Mijn relatie met de iPad begon moeizaam. Ik had een paar maanden geld gespaard om er een te krijgen, en uiteindelijk, in maart 2012, kondigde Apple de iPad met Retina Display aan. Ik kocht het vlak na de keynote, kreeg het een paar weken later en was enorm teleurgesteld.
Ik heb hier al eerder uitgebreid over geschreven en ik denk dat er een paar redenen zijn waarom dat zo was. De eerste is dat mijn hoofdcomputer destijds een MacBook Pro was. Ik vond het heel moeilijk om taken naar de iPad te delegeren, omdat mijn Mac ze allemaal beter deed en ook draagbaar was. De tweede reden was echter dat de iPad altijd aan alles zoog.
Toen Steve Jobs de iPad in 2010 aankondigde, beschreef hij het als een apparaat dat een paar belangrijke dingen moest kunnen doen taken, zoals internetten, e-mailen, films kijken en boeken lezen, beter dan zowel de iPhone als de iMac. De eerste paar iPads waren hier om een paar redenen slecht in. Het eerste probleem was dat de hardware niet goed genoeg was. Ze waren te traag, de schermen waren niet geweldig, en beide problemen zorgden samen voor een slechte ervaring bij het uitvoeren van die belangrijke taken.
Apple heeft het hardwareprobleem inmiddels duidelijk opgelost, maar het tweede probleem is dat hoewel de iPad zijn eigen apparaat in het midden zou moeten zijn, het hetzelfde besturingssysteem heeft als de telefoon.
Mijn tweede iPad was de originele iPad Air, die in 2014 werd gelanceerd. Op dat moment had ik de MacBook laten vallen ten gunste van een iMac, en ik vond het geweldig. Ik gebruikte het elke avond voordat ik ging slapen, en wanneer ik ergens heen reisde en een computer nodig had, was dit mijn bestemming.
Het probleem met het hebben van je iPad als je laptop is dat het niet goed is om een laptop te zijn, wat het probleem is dat Apple probeert op te lossen met de nieuwe iPad Pro's.
Ik pakte de 9,7-inch iPad Pro op toen pre-orders beschikbaar kwamen, niet omdat ik dacht dat ze met een of andere magische oplossing of zoiets, ik was toe aan een upgrade en ging kopen of het woord Pro al dan niet was gekoppeld aan het. Ik heb het apparaat kort na ontvangst beoordeeld en nu het een maand geleden is, dacht ik dat ik mijn gedachten zou bijwerken:
Mijn conclusie staat nog steeds, dit is het exacte apparaat waar Steve Jobs het over had toen hij oorspronkelijk het concept van een iPad onthulde. Het is *perfect* bij die lijst met kerntaken waar hij het over had. Alles werkt geweldig met de A9X en 2 GB RAM, en het TruTone-scherm blijft een van de beste schermen die ik ooit op elk apparaat heb gebruikt.
De batterij is van nog groter belang. Ik heb het apparaat sinds ik het heb minstens een paar uur per dag gebruikt en heb het niet meer dan zeven keer opgeladen. Ooit kreeg ik met een enkele lading 16 uur gebruik en 150+ uur stand-by.
Dit is echter nog steeds geen laptop. Ik hoor dat de toetsenbordbehuizing goed is, ik heb het niet geprobeerd, maar de reden dat dit geen professioneel apparaat is, heeft nog steeds niets te maken met de hardware. De iPad wordt tegengehouden door iOS. Door beperkt te zijn tot dezelfde functieset, op enkele uitzonderingen na, kan de iPad nooit zijn eigen apparaat zijn.
Als Apple echt wilde dat dit een pro-apparaat zou zijn, zouden ze een iPad OS maken. Een versie van iOS opnieuw gemaakt met nieuwe functies die zijn ontworpen om te werken voor de iPad, op dezelfde manier waarop ze iOS opnieuw hebben ontworpen voor het horloge en voor de tv. En hoewel ik het niet zeker weet, denk ik dat Apple dit ook beseft.
Juni is misschien een beetje verrassend.
Binyamin schrijft al meer dan vijf jaar over Apple en de technische sector als geheel.
Zijn werk is te zien op Forbes, MacWorld, Giga, MacLife, en meer.
Daarnaast is Goldman de oprichter van BZG, een softwareontwikkelingsbedrijf dat zich richt op Apple-apparaten.