De geschiedenis en toekomst van Apple met televisie

De Apple TV was een vreemde zet voor Apple. Tijdens een keynote van het bedrijf in september 2006 legde Steve Jobs uit dat Apple zich realiseerde dat mensen begonnen te draaien Macs in thuisbioscoopopstellingen, en ze besloten dat ze een slag zouden slaan in het maken van een apparaat dat gemaakt is om gewoon te doen Dat.

Dit apparaat was iTV, een Mac mini-vormig apparaat met 40 GB opslagruimte waarop Front Row draaide, een inmiddels ter ziele gegane Mac-toepassing, en werd geleverd met een Apple Remote. Gebruikers kunnen de box aansluiten op hun Mac, net als elk ander iDevice, hun inhoud synchroniseren en deze vervolgens op hun tv afspelen; een soort gigantische iPod. Het apparaat begon bij $ 299.

Dit was lang voor de tijd van de moderne Apple TV en Roku, in feite was het gouden tijdperk van tv echt niet eindigde nog, met Cable raakte de mainstream, en de meeste prime-time shows krijgen nog steeds tientallen miljoenen keer bekeken.

Apple besefte het niet, maar het bedrijf was zijn tijd ver vooruit. Toen het nieuwe decennium kwam, hadden mensen grote hoeveelheden gegevens (wat nu ongelooflijk goedkoop was) en begonnen ze te kijken televisie na de originele live-uitzending, of dit nu via een digitale aankoop is, streaming op de website van een netwerk, of zelfs piraterij.

Als gevolg hiervan begonnen mensen zich af te vragen waarom ze betaalden voor kabel- of satelliettelevisie. Gedurende een korte periode drong een grote beweging van consumenten aan op à la carte tv-pakketten, waarbij een gebruiker alleen kanalen zou kopen die hij wilde bekijken. Het idee was om een ​​aantal redenen financieel niet haalbaar en veel mensen verlieten hierna de kabeltelevisie en een reeks andere evenementen.

Een van die gebeurtenissen was de popularisering van Netflix. Het bedrijf, gelanceerd door Reed Hastings in 1998, stond gebruikers toe een maandelijks bedrag te betalen en vervolgens dvd's per post te ontvangen. Het duurde even voordat het idee was opgepikt, maar in 2007 had Netflix meer dan een miljard dvd's verzonden en was het een van de grootste klanten van de United States Postal Services geworden. Het bedrijf doodde in zijn eentje de videoverhuursector en ging over op een nieuw bedrijf: streaming.

Met Netflix Instant Video konden gebruikers inloggen op een website en vervolgens volledige films en seizoenen van tv-programma's bekijken, allemaal voor slechts $ 7,99. Velen schreven zich in voor de service en naarmate deze groter en groter werd, kwamen er steeds meer concurrenten bij.

De meest opvallende streamingdienst die verscheen als gevolg van het succes van Netflix was Hulu. Hulu was in wezen hetzelfde concept, echter een joint venture tussen NBCUniversal, Fox en Disney-ABC. Ook $ 7,99, de service bood een ongekende bibliotheek met tv-shows. Eind 2014 was meer dan 40% van de Amerikaanse huizen aangemeld bij een streamingdienst.

Hoewel de opkomst van streamingdiensten zeker de meest opvallende gebeurtenis was in de uittocht uit de kabel, was er nog een belangrijke gebeurtenis was een grote hoeveelheid wantrouwen en slechte publiciteit die werd vergaard door de belangrijkste kabelmaatschappijen: Comcast en Tijdwaarschuwing.

Vorig jaar stonden Comcast, TimeWarner, Dish Network en Charter allemaal in de top 20 van dislikes tijdens de Harris Poll van bedrijven met de meeste voorkeur en niet leuk gevonden. Hoe elk bedrijf zoveel haat vergaarde, is een ingewikkelde vraag, maar gebeurtenissen zoals Comcast, de overname van NBCUniversal en de poging om TimeWarner uit te kopen, zijn de eerste die in je opkomen.

Nu consumenten massaal naar streamingdiensten stromen, begonnen mensen zich af te vragen wat de toekomst van tv in het algemeen zou worden. Veel apparaten waren verbonden en aangezien streamingdiensten alomtegenwoordig waren geworden, was het misschien logisch om tv's met elkaar te verbinden.

De streaming box-oorlogen begonnen klein, met als eerste grote concurrent een bedrijf genaamd Roku. Aangekondigd als de eerste box om Netflix naar een tv te streamen in 2008, draaide de Roku DVP Linux en streamde in wezen alleen Netflix en inhoud van je pc. In 2011 lanceerde Roku echter de Roku 2, met een nieuw ontwerp, een lagere prijs en een App Store.

De Roku 2 was waarschijnlijk een reactie op de nieuwe Apple TV. Aangekondigd in september 2010, realiseerde Apple zich dat ze misschien iets groots in handen hadden met de Apple TV, en creëerde een nieuwe doos. Ongeveer de helft van de grootte van het huidige 4e-generatiemodel, de nieuwe Apple TV heeft de harde schijf verwijderd in het voordeel van 8 GB flash-opslag, en stelden gebruikers in staat om hun inhoud te streamen vanuit iTunes, en ook van Netflixen.

Een ander belangrijk kenmerk van de nieuwe Apple TV was de mogelijkheid om 'AirPlay'-inhoud van iemands iDevice naar hun tv te 'AirPlay', een belangrijke functie die uiteindelijk apparaten zoals de Chromecast op de weg zou inspireren.

Tussen 2010 en 2015 deed Apple heel weinig aan de tv. Steve Jobs noemde het een hobby, en in de tussentijd werden streamingboxen beter en sneller terwijl Apple achterbleef. Het apparaat moest betere specificaties, een betere afstandsbediening en vooral een App Store hebben.

Het is belangrijk op te merken dat de reden waarom Apple zo lang heeft uitgesteld voordat ze een 4e generatie Apple TV lanceerden, niets te maken kon hebben met het feit dat ze het als een hobby zagen. Apple heeft zeker geprobeerd een tv te maken, Tim Cook heeft het toegegeven, maar besloot dat de streamingbox een betere zet was.

Dat brengt ons bij september 2015, waar Apple de 4e generatie Apple TV aankondigt. Het apparaat heeft veel betere specificaties, goed genoeg om wat moderne videogames te spelen, een sterk verbeterde afstandsbediening met ingebouwde Siri en een App Store.

Interessant genoeg heeft dit toestel een aantal jaren vertraging opgelopen. Hoewel Apple tussen de vertragingen zeker intern wijzigingen aan het apparaat heeft aangebracht, was de belangrijkste reden voor het wachten de wens om een ​​kabelconcurrent te creëren.

Apple hoopte naast deze nieuwe box een live-tv-streamingservice te lanceren, in de hoop dat a consument zou gaan en een tv kopen, en dan nog eens $ 150 uitgeven aan een Apple TV-box en dan alleen de Apple gebruiken tv-kast. Apple probeerde een tijdje om het voor elkaar te krijgen, maar het ging niet door.

Nu hebben we een punt bereikt waarop de Apple TV waarschijnlijk de beste streaming-box is die je kunt kopen, maar het is echt niet geweldig. Ik heb er een gehad voordat het werd gelanceerd (Apple gaf wat vroeg aan ontwikkelaars), en hoewel het redelijk goed is en wat het doet, doet het niet alles wat ik van mijn tv nodig heb. Naar mijn mening zou het uiteindelijke doel van een streamingbox moeten zijn om het enige te worden dat op mijn tv is aangesloten, niet alleen om de eerste invoer te krijgen.

Ik schakel nog steeds minstens één keer per dag van ingang, meestal naar mijn kabelbox, zodat ik live tv kan kijken. Mensen houden niet van live televisie, ze houden niet van kabelmaatschappijen. Als Apple een manier zou vinden om kabel, of op zijn minst de draadloze netwerken, op de Apple TV te krijgen, zou dat een game changer zijn.

Ik denk dat ze dit weten, ze hebben het apparaat een aantal keer vertraagd. Stel je voor, als je voor $ 40- $ 50 per maand de basisnetwerken, de Top 20 kabelnetwerken en een of andere vorm van een iCloud DVR voor je Apple TV zou krijgen. Zou jij het doen? Dat zou ik zeker doen. Sterker nog, stel je voor dat als Apple de deals bij elkaar zou krijgen, in die prijs was inbegrepen, je televisieprogramma's on-demand zou kunnen streamen vanuit de iTunes Store, net als bij Apple Music.

Dat weet Apple ook. Het is geen verrassing dat het met de sterke balans acquisitiemogelijkheden in de media- en entertainmentruimte heeft onderzocht. Gisteren zagen we speculatieve geruchten waar Apple ooit aan had gedacht het verwerven van Time Warner. Met veelgevraagde activa zoals HBO's Game of Thrones, Silicon Valley en andere populaire programma's, is het: zeker een overweging waard en zal een aanbod zijn dat nieuwe klanten naar zijn Apple TV zal trekken en aantrekken ecosysteem. De strategie van Apple om iAd-activiteiten stop te zetten, is meer doelbewust dan ons is voorgehouden. Als het een juiste media-acquisitie weet binnen te halen die op een abonnementsmodel draait, kan het iAd's zeker opnieuw introduceren met behulp van nieuwe kanalen.

De toekomst van tv zijn niet apps. Apps maken er zeker deel van uit, maar apps zijn niet het antwoord op alles (ik denk dat dit belangrijk is voor Apple om te beseffen, in het algemeen zijn apps ook niet de toekomst van het horloge). De toekomst van de tv is hetzelfde als zijn verleden, live tv. De enige vraag is: hoe maak je het beter? Hoe doe je voor live tv wat de iPhone deed voor de telefoon?

Ik denk dat Apple het antwoord weet, maar de media-industrie wil niet meespelen.