Jak dodać powiązanie widoku do projektu Gradle na Androidzie

Większość programistów Androida prawdopodobnie zna klasykę findViewById() metoda. Przekaż mu identyfikator jednego z widoków w układzie XML, a zwróci odwołanie do zawyżonej wersji tego widoku. Wszystko to przy założeniu, że podałeś właściwy identyfikator i że widok faktycznie istnieje. findViewById() nie ma wbudowanych kontroli, które uniemożliwiałyby próbę odzyskania widoku, którego nie można odzyskać. Wprowadź powiązanie widoku.

Zamiast używać findViewById() w każdym żądanym widoku View Binding automatycznie generuje klasę powiązania dla każdego układu XML. Każdy widok z identyfikatorem jest automatycznie dodawany do klasy, dzięki czemu można się do niego bezpośrednio odwoływać.

Dodanie powiązania widoku do projektu Gradle w systemie Android jest bardzo proste.

Konfiguracja stopniowania

View Binding jest włączone na poziomie modułu w Gradle. Jeśli masz wiele modułów, musisz włączyć je indywidualnie dla każdego z nich.

w android block na poziomie modułu build.gradle, dodaj opcję włączenia powiązania widoku.

android {
 ...
 buildFeatures {
 viewBinding true
 }
}

Może pojawić się ostrzeżenie o nielegalnym dostępie, ale jest to błąd powodujący kłaczenie i można go bezpiecznie zignorować.

Zsynchronizuj projekt, a powiązanie widoku zostanie włączone. To jest takie proste.

Korzystanie z powiązania widoku

Istnieje kilka sposobów użycia powiązania widoku, ale zanim to nastąpi, porozmawiajmy o tym, jak generowane są klasy powiązań.

Składnia nazwy klasy

Załóżmy, że masz układ XML o nazwie some_layout.xml. Zostanie nazwana odpowiadająca jej klasa powiązania SomeLayoutBinding. Ten wzór dotyczy wszystkich plików.

Każde słowo (oddzielone podkreśleniami w nazwie pliku) zostanie zapisane wielką literą, a podkreślenia zostaną usunięte. „Wiązanie” zostaje następnie dodane na końcu.

Tworzenie instancji z istniejącym widokiem

Jeśli plik układu został już powiększony i masz odwołanie do katalogu głównego układu, możesz nakazać klasie powiązania widoku, aby korzystała z istniejącego układu.

Kotlina:

val binding = SomeLayoutBinding.bind(someLayoutRoot /* should be a View instance */)

Jawa:

SomeLayoutBinding binding = SomeLayoutBinding.bind(someLayoutRoot /* should be a View instance */);

Na przykład, jeśli chciałbyś użyć klasy wiążącej we fragmencie, wyglądałoby to mniej więcej tak.

Kotlina:

classSomeFragment : Fragment(R.layout.some_layout) {
//Lazy initialization means bind() won't be called until "binding" is referenced.
private val binding by lazy { SomeLayoutBinding.bind(view) }
override fun onViewCreated(view: View, savedInstanceState: Bundle?){
super.onViewCreated(view, savedInstanceState)

//Once this method is called, you can start using the binding.
 }
}

Jawa:

publicclassSomeFragmentextendsFragment{
private SomeLayoutBinding binding = null;
publicSomeFragment(){
super(R.layout.some_layout);
 }
@Override
publicvoidonViewCreated(View view, Bundle savedInstanceState){
super.onViewCreated(view, savedInstanceState);

//Initialize the binding.
 binding = SomeLayoutBinding.bind(view);
 }
}

Tworzenie instancji z nowym widokiem

Klasa wiążąca może również zająć się powiększeniem układu za Ciebie.

Kotlina:

val binding = SomeLayoutBinding.inflate(layoutInflater /* should be a LayoutInflater instance */)

Jawa:

SomeLayoutBinding binding = SomeLayoutBinding.inflate(layoutInflater /* should be a LayoutInflater instance */);

Ta metoda jest przydatna zarówno w przypadku fragmentów, jak i działań.

Jakiś przykładowy fragment wyglądałoby mniej więcej tak.

Kotlina:

classSomeFragment : Fragment() {
private val binding by lazy { SomeLayoutBinding.inflate(LayoutInflater.from(requireContext())) }
override fun onCreateView(inflater: LayoutInflater, container: ViewGroup?, savedInstanceState: Bundle?){
//The "root" of the binding class is the root of its layout.
return binding.root
 }
}

Jawa:

publicclassSomeFragmentextendsFragment{
private SomeLayoutBinding binding = null;
@Override
publicvoidonCreateView(LayoutInflater inflater, ViewGroup container, Bundle savedInstanceState){
//Initialize the binding.
 binding = SomeLayoutBinding.inflate(inflater);
//The "getRoot()" method of the binding class returns the root of the layout.
return binding.getRoot();
 }
}

Jakiś przykładowa aktywność wyglądałoby mniej więcej tak.

Kotlina:

classSomeActivity : AppCompatActivity() {
private val binding by lazy { SomeLayoutBinding.inflate(layoutInflater) }
override fun onCreate(savedInstanceState: Bundle?){
super.onCreate(savedInstanceState)
//This is equivalent to calling "setContentView(R.layout.some_layout)" but allows use of the binding class.
setContentView(binding.root)
 }
}

Jawa:

publicclassSomeActivityextendsAppCompatActivity{
private SomeLayoutBinding binding = null;
@Override
protectedvoidonCreate(Bundle savedInstanceState){
super.onCreate(savedInstanceState);
//Instantiate the binding.
 binding = SomeLayoutBinding.inflate(getLayoutInflater());
//This is equivalent to calling "setContentView(R.layout.some_layout)" but allows use of the binding class.
setContentView(binding.getRoot());
 }
}

Odwoływanie się do widoków

Teraz, gdy klasa powiązania widoku jest skonfigurowana i gotowa do użycia, czas zacząć z niej korzystać.

Powiedzmy, że zawartość some_layout.xml są mniej więcej takie:

 android:
 ...>
 android:
 ...
 />
 android:
 ...
 />
 android:
 ...>
 android:
 ...
 />
LinearLayout>
LinearLayout>

Istnieje wiele identyfikatorów, do których można się odwołać w kodzie. Ale dopóki utworzona zostanie instancja klasy wiążącej, odwoływanie się będzie łatwe.

W Kotlinie do widoków odwołują się zmienne pasujące do ich identyfikatorów, z pewnymi zmianami. Podkreślenia są usuwane, a powstały ciąg znaków jest umieszczany w wielkości liter wielbłądziej. Na przykład, aby odnieść się some_frame_layout z kodu, którego byś użył binding.someFrameLayout. The someFrameLayout zmienna będzie instancją FrameLayout.

val someFrameLayout: FrameLayout = binding.someFrameLayout

W Javie do widoków odwołują się metody pobierające pasujące do ich identyfikatorów, w formacie podobnym do Kotlina. Na przykład, aby odnieść się some_frame_layout, użyłbyś binding.getSomeFrameLayout(). Metoda zwróci instancję FrameLayout.

FrameLayout someFrameLayout = binding.getSomeFrameLayout();

Odniesienia do widoku są również spłaszczone w powiązaniu. Odwoływanie się inner_imageview jest tym samym, co odwoływanie się some_frame_layout.

Wniosek

Jak z pewnością widzisz, View Binding w Androidzie jest zarówno łatwe do wdrożenia, jak i łatwe w użyciu. W wielu przypadkach jest łatwiejszy w użyciu niż findViewById().

Aby uzyskać więcej szczegółów na temat implementacji View Binding, wraz z kilkoma przykładami, sprawdź oficjalną dokumentację Google.