IA-32 to zestaw instrukcji dla 32-bitowych mikroprocesorów Intel Corporation, od 80386 do nowszych wersji procesora Pentium. Zachowali kompatybilność wsteczną, to znaczy nadal pracowali z architekturą z poprzednich pokolenia, zachowując niektóre nieefektywne elementy projektu, aby nadal pracować ze starszymi pokoleniami, na przykład Programy Windows.
Technipages wyjaśnia IA-32
Intel poczynił spore postępy w rozwoju swoich procesorów – mimo to musieli zachować pewne niedociągnięcia w swojej pracy. Wady te obejmują ciągłe używanie różnych długości bitów dla instrukcji, co nieco komplikuje przetwarzanie instrukcji. Inną kwestią było narzucone maksymalnie osiem rejestrów ogólnego przeznaczenia, co powodowało nieefektywny aspekt projektowania, jeśli chodzi o jednostki pływające w procesorze. Jednostki te są elementami specjalnie odpowiedzialnymi za radzenie sobie z liczbami zmiennoprzecinkowymi, stosunkowo powszechnym elementem.
Ostatecznie, po pojawieniu się sporej liczby problemów, Intel porzucił kompatybilność wsteczną, gdy tylko wprowadził swój pierwszy 64-bitowy mikroprocesor. To był Itanium, który posiadał własny zestaw instrukcji – IA-64. Wraz z tą generacją, znaczna część wad projektowych została ostatecznie wyeliminowana, co stanowi spory krok naprzód pod względem projektu i konstrukcji procesora. Oczywiście wciąż były wady i ulepszenia, ale poświęcenie na rzecz kompatybilności wstecznej nie było już problemem.
Typowe zastosowania IA-32
- Podstawową cechą charakterystyczną IA-32 jest obecność 32-bitowych rejestrów procesora ogólnego przeznaczenia, takich jak EAX lub EBX.
- IA-32 reprezentował ostatnią zgodną wstecz generację mikroprocesorów.
- Intel nadal produkuje procesory IA-32 na platformie mikrokontrolera Intel Quark, ale obecnie nie są one powszechnie spotykane.
Częste nadużycia IA-32
- IA-32 to nazwa generacji procesorów Intela.