Wiele urządzeń sieciowych będzie określać swoje połączenia sieciowe jako pełnodupleksowe lub półdupleksowe. Termin ten często nie jest jednak wyjaśniany, ponieważ zakłada się, że ludzie będą wiedzieć, co to znaczy. System komunikacji dupleksowej to system, w którym dwóch lub więcej użytkowników może komunikować się w obu kierunkach.
Pełny dupleks
W systemie pełnodupleksowym obie strony mogą komunikować się jednocześnie. Oba urządzenia mogą jednocześnie wysyłać i odbierać dane do siebie i od siebie.
Telefon jest dobrze znanym przykładem systemu pełnodupleksowego, ponieważ obie strony mogą jednocześnie mówić i słuchać drugiego użytkownika (niezależnie od ich zdolności do Rozumiesz się nawzajem, rozmawiając w tym samym czasie!)
Półdupleks
W systemie półdupleksowym obie strony mogą nadal komunikować się ze sobą, jednak tylko jeden użytkownik może jednocześnie przesyłać dane. Na przykład dzięki krótkofalówkom, dwukierunkowemu systemowi radiowemu wykorzystującemu przyciski „naciśnij i mów”, użytkownik może słuchać lub rozmawiać w dowolnym momencie, a nie jedno i drugie.
Walkie-talkie domyślnie umożliwia odbieranie wiadomości. Jeśli użytkownik chce się komunikować, musi nacisnąć przycisk „Naciśnij i mów”, w którym to momencie jego urządzenie przełącza się w tryb transmisji. Po zwolnieniu przycisku „Naciśnij i mów” urządzenie przełącza się z powrotem w tryb odbioru. Inne urządzenia półdupleksowe działają w podobny sposób, domyślnie odbierając i wysyłając tylko wtedy, gdy jest to konieczne.
Wskazówka: Urządzenia, które nie wymagają żadnej formy komunikacji dupleksowej, są określane jako simpleks. W systemach simpleksowych urządzenie jest albo nadajnikiem, albo odbiornikiem. Radio i telewizja to dobre przykłady technologii simpleks.
Systemy półdupleksowe są pod pewnymi względami bardziej uproszczone. Na przykład dla kanałów komunikacji półdupleksowej wymagany jest tylko jeden przewód lub częstotliwość radiowa. Dla porównania, system z pełnym dupleksem wymaga co najmniej dwóch przewodów lub częstotliwości radiowych, jednego do transmisji i jednego do odbioru.
Kolizje w trybie half-duplex
Głównym problemem w przypadku systemów półdupleksowych jest ryzyko kolizji, w których więcej niż jeden użytkownik lub urządzenie próbuje jednocześnie przesyłać dane. Aby zapobiec kolizjom, należy wdrożyć system unikania kolizji, system wykrywania kolizji lub oba te elementy.
W systemie wykrywania kolizji urządzenia nadawcze wykryją wystąpienie kolizji i wstrzymają transmisję na losowy czas przed ponowną próbą nadawania. Ta losowa pauza ma na celu uniknięcie próby ponownego nadawania przez oba urządzenia w tym samym czasie i ponownej kolizji.
W systemie unikania kolizji urządzenie, które chce transmitować dane, sprawdza przed transmisją, czy sieć jest wolna. Jeśli sieć jest w użyciu, zatrzymuje się na losowy czas przed ponownym sprawdzeniem.
Połączenie systemów unikania kolizji i wykrywania kolizji jest ogólnie skutecznym sposobem: zarządzanie komunikacją półdupleksową sprzętu sieciowego i może powodować pomijalne opóźnienia w większości okoliczności. Jednak w systemie ręcznym, takim jak krótkofalówki, użytkownicy muszą wykonywać tę funkcję ręcznie, co doprowadziło do standardów, takich jak kończenie wiadomości słowem „over”.