Ontdek samen met ons of hardwaresleutels op Android moeten blijven, en of de langzame uitfasering de juiste keuze is voor het platform!
Het begin van de trend
Tot eind 2011 waren hardwareknoppen de algemeen aanvaarde norm voor knoppen op een handheld-apparaat, waarbij de hardwarepartners van Android profiteren van de vrije hand die hen wordt gegeven, en vervolgens op een ietwat eigenzinnige manier gaan flirten met een verscheidenheid aan functies, iconen en posities manier. In november van dat jaar nam Google het speelveld over met de lancering van het toestel Galaxy Nexus dat pionierde met Android 4.0 Ice Cream Sandwich, en daarmee de eerste legitieme implementatie van softkeys Android. Zoals het geval is geweest met veel van dit soort niches, zorgde Google er door deze stap voor te nemen dat de meeste OEM's in de loop der jaren in de pas gingen lopen, en werden softkeys gangbaar op een groot aantal apparatenreeksen.
De impact op OEM's
Na de release van de Galaxy Nexus verliepen de zaken niet precies zoals gepland, omdat de meeste OEM's zich tegen de verandering verzetten, daarbij verwijzend naar de voorliefde van Google voor experimenteren. Maar jaar na jaar ging Google door op deze route, en één voor één reageerden de meeste apparaatfabrikanten op dezelfde manier. Samsung bijvoorbeeld verzette zich actief tegen de verandering, en een tijdje leek het erop dat de Zuid-Koreaanse OEM een zware strijd voerde, toen HTC toegaf met de Eén M8, Sony met de Xperia Z, LG met de G2 en Motorola met de Droid Razr Maxx, maar er vond een wending in het verhaal plaats met de lancering van vingerafdruk sensoren.
Naarmate biometrische authenticatie steeds populairder werd, bleven de hardware-ontwerpteams in elk kamp achter met de gigantische kwestie van plaatsing. Waar hoorden vingerafdruksensoren? Samsung reageerde snel met een voor de hand liggende oplossing, de homeknop, maar anderen bleven zich afvragen, en in de jaren 2014-2015 werden er verschillende benaderingen van het probleem gegeven, maar het meest opvallend was de de neiging om hun toevlucht te nemen tot de implementatie van Samsung, waarbij grote OEM’s zoals HTC, OnePlus en Xiaomi de homeknoproute kozen, waardoor ze allemaal toegaf aan hardware toetsen. Google en LG hebben de sensor aan de achterkant, terwijl Sony de aan / uit-knop gebruikt om hem te huisvesten, terwijl de wereld wacht Volgens Motorola zijn er twee duidelijke kampen ontstaan in het speelveld, waarbij de grootmachten aan beide kanten weigeren enige vorm van concurrentie op te geven. grond.
Een diepe duik in beide kampen
Nu de markt een verscheidenheid aan apparaten aanbiedt met beide opties om uit te kiezen, zou je kunnen denken dat het niet veel uitmaakt, en hoewel dat voor de gemiddelde consument zou kunnen gelden Consumenten, hoofdgebruikers hebben de neiging om de voor- en nadelen van elke apparaatfunctie zorgvuldig af te wegen, dus laten we eens kijken naar de factoren die de gigantische kloof tussen de twee vormen manifestaties.
Vastgoed
De plaatsing van softkeys aan de onderkant van het scherm veroorzaakt een 48 dp verlies in schermruimte, waardoor apps niet de volledige hoogte van het scherm kunnen gebruiken. Sommige gebruikers denken er niets van, maar liefhebbers van hardwareknoppen beweren heftig dat die ruimte in plaats daarvan door het systeem kan worden gebruikt. Telefoons worden groter en het onvermogen om de volledige glorie van een groot scherm met hoge resolutie te ervaren is genoeg om sommigen over de rand te sturen. Google heeft er echter consequent aan gewerkt om het beste uit de situatie te halen door API's in te zetten die ontwikkelaars kunnen gebruiken om de systeembalken te verbergen en zo een tijdelijke oplossing te bieden.
Gemak van toegang
Apps die softkeys verbergen, en het daaropvolgende veeggebaar om ze te tonen, zijn gezien het milde een tandje bijsteken ongemak veroorzaakt, maar over het algemeen blijken hardwareknoppen veel minder vriendelijk te zijn voor het gemak van toegang dan zachte toetsen. Hun onvermogen om zich aan te passen aan de oriëntatie van het apparaat belemmert de gebruikerservaring en de inspanning die nodig is om ze in te drukken is aanzienlijk meer dan die vereist om op softkeys te drukken.
Levenslang
Hardwareknoppen zijn mechanisch (of capacitief) van aard, waarbij de onderliggende structuur bestaat uit feitelijke componenten. Als zodanig zijn hun levensduur en duurzaamheid twijfelachtig, en hebben ze verschillende variabelen, zoals intensiteit en frequentie van gebruik, algemene zorg van het apparaat, et al., terwijl softkeys louter beeldweergaven zijn die zijn gekoppeld aan systeembrede methodeaanroepen, en ongevoelig zijn voor dergelijke hindernissen.
Aanpassingsvermogen en wijziging
Misschien wel het belangrijkste voordeel van softkeys is hun vermogen om zich aan te passen als de situatie daarom vraagt. Hun virtuele karakter maakt de belichaming mogelijk van Google’s ‘Ontwerp voor de gebruiker en al het andere zal volgen’-filosofie en er zijn een aantal manieren waarop ze dit uitvoeren:
Oriëntatie
Terwijl hardwaretoetsen vergrendeld blijven in de staande richting, zelfs wanneer het apparaat draait, passen de softkeys zich aan en weerspiegelen de verandering in oriëntatie, waarbij de pictogrammen draaien om overeen te komen met het apparaat op telefoons, en de hele navigatiebalk de rand verandert waarop deze is verankerd tabletten. Het resultaat? Een naadloze gebruikerservaring die de leercurve en initiële incompatibiliteit achter zich laat wanneer men op een andere manier portretgeoriënteerde toetsen probeert te gebruiken.
Maatwerk
Met aangepaste ROM's waarmee gebruikers bijna elke centimeter van het systeem kunnen aanpassen, is de navigatiebalk zonder twijfel een actief en opvallend lid van de reeks aanpassingsopties. Van aangepaste pictogrammensets en handmatige hoogte-instellingen tot aangepaste volgorde en door de gebruiker gedefinieerde functionaliteit: softkeys maken dit mogelijk voor een niveau van personalisatie dat vrijwel onmogelijk blijft voor hardwareknoppen, maar in de praktijk onderbenut blijft.
Mutatie
Mutatie van softkeys is een nieuw en onbekend onderwerp, een onderwerp dat van tijd tot tijd op sociale media is besproken, en zich nog maar net begint te ontvouwen in de Xposed-gemeenschap. Softkey-mutatie zou, als deze werkelijkheid zou worden, de navigatiebalk op een contextueel bewuste manier wijzigen, waardoor het kan reageren en zich kan aanpassen aan veranderingen in de situatie, waardoor het een prettige en krachtige gebruiker wordt ervaring. Hoewel het misschien nooit het levenslicht ziet in de AOSP-repository, zijn community-oplossingen zoals Xtended-navigatiebalk geven een glimp van het potentieel van de kleine zwarte balk waar zovelen zich tegen verzetten.
Conclusie
Met alle feiten op een rij, is het vrij duidelijk dat beide partijen hun eigen voor- en nadelen hebben. Softkeys hebben echter oneindig veel meer potentieel, en nog belangrijker, het gewicht van de ondersteuning van Mountain View. Of je ze nu leuk vindt of niet, ze zijn hier om in de nabije toekomst te blijven. Voor welke kant pleit jij? Heeft dit invloed op uw keuze bij het kopen van een nieuwe telefoon? Laat het ons weten in de reacties hieronder!