro, wat overeenkomt met het HDR-cijfer van het bedrijf.

De handmatige helderheid kent de meest verrassende stijging, van de 600 nits van vorig jaar tot bijna 1.000 nits nu. Een voorbehoud is dat de automatische helderheid moet worden uitgeschakeld voordat de schuifregelaar voor maximale helderheid 1.000 nits bereikt; anders wordt het beperkt tot 600 nits, afhankelijk van het omgevingslicht. Aan de andere kant moet de automatische helderheid ingeschakeld blijven als u wilt dat het scherm buitenshuis meer dan 1.000 nits weergeeft.

Iets anders dat me opviel, is dat de automatische helderheidsovergangen nu veel vloeiender zijn, vooral bij het dimmen. Het scherm verandert niet langer abrupt van helderheidsniveau. Er zit nu een werkelijke snelheid in de transities: kleine aanpassingen verlopen soepel, terwijl grotere verschuivingen over een langere periode plaatsvinden. De telefoon is ook minder geneigd om weer terug te dimmen wanneer deze onlangs moet worden opgevoerd.

Weergavekracht

Aanzienlijk minder vermogen dan vorig jaar

Het ziet er nog beter uit als we kijken naar hoeveel stroom de telefoon gebruikt voor zijn scherm. Vorig jaar was de Pixel 7 Pro een totale puinhoop als het ging om weergavekracht; het hergebruikte hetzelfde paneel als het jaar ervoor, waarbij een abnormaal hoge spanning werd gebruikt om een ​​hogere helderheid te bereiken. De nieuwe hardware op de Pixel 8 Pro bevindt zich in een compleet andere klasse en gebruikt minder dan half het vermogen van de Pixel 7 Pro om dezelfde 1.000 nits uit te voeren en tegelijkertijd 30% efficiënter te zijn dan zowel de Galaxy S23 Ultra als de iPhone 14 Pro Max. Middelmatige helderheidsniveaus zien ook echte voordelen.

De nieuwe hardware op de Pixel 8 Pro bevindt zich in een compleet andere klasse.

Aan de bovenkant valt het maximale weergavevermogen nu meer in lijn met dat van andere telefoons. Net als de Galaxy en de iPhone gebruikt de Pixel 8 Pro tot ongeveer 5 W voor de maximale helderheid op volledig scherm het scherm, dat een stuk lager is dan de 6,4 W van de Pixel 7 Pro, terwijl het 50% meer uitstraalt licht. Kortom, de voetafdruk van het helderheidsoppervlak van de Pixel 8 Pro is ongeveer 45% van die van vorig jaar, wat een zegen zou moeten zijn voor de totale batterij van het apparaat – althans in theorie.

Net als bij de meeste andere telefoons zal het scherm van de Pixel 8 Pro de maximale helderheid verlagen als de interne temperatuur van het apparaat een bepaalde drempel overschrijdt. Uit mijn tests bleek dat hij consequent langer een hogere piekhelderheid vasthield dan mijn iPhone 14 Pro Max. Wat ik ontdekte is dat de weergavebeperking van de Pixel 8 Pro ook veel responsiever kan zijn, waarbij de volledige helderheid wordt opgenomen gradatie in de mix in plaats van een dichotomie van volledige hoge helderheidsmodus aan (1500 nits) versus hoge helderheidsmodus uit (600 nits) neten). De telefoon kan een beetje eigenwijs zijn om de 1000 nits te overtreffen, en het langst kon ik de volledige 1.490 nits volhouden De piek duurde drie minuten en er was ongeveer een minuut rust nodig voordat de telefoon weer klaar was om weer op te starten opnieuw. De interne weergaveparameters voor de Pixel 8 Pro suggereren dat deze nog steeds beperkt is tot de maximale helderheid gedurende een totaal van vijf minuten per dertig minuten, net als eerdere Pixel-telefoons.

Ik ontdekte dat de Pixel 8 Pro zijn emissie van 1000 nit bijna voor onbepaalde tijd kan volhouden, als er geen andere factoren zijn die de telefoon opwarmen.

Verrassend genoeg ontdekte ik dat de Pixel 8 Pro zijn emissie van 1000 nit bijna voor onbepaalde tijd kan volhouden, als er geen andere factoren zijn die de telefoon opwarmen. Het zou een slimme keuze zijn geweest als Google de piekhelderheid van het scherm zou beperken en een deel van de output zou inruilen voor een output die iets minder helder is maar veel langer meegaat. Tijdens autonavigatie kan het bijvoorbeeld handiger zijn om de automatische helderheid uit te schakelen om de weergave op 1.000 te houden. nits pieken tijdens de duur van de schijf, in plaats van dat deze inconsistent moduleert tot 1.500 nits gedurende seconden op een tijd.

Voor de schermvernieuwing kan de Pixel 8 Pro OLED nu eenmaal per seconde worden gepulseerd, vergeleken met 10 Hz op de Pixel 7 Pro. Ik heb gemeten dat dit verschil slechts ongeveer 10 mW bespaart, wat volledig te verwaarlozen is. Maar met de nieuwe hardware verbruikt de sprong van 10 Hz naar 120 Hz nu slechts 200 mW, vergeleken met 250 mW op het scherm van vorig jaar. In bepaalde omstandigheden met weinig licht zal de telefoon de vernieuwingsfrequentie niet verlagen en zichzelf vergrendelen op 120 Hz om te voorkomen dat de kleurverschuiving die optreedt, wordt opgemerkt. Dit gebeurt alleen in bijna pikdonkere omstandigheden en wanneer de systeemhelderheid lager is dan 15%.

Er is ook een nieuwe systeemlaag toegevoegd om het Pixel OS de werkelijke rijsnelheid van de OLED te laten weergeven, wat ik heb geverifieerd met mijn flikkermeter. Het is een beetje vervelend om te zien dat bij het afspelen van 24FPS- of 25FPS-video het scherm nog steeds op 60 Hz draait in plaats van op de framesnelheid van de inhoud, wat pulldown en wat extra kracht vereist. De pulsbreedtemodulatiefrequentie ligt ook nog steeds op 240 Hz, wat laag is en gebruikers die gevoelig zijn voor flikkering kan hinderen.

Grijswaarden- en toonrespons

Eén woord: fantastisch

Qua toonnauwkeurigheid is het adaptieve kleurprofiel fantastisch. De Pixel 8 Pro volgt in deze modus het standaard 2.2-gamma over het hele helderheidsbereik, waarbij de subjectieve lichtheid toeneemt bij minimale en piekhelderheid om de leesbaarheid van het beeld te verbeteren. Grijstinten worden ook zeer goed verwerkt, met vrijwel geen waarneembare afwijkingen in de kleuring van grijstinten, van minimale helderheid tot hoge helderheid. Bij de maximale helderheid van het paneel is er een lichte gradiënt naar magenta voor donkerdere tinten, wat niet merkbaar is als je het in zonlicht bekijkt. Het kan echter verschijnen bij het bekijken van HDR-inhoud, wat onder bepaalde omstandigheden een maximale helderheid vereist.

De Natuurlijke modus kan enigszins afwijken van wat de meeste mensen zouden verwachten van een nauwkeurig kleurprofiel. Dat komt omdat de kleurmodus stuk voor stuk de sRGB-tooncurve gebruikt in plaats van gamma 2.2, waarvan de eerste lichtere schaduwen en een vlakker beeld produceert. Dit blijft een controversiële keuze, aangezien de meeste kleurgradeerders tegenwoordig uitgaan van gamma 2.2 voor een informele omgeving. niet de sRGB-curve. Het zou het beste zijn als Google een aparte optie zou aanbieden voor de gebruikte tooncurve, zodat de gebruiker zou kunnen kiezen tussen gamma 2.2, gamma 2.4 of sRGB. Hoe dan ook, de Pixel 8 Pro doet het in de Natural-modus goed door de sRGB-tooncurve te reproduceren, en sommigen geven er misschien de voorkeur aan omdat dit prettiger is voor de ogen, vooral 's nachts. Houd er rekening mee dat kleurbewerking in deze modus een andere toon zal hebben in vergelijking met bijna elke andere telefoon of computermonitor.

Veel OLED's hebben last van detailverlies bij kleuren die heel dicht bij zwart liggen, zozeer zelfs dat dit gewoonlijk 'black crush' wordt genoemd. Sinds de Pixel 5 heeft Google uitstekend werk geleverd door dit probleem op zijn vlaggenschipschermen te verzachten, en de Pixel 8 Pro zet dit voort trend. In beide modi kan de Pixel 8 Pro OLED de eerste stap uit zwart weergeven, zelfs bij minimale helderheid, ook als Extra Dim is ingeschakeld (tot ongeveer 50% intensiteit). Het is niet verwonderlijk dat het natuurlijke profiel met zijn lichtere schaduwen het nog duidelijker maakt, maar je krijgt een natuurlijkere gradatie naar zwart met de 2,2-gamma toegepast vanuit de adaptieve modus.

Kleurnauwkeurigheid

Standaard goed genoeg, uitzonderlijk bij gebruik van de kleurmodus "Natuurlijk".

Zoals verwacht mag u niet de hoogste mate van nauwkeurigheid verwachten bij gebruik van de kant-en-klare kleurmodus. Hoewel het veel ingetogener is dan de Vivid-profielen op veel andere Android-telefoons, valt er toch wel wat op kleuring voor bijna alle tinten, met uitzondering van puur blauwe tinten, wat zorgt voor een inconsistente chroma verdeling. Maar in een mum van tijd biedt het Adaptive-profiel een goede balans tussen levendigheid en nauwkeurigheid, hoewel dat wel zou moeten worden vermeden bij het bewerken van P3-inhoud, omdat het scherm kleuren in de buurt van de maximale verzadiging van rood en rood kan afsnijden Groenen.

Buiten zal de Pixel 8 Pro de lichtheid en verzadiging van alle kleuren aanzienlijk verbeteren om de zichtbaarheid van het scherm te maximaliseren. Deze versterking is tamelijk smaakvol uitgevoerd zonder overdrijven, en introduceert geen drastische tintverschuivingen, waardoor de overgang van en naar de hoge helderheidsmodus veel natuurlijker wordt.

Als het om de totale kleurnauwkeurigheid gaat, is het Natural-profiel op de Pixel 8 Pro een van de meest nauwkeurige fabrieksschermen die ik heb gemeten. Beginnend met het centrale witpunt, het gemiddelde kleurverschil van onze testunit over alle helderheidswaarden niveaus meet een superlage ΔETP = 0,5, wat een uitstekende basis vormt voor alle andere kleuren die volgen. Vervolgens mat de gemiddelde totale kleurfout van onze kleurtoonverzadiging een ΔETP = 2,5 van lage naar hoge helderheid, wat onder het referentiedoel van 3,0 ligt. Nog indrukwekkender is de maximaal gemeten kleurfout, die slechts 5,3 bedraagt ​​voor sRGB-kleuren, of maximaal 7,4 voor P3-kleuren. Bijna alle recente telefoons die ik heb gemeten, hebben maximale fouten groter dan 12, wat Google met een goede marge heeft verholpen.

Houd er ten slotte rekening mee dat ik de Delta-E ITP-kleurverschilmetriek gebruik, die strenger is wat betreft de waarden, in plaats van Delta-E CIE2000, die bijna alle andere websites gebruiken; Delta-E ITP voorspelt waarden die ongeveer drie keer groter zijn dan de laatstgenoemde, waardoor onze verdeling wordt verdeeld getallen hierboven gegeven door drie geven context over hoe ze presteren in vergelijking met Delta-E-waarden gerapporteerd in andere beoordelingen.

Hoewel ik nog steeds bedenkingen heb bij andere delen van de telefoon, was het totale displaypakket op de Pixel 8 Pro ronduit uitzonderlijk.

Nogmaals, ik denk dat het nodig is om de effecten van het mislukken van het metamerisme opnieuw uit te braken. Hoe nauwkeurig deze OLED's ook meten, hun witpunt zal altijd onnauwkeurig lijken op D65 zonder dat er enige offset wordt toegepast. Dit geeft des te meer reden om gebruikers witpuntaanpassingen te bieden, hetzij in de vorm van RGB-schuifregelaars of temperatuur- en tintschuifregelaars. Zonder aanpassingen kun je een psychovisual verwachten ΔETP-kleurfout van ongeveer 12.

Feit is dat de huidige methoden voor kleurmeting geen definitieve beoordeling bieden voor kleurmatching. Het blijkt dat het verschil in spectrale verdelingen tussen OLED's en LCD's een meningsverschil creëert in het uiterlijk van hun witte punten. Om precies te zijn: de kleur wit op OLED's zal doorgaans geelachtig groen lijken in vergelijking met een LCD-scherm dat identiek meet. Dit staat bekend als metamere mislukking, en het wordt algemeen erkend dat dit voorkomt bij beeldschermen met een breed spectrum, zoals OLED's. De standaard lichtbronnen (bijv. D65) zijn gedefinieerd met spectrale verdelingen die dichter bij die van een LCD liggen, die als een referentie. Om deze reden, voor het witpunt van OLED's is een verschuiving naar magenta nodig om de twee weergavetechnologieën perceptueel te matchen.

HDR-prestaties

Eén van de zwakste aspecten

Onlangs heeft Google vooruitgang geboekt bij het ondersteunen van HDR-inhoud, waardoor deze toegankelijker wordt voor de massa. Vorig jaar werd de Pixel 7 geïntroduceerd gemengde SDR- en HDR-compositie met Android 13, waardoor HDR-foto's en -video's er in elke app en op elk helderheidsniveau correct uitzien. Met deze toevoeging kan de Pixel 8 Pro highlights tonen die tot 8 keer helderder zijn dan SDR wit. Deze hoofdruimte wordt gehalveerd in de buurt van de minimale helderheid, zodat gebruikers niet plotseling worden verblind door een verdwaalde Instagram-rol. En nu maakt Google met de Pixel 8-serie beter gebruik van deze functie door Ultra HDR-foto-opname toe te voegen aan zijn camera's, waardoor heldere delen van uw foto's echt naar voren komen.

De telefoon doet het prima met de toonrespons en kleurnauwkeurigheid van relatieve HDR-formaten, zoals bij Ultra HDR-foto's of HLG-video. Dit komt omdat de telefoon dezelfde kalibratie gebruikt als bij SDR, waarbij de HDR-inhoud eenvoudigweg wordt toegewezen aan een SDR-ruimte. Maar in sommige medium-APL-omstandigheden krijgen neutrale kleuren een lichtgele tint. Als u op de gebarenbalk tikt, worden de kleuren onmiddellijk gecorrigeerd terwijl het besturingssysteem deze weer samenstelt in een SDR-ruimte. Deze geelheid verschijnt bij mijn testpatroonmetingen, maar komt niet vaak voor bij de HDR-inhoud die ik heb getest. Hopelijk is dit een eenvoudige blunder op het gebied van kleurbeheer die Google in een toekomstige update kan oplossen.

Verder zou ik willen dat Google HDR10-video zou laten afspelen met een helderdere belichting dan de referentie ST2084-curve. Momenteel moduleert de Pixel 8 Pro alleen de algehele HDR10-videohelderheid onder de 43% systeemhelderheid. Boven deze instelling blijft HDR10-video afspelen met referentiehelderheid, waarbij hogere systeemhelderheidsinstellingen de hoeveelheid hoofdruimte alleen maar vergroten. Dit kan zeer beperkend zijn, aangezien de referentiecurve bedoeld is om te worden bekeken in een gedimde kamer met gecontroleerde verlichting.

Naar mijn mening moet de ideale systeemhelderheidsinstelling voor de HDR10-referentiecurve worden ingesteld op hetzelfde niveau waarop het scherm 100 nits uitvoert voor SDR-wit (de standaard voor SDR-inhoud), wat gebeurt met een helderheid van ongeveer 56% op de Pixel 8 Pro, waarbij hogere systeemhelderheidsniveaus de algehele HDR10-video verhogen blootstelling. Dit is vergelijkbaar met de manier waarop Apple er momenteel mee omgaat, en ik geloof dat dit veruit de beste implementatie van HDR op elk consumentenapparaat is. De telefoon zou ook verder kunnen profiteren van tonemapping in de richting van het gespecificeerde maximale inhoudslichtniveau van de inhoud om wat extra helderheid te verkrijgen.

Hoe presteert het scherm van de Pixel 8 Pro?

Het is alweer een tijdje geleden dat ik echt onder de indruk was van een Pixel-telefoon. Tegenwoordig blijkt bijna elke aangekondigde telefoonupgrade vervelend incrementeel te zijn. Hoewel ik nog steeds bedenkingen heb bij andere delen van de telefoon, was het totale displaypakket op de Pixel 8 Pro ronduit uitzonderlijk. Het bedrijf heeft sinds de begindagen een lange weg afgelegd en het voelt goed om eindelijk een Pixel met een echt high-end scherm te gebruiken. Er zijn nog steeds een paar eigenaardigheden die ik graag veranderd zou zien, zoals het ontbreken van witbalansaanpassingen, de tooncurve in de natuurlijke modus die niemand gebruikt, of de HDR10-referentiehelderheidstoewijzing. Uiteindelijk is het de eerste keer met een Pixel waarvan ik niet wenste dat ik een ander scherm gebruikte.