Zestaw znaków ASCII to zbiór znaków uważanych za „standardowy” zestaw znaków używany przez komputery. Zawiera 96 znaków, zarówno małych, jak i wielkich, oraz 32 znaki kontrolne. Każdy z nich jest ponumerowany, aby można je było opisać i używać niezależnie od tego, w jakim systemie się znajdują, ponieważ dwa różne systemy mogą je inaczej przedstawiać. znaki ASCII są takie same, niezależnie od użytej czcionki.
Technipages wyjaśnia zestaw znaków ASCII
Zawarte znaki to 32 małe litery, 32 wielkie litery i 32 niedrukowalne znaki kontrolne. Aby łatwiej je opisać, znaki są ponumerowane.
Pierwotnie system ASCII powstał w latach 60. XX wieku. Używa nieco nietypowego 7-bitowego schematu kodowania i nie może reprezentować znaków używanych przez języki inne niż łacińskie. Innymi słowy, chociaż może być używany w języku angielskim i włoskim, nie może być używany w języku rosyjskim ani japońskim.
Prawie wszystkie współczesne komputery domyślnie używają bardziej rozbudowanych i rozszerzonych zestawów znaków, które pozwalają na akcentowanie znaki takie jak są używane przez Francuzów, a także te, które zawierają techniczne i ilustracyjne postacie.
Te zestawy znaków są generalnie zastrzeżone i, w przeciwieństwie do zestawu ASCII, nie są takie same na różnych komputerach. Komputery IBM PC mają inne zestawy znaków niż komputery Macintosh i tak dalej.
Ponieważ może to stanowić problem w Internecie, przeglądarki internetowe nie używają natywnego zestawu znaków komputera, ale standardowego zestawu znaków zwanego ISO Latin-1.
Typowe zastosowania zestawu znaków ASCII
- Zestaw znaków ASCII jest poważnie ograniczony, jeśli chodzi o języki, z którymi może być używany.
- Nawet odmiany znaków, takie jak niemieckie umlauty, nie są częścią zestawu znaków ASCII.
- Indywidualna numeracja każdego znaku w zestawie ASCII ułatwia korzystanie z wielu typów komputerów.
Typowe nadużycia zestawu znaków ASCII
- ASCII to język programowania.