Xanadu to proponowany globalny system hipertekstowy, który został opisany przez komputerowego wizjonera Teda Nelsona w jego książce z 1987 roku pt. „Literary Machines”. Różni się od World Wide Web, chociaż oba wykorzystują zasady hipertekstu. W przeciwieństwie do Internetu, hiperłącza zawierałyby połączone dane w miejscu wstawienia hiperłącza, tworząc wrażenie jednolitego dokumentu. Aby upewnić się, że wszyscy autorzy otrzymali uznanie i pewną rekompensatę za włączenie ich pracy do: dokumenty innych osób, śledziłby wszystkie takie inkorporacje, a jeśli autor tego chciał, pobierałby niewielką opłatę za im. Ponadto system zapewniałby, że nie ma uszkodzonych linków (jest to poważny problem w sieci). Pomimo znacznego finansowania i rozwoju sponsorowanego przez firmę Autodesk, producenta oprogramowania CAD, pod koniec lat 80. i na początku lat 90. Nelson nie był w stanie wprowadzić swojej koncepcji na rynek. Od tego czasu kod został wydany w modelu open source w nadziei, że programiści-wolontariusze pomogą Nelsonowi w kontynuowaniu projektu.
Technipages wyjaśnia Xanadu
Xanadu to globalne oprogramowanie hipertekstowe, a termin „hipertekst” został ukuty przez założyciela Xanadu, Teda Nelsona, aby opisać linki, które można kliknąć w jego programie. To, co robi Xanadu, to umożliwienie swoim użytkownikom tworzenia dokumentów, które mogą osadzić w nich ich źródła. Uważa się, że Xanadu jest ulepszeniem w stosunku do sieci WWW, a Ted Nelson twierdzi, że Xanadu konkuruje teraz z formatem PDF i Microsoft Docx format do tworzenia nowego typu dokumentu, w którym można pisać, rozpowszechniać i łączyć się z dokumentem źródłowym bez konieczności przeskakiwania do nieznanego hiperprzestrzeń.
OpenXanadu jest jedyną wersją opublikowaną w Internecie, a dokument stworzył cytowane fragmenty kilku dzieł, w tym Biblii Króla Jakuba. Dzięki Xanadu będzie widoczne połączenie między stronami, a każdy cytowany dokument będzie połączony z jego źródłem i systemem praw autorskich, który umożliwia miksowanie i płatne treści.
Pomysł na Xanadu narodził się w 1960 roku, a nazwa „Xanadu” została wybrana jako hołd dla wiersza „Kubla Khan” Samuela Taylora Coleridge'a. Chciał również, aby program był w stanie porównać kilka wersji tego samego dokumentu i nazwał to „intercomparison”. Dopiero w 2014 roku zespół Xanadu był w stanie stworzyć działającą wersję.
Typowe zastosowania Xanadu
- Kluczowa cecha korzystania Ksanadu jest to, że dokumenty mogą zawierać linki dowolnego typu, w tym wirtualne kopie w dowolnym innym dokumencie w systemie dostępnym dla jego właściciela.
- Ksanadu uruchomił oprogramowanie do uczenia maszynowego typu open source dla oprogramowania kwantowego
- KsanaduPennyLane to pierwsze dedykowane oprogramowanie do uczenia maszynowego dla komputerów kwantowych
Częste nadużycia Xanadu
- Rozwój Ksanadu rozpoczęty przed wdrożeniem World Wide Web