Recenzja urządzenia: OnePlus One

Pozornie każdego dnia pojawia się mnóstwo nowych urządzeń. Część z nich to urządzenia budżetowe, a część to urządzenia flagowe. Oczywiście są entuzjaści dbający o budżet, którzy chcieliby mieć jedno i drugie. Niedawno w branży technologicznej pojawiło się urządzenie, które przez niektórych nazywane jest zabójcą Nexusa. Z drugiej strony, czego obecnie nie nazywa się (być może błędnie) zabójcą Nexusa? To urządzenie jest pierwszą ofertą OnePlus. Zanurkujmy i zobaczmy, czy mamy zabójcę Nexusa, czy nie.

Zanim zaczniemy tę recenzję, pamiętaj, że niektórzy ludzie mają pewne problemy z obsługą firmy. Biorąc to pod uwagę, ta recenzja dotyczy sprzętu i oprogramowania urządzenia oraz naszych doświadczeń z nim.

Wersja 1+1, którą dzisiaj tutaj recenzujemy, to czarna opcja 64 GB. Zewnętrzna część urządzenia jest czysta i odzwierciedla dbałość OnePlus o styl i wyjątkowy związek z chińską firmą produkcyjną Oppo.

Po prawej stronie znajduje się przycisk zasilania, ale nie obawiaj się, instalacja CyanogenMod sprawia, że ​​jest on prawie niepotrzebny. Dodatkowo na górze znajduje się gniazdo słuchawkowe, na dole Micro USB, a po lewej stronie obok gniazda SIM znajduje się regulator głośności. W dziale fotografii masz aparat 13 MP z tyłu i 5 MP z przodu.

Wyświetlacz jest kolorowy i ostry w rozmiarze 5,5 cala. Wyposażony w panel IPS o rozdzielczości Full HD 1920 x 1080, pracujący do 401 PPI ze szkłem Corning Gorilla Glass 3 i technologią Touch-on-Lens, wyświetlacz wygląda i działa świetnie. Nawet w pełnym słońcu oglądanie filmów na tym wyświetlaczu było przyjemnością.

W moim egzemplarzu testowym rzeczywiście pojawia się szeroko nagłośniony jasnożółty pasek na wyświetlaczu. Jednak nie było to od razu widoczne i nie widziałem linii, korzystając z urządzenia na co dzień.

Specyfikacja sprzętowa obejmuje czterordzeniowy procesor Snapdragon 801 o taktowaniu 2,5 GHz, wyposażony w procesor graficzny Adreno 330, a także 3 GB pamięci RAM. Te specyfikacje sprawiają, że OnePlus One jest porównywalny z flagowymi urządzeniami HTC i Samsunga. CyanogenMod 11s w pełni wykorzystuje moc sprzętu.

Tył jest zdejmowany, ale to tak naprawdę kwestia kosmetyczna, ponieważ nie ma wymiennej baterii ani możliwości rozbudowy schowka. W większości przypadków wbudowana pamięć 64 GB powinna wystarczyć, aby zaspokoić Twoje potrzeby w zakresie przechowywania.

Problem z plecami polega na tym, że aby zdjąć osłonę pleców, trzeba być chirurgiem. Jeśli kiedykolwiek będziesz chciał to zmienić, będziesz musiał to zrobić na dłuższą metę. Na szczęście czarna obudowa tego urządzenia wygląda świetnie, chociaż przyciąga wiele odcisków palców.

Niewymienna bateria OnePlus One ma pojemność 3100 mAh i wykorzystuje technologię litowo-polimerową. Używając urządzenia przez 1,5 tygodnia, bateria wytrzymywała od 1 do 1,5 dnia na jednym ładowaniu. Jest to bardzo imponujące, ponieważ moje doświadczenia z Note 3 (który ma większą baterię) zapewniały około 14 godzin pełnego ładowania.

Jeśli chodzi o aparaty, OnePlus One ma 13-megapikselowy czujnik Sony Exmor IMX 214 przy f/2.0 z podwójną lampą błyskową LED dla głównej strzelanki z tyłu. Przedni aparat ma 5 megapikseli. Oprogramowanie aparatu jest ładne, ma sporo filtrów, działa szybko i przyzwoicie.

Za pomocą tego czujnika Sony 13 MP możesz nagrywać wideo w rozdzielczości do 4K. Dostępna jest nawet opcja wolnej migawki, zapewniająca ładne efekty wideo. Chociaż aplikacja aparatu wygląda na standardową, masz o wiele więcej opcji niż zwykły Aparat Google. Być może jest to zasługa wieloletniego doświadczenia zespołu CyanogenMod w dostosowywaniu.

Chociaż zwykle nie nazywamy głośników wyraźnie, chyba że są wyjątkowi, OnePlus One wywołał wśród nich pewne zamieszanie. Chociaż są dwa głośniki, nie ma stereo. To, co tak naprawdę znajduje się w urządzeniu OnePlus One, to podwójne głośniki mono. Chociaż nie są to głośniki stereo, wytwarzają głośny dźwięk, a wbudowany korektor ułatwia dostosowywanie ustawień. Udało mi się obejrzeć film w autobusie i nadal mi się podoba. Miło byłoby zobaczyć głośniki stereo, może OnePlus Two.

Na tym urządzeniu działa CyanogenMod 11s oparty na systemie Android 4.4.2. Zespół CyanogenMod stworzył tę wersję specjalnie dla tego urządzenia. Implementacja CyanogenMod 11s jest prawdopodobnie najlepszym gotowym oprogramowaniem OEM, jakie widziałem.

OnePlus One ma wiele opcji dostosowywania go od razu po wyjęciu z pudełka, co czyni go prawdopodobnie najbardziej konfigurowalnym urządzeniem z fabryki. Niektóre z aplikacji, które otrzymujesz, obejmują menedżera motywów, wbudowany korektor i galerię CyanogenMod.

Zespół CyanogenMod historycznie był bardzo dobry w dostarczaniu aktualizacji OTA dla obsługiwanych urządzeń. To, że mamy pod maską KitKata 4.4.2, nie jest większym problemem, a wsparcie dla wersji 4.4.4 powinno nastąpić wkrótce po wydaniu. Urządzeniem możesz sterować za pomocą gestów, nawet jeśli urządzenie śpi. Niektóre z gestów obejmują: szybkie uruchomienie aparatu, latarkę i dwukrotne dotknięcie paska powiadomień, aby zasnąć.

Z punktu widzenia możliwości hackowania masz teraz wiele opcji. OnePlus One jest bardzo przyjazny dla programistów. Możesz zrootować i odblokować bootloader oraz zainstalować TWRP. Możesz zainstalować niestandardowe ROMy, w tym ROM Color OS z OPPO Find 7. Na forum urządzeń jest sporo ruchu związanego z rozwojem.

OnePlus One to urządzenie, które chce, abyś uwierzył, że będzie zabójcą Nexusa. Prawdę mówiąc, jest porównywalny z wieloma flagowymi urządzeniami obecnie dostępnymi na rynku. Przy cenie 299 USD za model 16 GB i 349 USD za model 64 GB jest to świetna okazja na start. Jest nawet tańszy niż obecny Nexus 5! Podobnie jak linia Nexus, jest sprzedawany jako odblokowany.

Poza być może sytuacją z głośnikami, nie ma tutaj zbyt wielu kompromisów. To świetny telefon z doskonałym zestawem specyfikacji sprzętowych, a także dobrym oprogramowaniem. Teraz musimy się tylko zastanawiać, dlaczego nie wypuszczą również tabletu.