Selective Laser Melting lub SLM to technologia druku 3D bardzo podobna do SLS lub Selective Laser Sintering. Różnica polega na tym, że w SLM materiał jest całkowicie stopiony, podczas gdy w SLS jest spiekany. Gdy materiałem jest metal, SLM może być również znany jako DMLM lub Direct Metal Laser Melting; technologie są jednak identyczne.
Materiał budulcowy jest wprowadzany w postaci proszku do drukarki SLM, a pojedyncza warstwa jest wygładzana na obszarze roboczym. Następnie zastępujesz powietrze w drukarce atmosferą kontrolowaną. Zapobiega to spalaniu lub utlenianiu materiału podczas procesu topienia.
Następnie wstępnie podgrzewasz proszek do temperatury nieco poniżej temperatury topnienia. Laser jest następnie kierowany do zakończenia procesu topienia za pomocą lustra kierunkowego. Po stopieniu pojedynczej warstwy stół drukujący obniża się o wysokość warstwy. Jest odzyskiwany warstwą proszku przed kontynuowaniem lasera.
Po zakończeniu budowy części należy pozostawić ją na kilka godzin do ostygnięcia. Gdy część jest stosunkowo chłodna, można usunąć proszek z modelu za pomocą sprężonego powietrza w celu regeneracji i ponownego użycia.
Czym SLM różni się od SLS?
Materiał jest spiekany lub podgrzewany w drukarkach SLS, aż zwiąże się z innymi cząsteczkami bez faktycznego stopienia. Powoduje to, że części są nieco porowate i mają szorstką powierzchnię. Wytworzone w ten sposób części mają słabsze właściwości mechaniczne niż modele odlewane z tego samego materiału.
Jednak w SLM materiał jest całkowicie stopiony, co nadaje mu gładszą, ale nadal chropowatą teksturę i skutkuje właściwościami mechanicznymi identycznymi z modelami odlewanymi. Ma również dodatkową zaletę polegającą na przyjmowaniu kształtu struktur możliwego tylko przy użyciu technik wytwarzania przyrostowego.
W przypadku niektórych materiałów proszek może zapewnić wystarczające wsparcie, co oznacza, że struktury wspierające są niepotrzebne. Jednak w przypadku metali tak nie jest ze względu na samą wagę nadruku, co oznacza, że konieczne mogą być konstrukcje wsporcze.
Niestety materiał podporowy musi być taki sam jak materiał do druku. Ponownie, w zależności od materiału, może to sprawić pewne trudności. Nawet jeśli punkty styku są minimalne dla ułatwienia usunięcia, na przykład łamanie tytanu nie jest łatwym zadaniem.
Dwie główne wady tej technologii to niewielka liczba kopii we wszystkich obecnych drukarkach oraz cena. Drukarki są kosztowne, a każda kosztuje ponad 100 tys. Często potrzebują również drugiej drogiej maszyny lub narzędzi do obróbki końcowej. Materiały z pewnością też nie są tanie. To ogólnie sprawia, że SLM nie jest odpowiedni dla użytkowników domowych, nawet jeśli korzystasz z usługi drukowania 3D.
Wniosek
Czy zleciłeś wykonanie części SLM? Jakie było twoje doświadczenie? Czy jesteś zadowolony z wyniku? Daj nam znać poniżej.