SATA to dwie różne rzeczy: fizyczny standard złącza i logiczna magistrala komunikacyjna. Kiedy SATA był projektowany po raz pierwszy, były one połączone. W rzeczywistości fizyczne złącze SATA może korzystać tylko z logicznej magistrali SATA. Jednak do magistrali SATA można uzyskać dostęp przez nowsze złącza fizyczne. W tym artykule omówimy oba.
Szyna SATA
W informatyce magistrala logiczna jest protokołem komunikacyjnym do przesyłania danych. SATA oznacza Serial AT Attachment. Z technicznego punktu widzenia AT nie jest akronimem mającym na celu uniknięcie naruszeń patentów. Opiera się na poprzednim standardzie IBM Advanced Technology Attachment (ATA), który później został przemianowany na PATA. P oznacza Parallel, aby odróżnić go od magistrali szeregowej. Protokół SATA został po raz pierwszy ustandaryzowany w 2003 roku.
Pierwsza generacja protokołu SATA obsługiwała przepustowość 1,5 Gb/s. Pozwoliło to na uzyskanie do 150 MB użytecznej przepustowości z uwzględnieniem kosztów ogólnych. Szybkie dyski twarde mogą w rzeczywistości przekroczyć te prędkości transferu. SATA II podwoił obsługiwaną przepustowość, a następnie SATA III podwoił przepustowość do 6 Gb/s. Przekracza to możliwości dowolnego dysku twardego, ale może być czynnikiem ograniczającym dla dysków SSD podłączonych przez SATA.
Złącze SATA
Protokół SATA został wyposażony w nowe złącze, parę złączy: jedno do danych i jedno do zasilania. Oba złącza są długie i cienkie z małym kształtem litery L na końcu, aby zapewnić prawidłowe połączenie. Złącze zasilania jest szersze niż złącze danych, co ułatwia rozróżnienie. Kabel zasilający podłącza się do napędu bezpośrednio z zasilacza. Natomiast kabel danych połączy dysk z płytą główną.
Inne złącza
W standardzie SATA znajduje się niewielka liczba złączy pomocniczych. Jednak większość z nich była krótkotrwała i nie można jej znaleźć w nowoczesnych urządzeniach. Poza standardem SATA fizyczne złącze M.2 obsługuje przesyłanie danych przez magistralę SATA. Kupując dyski SSD M.2, ważne jest, aby dokładnie sprawdzić, czy dysk SSD jest dyskiem SATA lub NVMe.
Każdy dysk SSD M.2 powinien aktywnie reklamować się, jeśli łączy się przez NVMe lub SATA. Jeśli tak się nie stanie, istnieje metoda awaryjna. Standard złącza M.2 definiuje różne wycięcia dla innych przypadków użycia, określane jako klucze. Dyski NVMe M.2 będą miały tylko klucz M.
Dyski SATA M.2 będą używać klucza B, chociaż większość dysków SATA M.2 ma również wycięty klucz M. Klawisz M ma wycięcie po pięciu kołkach od prawej strony. Klucz B ma wycięcie po 6 kołkach od lewej. Większość dysków M.2 SATA ma wycięte oba klucze, co ułatwia ich identyfikację.
Patrząc na złącze M.2, klucz jest wizualnym wskaźnikiem, do której magistrali jest podłączony slot. Zazwyczaj jest podłączony do magistrali NVMe w celu uzyskania szybkiej łączności. Ale z klawiszem B dane są przesyłane przez magistralę SATA. Ma to te same ograniczenia, co standardowa łączność SATA i nie obsługuje żadnej dodatkowej przepustowości.
Każde gniazdo M.2 będzie miało tylko jedno wycięcie na klucz, w zależności od tego, którą magistralę łączy. Uniemożliwia to przypadkowe podłączenie dysku SSD NVMe M.2 do portu SATA M.2. Chociaż dysk SSD SATA z dwoma kluczami można fizycznie podłączyć do gniazda NVMe M.2, nadal jest ograniczony do prędkości transferu SATA. Ponadto byłoby to niestandardowe i może nie być obsługiwane przez system BIOS.
Do czego służy SATA w nowoczesnym komputerze?
SATA jest przede wszystkim przydatny do przechowywania danych, w których zapis i odczyt danych nie jest wrażliwy na czas. Może to działać dobrze w przypadku obrazów, wideo o stosunkowo niskiej rozdzielczości lub standardowych dokumentów, w których czas odczytu/zapisu jest stosunkowo krótki. Lub wymagana prędkość transmisji do użytku w czasie rzeczywistym jest niższa od ograniczeń przepustowości dysku przez połączenie SATA.
Załóżmy na przykład, że chcesz zapisać dokument Word. W takim przypadku ilość danych do odczytu lub zapisu jest tak mała, że stosunkowo niska prędkość SATA nie stanowi problemu. Podobnie szybkość transmisji bitów potrzebna do oglądania lub zapisywania wideo 720p 30 fps jest niższa niż maksymalna szybkość transmisji danych połączenia SATA.
SATA nie jest idealny, gdy szybkość jest istotnym czynnikiem lub prawdopodobne jest, że nastąpią znaczne transfery. Załóżmy na przykład, że chcesz edytować materiał wideo 4K 60fps. W takim przypadku przepustowość oferowana przez SATA po prostu nie wystarczy, aby zrobić to w czasie rzeczywistym. Czasy ładowania w grach wideo są również wolniejsze na dyskach SATA, ponieważ dane po prostu nie mogą być wystarczająco szybko załadowane do pamięci RAM i VRAM. Podobnie zajmie to więcej czasu w przypadku wolnego połączenia SATA, jeśli chcesz wykonać duże kopie zapasowe systemu. Co ważne, przywrócenie z kopii zapasowej przez SATA zajmie również więcej czasu.
Wnioski
Ze względu na ograniczenia prędkości SATA jest starszym złączem i standardem logicznym, przydatnym przede wszystkim w przypadku dysków twardych. Wczesne dyski SSD wykorzystywały złącze, ponieważ było już standardowe, co ułatwiało przyjęcie na rynek. Ponadto wczesne dyski SSD były znacznie wolniejsze niż nowoczesne dyski ze względu na niski poziom dojrzałości technologicznej.
Później złącze M.2 oferowało możliwość podłączenia do magistrali SATA dla podstawowych dysków SSD. Różnica fizyczne wycięcie, zwane kluczem, jest stosowane w złączach SATA i szybszych złączach NVMe M.2 w celu zminimalizowania zużycia dezorientacja. To sprawia, że są wizualnie odrębne i do pewnego stopnia fizycznie niekompatybilne. Co myślisz? Nie zapomnij zostawić swoich komentarzy poniżej.