Aparaty do litografii stereo lub drukarki 3D SLA to oryginalne typy drukarek żywicznych. Drukarki SLA używają lasera ultrafioletowego do utwardzania żywicy światłoczułej. Podejście to zostało po raz pierwszy zaproponowane pod koniec lat siedemdziesiątych, a następnie opatentowane na początku lat osiemdziesiątych. Podczas gdy druk 3D FDM był pierwszą technologią, która wdarła się na rynek krajowy, ponieważ była łatwiejsza do wprowadzenia na rynek w przystępnych cenach druk SLA stał się również popularny, przede wszystkim ze względu na niezrównaną jakość druku.
Jak działają drukarki SLA?
Drukarka SLA wykorzystuje laser ultrafioletowy do śledzenia ścieżki warstwy na żywicy światłoczułej. Gdy laser przechodzi przez żywicę, utwardza się i twardnieje. Gdy warstwa jest gotowa, platforma konstrukcyjna dostosowuje się, aby można było wydrukować następną warstwę. Samo źródło lasera jest zawsze nieruchome. Wiązka jest regulowana w osiach X i Y za pomocą precyzyjnie sterowanego lustra.
Istnieją dwa podstawowe typy drukarek SLA, odgórne i oddolne. Drukarki typu top-down są częściej spotykane w środowiskach przemysłowych, używają dużej kadzi i śledzą laser po powierzchni żywicy w kadzi z powierzchnią roboczą tuż pod nią. Po wykończeniu warstwy powierzchnia robocza jest obniżana o wysokość jednej warstwy i rozpoczynana jest kolejna warstwa. Drukarki te są zazwyczaj ograniczone objętością kadzi i wymagają kadzi oraz ilości zawartej w niej żywicy.
W drukarkach typu bottom-up system laserowy i lustrzany jest montowany pod kadzią. Wspomniana kadź ma przezroczysty spód. Laser utwardza warstwę żywicy na dnie kadzi, a stół roboczy odkleja ją i podnosi jedną warstwę, aby można było śledzić następną warstwę. Ten typ drukarki jest znacznie bardziej popularny w przestrzeni użytkownika domowego. Jedną z jego dużych zalet jest to, że nie potrzebujesz głębokiej lub pełnej kadzi z żywicą, ponieważ wydruk można powoli wyjmować z kadzi. Aby pomóc oderwać warstwę od dna kadzi, jednocześnie trzymając ją przyklejoną do stołu, sam kadź ogólnie lekko się kołysze, co powoduje nierównomierną siłę odrywania, dzięki czemu odchodzi gładko i niezawodnie.
Zalety i wady w porównaniu z FDM
Główną przewagą drukowania SLA nad FDM jest znacznie zwiększona rozdzielczość. Wysokość warstw może wynosić zaledwie 50 mikronów, czyli 50 milionowych części metra lub 0,05 mm. W porównaniu do wysokości warstw FDM, które zwykle są rzędu 500 mikronów lub 0,5 mm. Możliwość drukowania 10 razy większej liczby warstw na jednostkę wysokości niż drukarka FDM oznacza, że powstałe wydruki są dosłownie o rząd wielkości gładsze. Można odtworzyć znacznie drobniejsze szczegóły.
Główną wadą drukowania SLA jest to, że stosowane żywice są dość toksycznymi i nieprzyjemnymi substancjami drażniącymi w porównaniu z bezpiecznymi w obsłudze filamentami używanymi przez drukarki FDM. Podczas pracy z żywicą konieczne są środki ochrony osobistej, takie jak rękawice nitrylowe, ponieważ kontakt ze skórą może spowodować nieprzyjemną wysypkę. Długotrwała ekspozycja może nawet spowodować rozwój alergii. W niektórych przypadkach może to być wywołane nawet zapachem żywicy. Żywica jest również uważana za odpad niebezpieczny, więc utylizacja może być skomplikowana.
Gotowy wydruk należy umyć w alkoholu izopropylowym w celu usunięcia nadmiaru żywicy, a następnie utwardzić w lampie UV. Dopiero po tym może nastąpić standardowe przetwarzanie końcowe, takie jak usunięcie wsparcia.
Koszty eksploatacji drukarki SLA są stosunkowo wysokie, ponieważ żywice są droższe niż filamenty FDM. Z bardziej pozytywnych wiadomości brak elementu grzejnego oznacza, że nie ma ryzyka pożaru.
Druk SLA to niesamowita technologia, która może skutkować fantastycznie szczegółowymi wydrukami. Jednak koszty eksploatacji, a także kwestie bezpieczeństwa związane z obchodzeniem się z żywicą mogą wiele zniechęcić. Masz drukarkę FDM lub SLA? Co sprzedało ci typ, który wybrałeś? Daj nam znać poniżej.