Aby uzyskać najlepszą wydajność komputera, ważne jest, aby uzyskać dobre części. Gdy masz już solidny komputer, często możesz uzyskać lepszą wydajność, nieco dostosowując rzeczy. Twój procesor, karta graficzna i pamięć RAM mają domyślne poziomy wydajności. Są one ogólnie zaprojektowane do pracy w większości scenariuszy, zakładając, że jest wystarczająca moc chłodzenia, aby nie spowodować przegrzania. Jeśli jednak masz więcej niż wystarczającą moc chłodzenia, możesz spróbować posunąć się nieco dalej, podkręcając.
Słowo dla mądrych, przetaktowywanie niesie ze sobą ryzyko niestabilności systemu i potencjalnego uszkodzenia sprzętu, a nawet awarii sprzętu. Ogólnie rzecz biorąc, ręczne podkręcanie spowoduje utratę gwarancji przynajmniej na wadliwą część. W niektórych przypadkach przetaktowanie jednej części może unieważnić gwarancję na inną. Na przykład przetaktowanie pamięci RAM, nawet poprzez włączenie dostarczonego przez producenta profilu XMP, może unieważnić gwarancję przynajmniej niektórych Procesory Intel, ponieważ powoduje zwiększone i niestandardowe obciążenie kontrolera pamięci w procesorze, potencjalnie powodując procesor awaria. Aby zapobiec tego rodzaju awariom, należy zachować ostrożność, zwłaszcza przy zwiększaniu napięcia.
Sedno każdego overclockingu
Wydajność podkręcania opiera się przede wszystkim na szczęściu i cierpliwych próbach i błędach. Ponieważ komputery mają wiele różnych urządzeń, które działają na niektórych komputerach, mogą nie działać na innych. Ponadto podkręcane komponenty krzemowe mogą mieć różne poziomy wydajności w tak zwanej loterii krzemowej. Wydajność twojego sprzętu może po prostu sprowadzić się do twojego szczęścia w loterii silikonowej.
Ogólnie rzecz biorąc, podczas testowania w procesie binningu producenci sortują produkty do różnych „pojemników” wydajnościowych. Lepiej poukładane części zazwyczaj trafiają do produktów z wyższej półki, ponieważ te z niższych pojemników mogą nie być w stanie osiągnąć tak wysokich ustawień. Nie oznacza to, że niższe i tańsze części nie mogą być przetaktowane w celu uzyskania lepszej wydajności, po prostu nie są w stanie posunąć się tak daleko, jak części o wyższej wartości.
Jeśli chodzi o twoje rzeczywiste doświadczenie w podkręcaniu, kluczem jest wypróbowanie różnych rzeczy, a następnie zweryfikowanie stabilności. Sama możliwość uruchomienia komputera nie wystarczy. Możesz mieć ustawienia, które wydają się stabilne, a po godzinach testów dużego obciążenia pokażą awarię. Powaga tych awarii może być różna, od uszkodzenia danych, przez awarię aplikacji, po awarię całego systemu. Podczas przetaktowywania ważne jest, aby zmienić tylko niewielką liczbę rzeczy, najlepiej tylko jedną, na próbę, aby zmierzyć wydajność w tej próbie i monitorować długoterminową stabilność.
Podkręcanie pamięci RAM: XMP
Procesor jest ogólnie najbardziej znaną formą przetaktowywania. Rozpoczęcie i uzyskanie przyzwoitej poprawy wydajności w przypadku obciążeń jedno- lub wielowątkowych jest stosunkowo proste, w zależności od tego, jak sobie z tym radzisz. Podkręcanie GPU jest nieco mniej powszechne, ponieważ procesory GPU już mają tendencję do pracy w pobliżu limitów termicznych i mocy. Mimo to można osiągnąć niewielkie ulepszenia rzędu 200 MHz, aby uzyskać niewielki wzrost wydajności w grze.
Przetaktowywanie pamięci RAM jest prawdopodobnie najmniej znane z tych trzech, ale może być najczęściej używane. Z technicznego punktu widzenia każda generacja pamięci RAM ma tylko ograniczoną liczbę standardowych prędkości i czasów opublikowanych przez organ normalizacyjny JEDEC. Producenci pamięci RAM mogą i robią pamięć RAM, która może przekraczać te standardy i sprzedawać ją z ustawieniami skonfigurowanymi w profilu XMP. XMP to skrót od eXtreme Memory Profile, dzięki czemu słowo „profil” na końcu profilu XMP jest zbędne, ale powszechnie używane.
XMP to doskonała opcja do podkręcania pamięci RAM typu plug-and-play. Na samym końcu nie wszystkie systemy mogą być kompatybilne, ale generalnie wystarczy podłączyć pamięć RAM, a następnie co najwyżej włączyć ustawienie XMP w BIOS-ie. Ponieważ profile XMP są zatwierdzone przez dostawców, korzystanie z nich nie unieważnia gwarancji na pamięć RAM. Jednak, jak wspomnieliśmy powyżej, może to unieważnić gwarancję na procesor. Jeśli potrzebujesz prostego zwiększenia wydajności prawie bez wysiłku, XMP jest doskonały.
Oczywiście profile XMP są często bezpiecznym wyborem, który sprzedawca jest gotów zagwarantować. Jednak przy pewnych ręcznych eksperymentach zwykle można je popchnąć dalej. Ponadto XMP pozwala dostawcy tylko na określenie niewielkiej podsekcji taktowania pamięci RAM, pozostawiając niektóre, które mogą mieć wpływ na wydajność i są gotowe do ręcznego dostrajania.
Benchmarking i testowanie stabilności pamięci RAM
Zanim przejdziesz do podkręcania pamięci RAM, z wyjątkiem włączenia XMP, konieczne jest poznanie podstawowej wydajności pamięci RAM. Będziesz chciał przeprowadzić testy pamięci i przechowywać te wartości w jakimś formacie, najlepiej w arkuszu kalkulacyjnym. Testy pamięci Aida64 są popularnym narzędziem do testów porównawczych. Pomocne może być również wykonanie średniej z wielu testów porównawczych w grach, w które często grasz, zakładając, że mają one funkcję testowania porównawczego. Jeśli robisz testy porównawcze gier, najlepiej upewnić się, że procesor jest wąskim gardłem, pracując w niskiej rozdzielczości. Różnice statystyczne w wydajności pamięci RAM będą znacznie trudniejsze do zaobserwowania, jeśli jesteś w scenariuszu z ograniczeniem GPU.
Chociaż niekoniecznie musisz to robić za każdym razem, gdy zmieniasz jakiekolwiek ustawienie. Ważne jest, aby sprawdzić, czy ustawienia są stabilne przy długotrwałym obciążeniu. Nawet jeśli nie przeprowadzasz długoterminowego testu warunków skrajnych po każdej zmianie, konieczne jest przeprowadzenie za każdym razem krótkiego testu. W większości przypadków błędy pamięci stają się widoczne po szybkim dziesięciominutowym teście warunków skrajnych, więc jest to dobry punkt wyjścia.
Notatka: Jedynym możliwym wyjątkiem od konieczności testowania każdej zmiany jest na samym początku procesu. Załóżmy, że masz pewność, że możesz wprowadzić małe zmiany i nie masz nic przeciwko konieczności ich cofania i ponownego testowania. W takim przypadku na początku można to ujść na sucho.
Załóżmy na przykład, że zwiększasz częstotliwość zegara o 200 MHz i zmniejszasz każdy z podstawowych taktowań o dwa. W takim przypadku może się okazać, że jest to stabilne, potencjalnie oszczędzając sporo czasu. Staje się to o wiele mniej prawdopodobne, gdy zaczniesz odpowiednio dokręcać taktowanie i zbliżać się do krawędzi stabilności sprzętu.
Testy stabilności długoterminowej
Niestety, problemy ze stabilnością pamięci mogą być na tyle rzadkie, że umożliwiają uruchomienie systemu operacyjnego i przeprowadzenie testów porównawczych. Tylko po to, by przewrócić się po 6 godzinach testów warunków skrajnych. Chociaż może to wystarczyć, jeśli próbujesz tylko jednorazowo pobić rekord świata, nie wystarczy, jeśli chcesz korzystać z komputera.
Chociaż testowanie stabilności i rejestrowanie wydajności może brzmieć i być monotonne i żmudne, jest to konieczne. Jeśli nie przetestujesz stabilności, możesz skończyć z awarią komputera lub uszkodzeniem danych, co nigdy nie jest dobre. Bez rejestrowania zmian, które wprowadzasz i statystyk wydajności, które otrzymujesz z każdym zmienionym ustawieniem, nie możesz wiedzieć, czy rzeczywiście robisz coś lepszego. Lub jakie zmiany wolisz cofnąć, jeśli dwie indywidualne różnice są stabilne, ale obie razem nie. Co ciekawe, rejestrowanie oznacza również, że możesz zobaczyć i udostępnić ogólny wzrost wydajności po zakończeniu dostosowywania ustawień.
Zwiększanie szybkości zegara
Istnieją dwie główne rzeczy, które możesz zmienić w podkręcaniu pamięci. Czas na cykl/cykle na sekundę oraz liczba cykli dla określonych działań. Częstotliwość zegara kontroluje liczbę cykli na sekundę, a wyższa jest lepsza, co pozwala na większą przepustowość. Opóźnienie jest iloczynem czasu na pojedynczy cykl zegara i liczby cykli potrzebnych do wykonania określonych czynności. Liczba cykli dla tych działań jest określana przez taktowanie pamięci. Niższe liczby są lepsze, ale wraz ze wzrostem szybkości zegara pamięci czasy mogą i ogólnie muszą również wzrosnąć.
Na przykład, jeśli masz pamięć DDR4-3200 z taktowaniem CL 16 i pamięć DDR5-6400 z taktowaniem CL 32, ta ostatnia będzie miała dwukrotnie większą przepustowość. Dzieje się tak, ponieważ działa z dwukrotnie większą szybkością zegara, co pozwala na dwukrotnie większą liczbę transferów na sekundę. Rzeczywiste opóźnienie pamięci będzie jednak takie samo. Dzieje się tak, ponieważ czasy są zliczane w pojedynczych cyklach zegara, a nie wartości bezwzględne. Opóźnienie jest takie samo, ponieważ podwojone taktowanie CL jest anulowane przez zmniejszenie o połowę czasu na pojedynczy cykl zegara.
Notatka: Jak zostanie omówione wkrótce, CL jest tylko jednym z wielu czasów i chociaż może mieć wpływ, nie jest jedynym miernikiem opóźnienia pamięci.
Poluzowanie czasów
Możesz zwiększyć przepustowość, zwiększając szybkość zegara tak wysoko, jak to tylko możliwe. Możesz spróbować utrzymać ten sam czas, ale prawdopodobnie nie zajdziesz zbyt daleko, ponieważ czasy będą zbyt napięte. Będziesz musiał poluzować czasy, aby jeszcze bardziej zwiększyć szybkość zegara. Możesz je dokręcić później, ale chcesz to zrobić z maksymalną możliwą częstotliwością zegara.
Jeśli chcesz zaoszczędzić trochę czasu, spróbuj wyszukać czasy dla szybszych prędkości pamięci oferowanych przez tego samego dostawcę w tym samym zakresie pamięci. To może dać ci doskonałe miejsce do rozpoczęcia. Jednak może być konieczne dalsze poluzowanie czasów. Załóżmy, że Twoja marka nie ma wariantu szybszego. W takim przypadku możesz odnieść pewien sukces, szukając statystyk innych marek, które używają tego samego wariantu OEM DRAM IC i matrycy. Mimo to zwiększenie taktowania proporcjonalnie do zmiany częstotliwości zegara może być łatwiejsze i jeśli to konieczne, podniesienie ich nieco wyżej.
Sprzęt pamięci
Chociaż technicznie nie podkręcasz, ustawienie mechanizmu pamięci może znacząco wpłynąć na twoją stabilność. Może również zachęcić Cię do unikania przesuwania zegarów w określonym zakresie. Domyślnie pamięć ma tendencję do działania w stosunku taktowania 1:1 z kontrolerem pamięci. W miarę zwiększania szybkości zegara pamięci znacznie wzrasta obciążenie kontrolera pamięci. Zwiększa to produkcję ciepła i wymagania dotyczące napięcia. Wysoka temperatura i napięcie mogą powodować problemy ze stabilnością. W najgorszym przypadku może zabić kontroler pamięci, a tym samym procesor. Właśnie dlatego przetaktowanie pamięci może potencjalnie unieważnić gwarancję na procesor.
Gear 2 ustawia kontroler pamięci w stosunku 1:2 z zegarem pamięci. To znacznie zmniejsza obciążenie kontrolera pamięci, ale wprowadza dodatkowe opóźnienie. Ogólnie rzecz biorąc, moment, w którym musisz włączyć bieg 2 ze względu na stabilność, to 3600 MT. Niestety, kara za opóźnienie oznacza, że do około 4400 MT istnieje rzeczywisty kara wydajności. Jeśli możesz uruchomić swoją pamięć w stabilnej konfiguracji powyżej 4400 MT, Gear 2 jest idealny. Ale jeśli możesz przekroczyć 3600 MT, ale nie 4400 MT, cofnij częstotliwość zegara do 3600 MT. Zamiast tego skupiasz się na dalszym zaostrzaniu taktowania pamięci.
Notatka: Gear 4 jest technicznie oferowany dla DDR5. Ustawia proporcję na 1:4 z tych samych powodów z tymi samymi wadami. Obecna pamięć DDR5 nie jest wystarczająco szybka, aby korzystać z Gear 4.
Opóźnienie CAS
Standardowa miara opóźnienia pamięci RAM pochodzi z opóźnienia CAS. Jest to często skracane do CL, tCAS lub tCL. Jak opisaliśmy w naszym ostatnim przewodniku po czasy pamięcitCL mierzy, jak szybko pamięć RAM może zapewnić dostęp do kolumny w już otwartym wierszu. Jak prawie wszystkie taktowania pamięci, niższy jest lepszy, chociaż można spodziewać się skalowania w górę wraz ze wzrostem częstotliwości zegara. Obniżając tę wartość, zawsze utrzymuj ją równo. Liczby nieparzyste wydają się być znacznie mniej stabilne.
Notatka: To skalowanie w górę wraz ze wzrostem szybkości zegara dla tCL i wszystkich innych taktowań pamięci wynika z notacji. Czasy są miarą tego, ile cykli zegara potrzeba, aby coś zrobić. Bezwzględny czas potrzebny na zrobienie czegoś nie zmienia się wraz ze wzrostem prędkości zegara. RAM może na przykład otworzyć kolumnę tylko w 10 nanosekund. Twoje czasy muszą po prostu odzwierciedlać czas bezwzględny w cyklach zegara.
Opóźnienie RAS do CAS
tRCD to minimalna liczba cykli procesora potrzebna do otwarcia wiersza, zakładając, że żaden wiersz nie jest otwarty. Można to podzielić na tRCDWR i tRCDRD, które oznaczają odpowiednio zapisy i odczyty. Obie wartości powinny być takie same, jeśli wartości są rozdzielone powyżej. Wartości te niekoniecznie muszą być równe i zazwyczaj będą nieco wyższe niż tCL.
Czas aktywacji wiersza
tRAS to minimalna liczba cykli między otwarciem wiersza a wydaniem polecenia wstępnego naładowania, aby go ponownie zamknąć. Historycznie było to zbliżone do wartości tRCD + tCL. Jednak w przypadku obecnych modułów DDR5 wydaje się, że jest on ustawiony bliżej wartości tRCD +(2x tCL). Nie jest jasne, czy jest to brak optymalizacji, biorąc pod uwagę brak dojrzałości platformy, czy konieczna zmiana platformy. Możesz odnieść sukces, skracając ten czas, w zależności od platformy.
Czas cyklu bankowego
tRC to liczba cykli potrzebnych do ukończenia całego cyklu przez rząd. Powinien być ustawiony na co najmniej tRAS + tRP. Nie wspomnieliśmy o tRP. Tutaj, ponieważ dokręcanie nie ma bezpośredniego wpływu na wydajność. Jest to minimalna liczba cykli wymagana do wykonania polecenia wstępnego ładowania w celu zamknięcia rzędu.
Opóźnienie RAS do RAS
tRRD określa minimalną liczbę cykli między poleceniami „aktywuj” do różnych banków w fizycznej randze pamięci DRAM. W jednym banku może być otwarty tylko jeden rząd. Jednak w przypadku wielu banków jednocześnie można otworzyć wiele wierszy, chociaż jednocześnie można wchodzić w interakcję tylko z jednym. Pomaga to z poleceniami potokowania. Minimalna wartość dozwolona przez kontroler pamięci to 4 cykle. Można to podzielić na dwa oddzielne czasy, tRRD_S i tRRD_L, które odpowiednio oznaczają krótkie i długie. Odnoszą się one do tRRD przy dostępie do banków odpowiednio w różnych grupach bankowych lub w tej samej grupie bankowej. Krótka wartość powinna zachować minimalną wartość 4 cykli. Wartość długa jest zwykle dwa razy większa niż wartość krótka, ale może być możliwe dalsze zaostrzenie.
Cztery okna aktywacji
tFAW, czasami nazywany piątym oknem aktywacji, określa okno czasu, w którym mogą zostać wydane tylko cztery polecenia aktywacji. Dzieje się tak, ponieważ pobór mocy podczas otwierania rzędu jest znaczny. Wykonanie więcej niż czterech aktywacji w tym okresie walcowania może spowodować, że piąta aktywacja będzie miała tak niską dostępną moc, że nie będzie w stanie wiarygodnie odczytać wartości w rzędzie. Powinno to być co najmniej 4x tRRD_s. Wartości niższe od tej wartości będą ignorowane.
Polecenie odświeżania czasu
tRFC to minimalna liczba cykli, które musi wykonać polecenie odświeżania. DRAM, będąc dynamicznym, musi regularnie odświeżać komórki pamięci, aby nie straciły ładunku. Proces odświeżania oznacza, że bank musi siedzieć bezczynnie przynajmniej przez cały czas trwania tRFC. Oczywiście może to mieć wpływ na wydajność, zwłaszcza w przypadku niewielkiej liczby banków. Ta liczba jest zwykle stosunkowo konserwatywna i generalnie można ją nieco zmniejszyć. Zbyt duże zaostrzenie tRFC doprowadzi do powszechnych problemów z uszkodzeniem pamięci.
Interwał odświeżania czasu
tREFI jest wyjątkowy wśród wszystkich taktowań DRAM z dwóch powodów. Po pierwsze, jedynym czasem jest średnia, a nie minimalna lub dokładna wartość. Po drugie, jest to jedyna wartość, którą musisz zwiększyć, aby uzyskać lepszą wydajność. tREFI to średni czas między cyklami odświeżania, określony długością za pomocą tRFC. Ta wartość będzie znacznie wyższa niż kiedykolwiek. Chcesz, aby był jak najwyższy, pozostając stabilnym. Typowe wartości będą w zakresie od dziesięciu do trzydziestu tysięcy cykli. Jednak może być stabilny z maksymalną wartością 65534. Ta wartość musi być większa niż tRFC. Obecnie platforma AMD w ogóle nie eksponuje tej wartości, a wsparcie może być ograniczone na platformach Intela.
Podobnie jak w przypadku każdego innego czasu, bardzo ważne jest przeprowadzenie testów stabilności długoterminowej w celu sprawdzenia, czy zaktualizowana wartość tREFI jest stabilna. Zdecydowanie powinieneś zacząć wysoko i schodzić w dół. Pamiętaj, że trochę za wysoka liczba może potrwać kilka godzin, zanim pojawią się problemy ze stabilnością. Inną rzeczą, o której należy pamiętać, jest to, że szybkość zanikania ładunku w komórce DRAM wzrasta wraz ze wzrostem temperatury. Oznacza to, że jeśli wybierasz się na wysoki tREFI, może być konieczne zmniejszenie napięcia. Może być również konieczne upewnienie się, że pamięć RAM ma dobry przepływ powietrza. W niektórych przypadkach, przy ledwo stabilnych konfiguracjach, zmiana temperatury pomiędzy porami roku lub w pomieszczeniu podczas długich przejazdów może przechylić ostrożną równowagę. Może to spowodować, że wcześniej stabilna konfiguracja będzie niestabilna.
Bezpieczne napięcie
Do podkręcania zawsze niezbędne jest napięcie. Wyższe napięcie zwykle oznacza większą szansę na stabilne przetaktowanie. Wyższe napięcie powoduje również znaczne zwiększenie produkcji ciepła. Zwiększa również ryzyko zabicia sprzętu, więc bądź ostrożny. Niestety nie ma jednej bezpiecznej wartości. Dzieje się tak, ponieważ istnieje wielu producentów OEM pamięci IC, których układy pamięci działają inaczej. Po części dlatego, że wiele ustawień napięcia może – pomocniczo – różnić się nazwą. Zazwyczaj nie chcesz zbytnio zwiększać tych wartości.
W przypadku DDR4, 1,35 V powinno generalnie wystarczyć do wszystkiego. Niektóre układy scalone DDR4 DRAM mogą być doskonale stabilne nawet przy codziennym użytkowaniu przy napięciu 1,5 V. W niektórych przypadkach trochę więcej może być również bezpieczne. W przypadku pamięci DDR5 zalecenia dotyczące prądu i napięcia są takie same. Biorąc pod uwagę niedojrzałość platformy, może się to z czasem zmienić.
Notatka: Przed zwiększeniem wartości napięcia w systemie BIOS należy zawsze zbadać dokładny termin, aby wiedzieć, co zmieniasz. Pamiętaj, że zwiększenie napięcia może w 100% zabić procesory, pamięć RAM i inny sprzęt, jednocześnie unieważniając gwarancję.
Zachowaj szczególną ostrożność, jeśli domyślna wartość jest daleka od 1,35 V, ponieważ może to oznaczać, że robisz coś źle. Nie ma tu żadnych zabezpieczeń ani kontroli zdrowia. BIOS zakłada, że wiesz, co robisz i akceptujesz ryzyko, że możesz zabić sprzęt.
Ryzykowne napięcie i zbyt niskie napięcie
Załóżmy, że musisz zwiększyć napięcie powyżej 1,35 V, aby osiągnąć stabilność. W takim przypadku warto zbadać, jaki wariant matrycy posiadasz z jakiego OEM układu DRAM IC. Gdy już to wiesz, możesz przeszukać niektóre fora dotyczące podkręcania pamięci, aby zobaczyć zalecane limity napięcia do codziennego użytku. Pamiętaj, że Twój przebieg może się różnić pod względem wydajności, stabilności i – co najważniejsze – nie zabijając Twojego sprzętu.
Chociaż możesz być w stanie zapewnić wyższe napięcie niż zalecane, najlepiej bezpiecznie bez żadnych problemów. Generalnie najlepiej jest nieco zaniżać zalecane wartości. Dla większości ludzi ta ostatnia odrobina dodatkowej wydajności, którą można wycisnąć przez podkręcanie i przesterowanie do granic możliwości nie jest warte nieznanego ryzyka zabicia twojego sprzętu i zastąpienie go.
Po wybraniu stabilnego podkręcania pamięci RAM warto poeksperymentować z ponownym obniżeniem napięcia. Undervolting to proces obniżania napięcia roboczego. Zwykle pozwala to sprzętowi działać chłodniej i bezpieczniej. Jest to bardziej krytyczne dla podkręcania procesora i karty graficznej. Tam obniżenie temperatury może pozwolić na nieznaczny wzrost szczytowych częstotliwości taktowania. Jednak prędkości pamięci RAM nie dostosowują się do takiej temperatury. Zmniejszenie napięcia pamięci RAM, zwłaszcza po zwiększeniu go na początku procesu podkręcania, po prostu zmniejsza ryzyko śmierci sprzętu i obniża temperaturę pracy.
Inne czasy
Istnieje wiele innych drugorzędnych i trzeciorzędnych czasów, z którymi możesz się bawić. Te, które wymieniliśmy powyżej, to jednak te, które dają największy wzrost wydajności. Skonfigurowanie wszystkich tych wartości do najściślejszych możliwych ustawień.
Przez cały czas weryfikacja stabilności może zająć dni, a nawet tygodnie ciężkiej pracy, co zazwyczaj jest minimalną poprawą wydajności. Ograniczając zmiany we wspomnianych ustawieniach, możesz uzyskać największą poprawę przy minimalnym wymaganym czasie. Nie należy rozumieć, że proces będzie krótki, jeśli po prostu dostosujesz zalecane ustawienia. Będzie szybciej, ale nie krótko.
Wniosek
Istnieje wiele sposobów na poprawę wydajności pamięci RAM. Sama większość ustawień spowoduje minimalną poprawę wydajności, ale w połączeniu możliwe są dobre ulepszenia. Dla absolutnie początkujących, XMP jest drogą do zrobienia. Jest doskonały jako rozwiązanie typu plug-and-play, które wystarczy włączyć.
Jeśli chcesz pójść trochę dalej, zwiększenie częstotliwości i zmniejszenie opóźnienia CAS to ogólnie zalecane szybkie i łatwe wygrane. Po tym dostajesz się dość dogłębnie. Proces optymalizacji może zająć tygodnie pracy, zanim osiągniesz limit sprzętu.
Ważne jest również, aby być ostrożnym. Przetaktowywanie może zabić sprzęt, zwłaszcza jeśli zbytnio zwiększysz napięcie. Tak długo, jak utrzymujesz się w rozsądnych granicach, możesz wycisnąć przyzwoitą ilość dodatkowej wydajności z komputera bez żadnych kosztów finansowych. Co jest wygraną w naszej książce.