Google Pixel 6 i Pixel 6 Pro to najnowsze flagowce znane ze swoich aparatów. Ale jak dobrze radzi sobie ich wyświetlacz? Sprawdź to!
Ceny telefonów z najwyższej półki nie są obce Pixelom. Choć przez cały ten czas wydawało się, że Google nie wypuścił jeszcze prawdziwie duchowego statku flagowego, z którego byłby zadowolony – przynajmniej do tej pory z Pixela 6 i Pixela 6 Pro. W tym roku jasne jest, że firma jest dumna z nowych telefonów Google, ale z tego, co wiemy, mogą to być tylko plotki. Czy jest więc lepszy sposób na zademonstrowanie odrodzenia Pixela niż przetestowanie ich wysiłku i zaangażowania w wyświetlacz?
O tej recenzji: Google Pixel 6 i Google Pixel 6 Pro użyte w tej recenzji zostały zakupione osobiście w Google Store. Firma Google Ireland zapewniła mojemu koledze Adamowi Conwayowi Pixel 6 Pro, ale urządzenie to nie zostało wykorzystane w tej recenzji. Firma Google nie miała żadnego wpływu na treść tej recenzji.
Google Pixela 6
- Świetna jasność wyświetlacza jak na swoją cenę
- Dobra dokładność kolorów w Naturalny tryb
- Gorsza kontrola tonów cienia przy niskiej jasności
- Ciemniejsze kolory zyskują odcień
- Fatalny system automatycznej jasności
- Kolor zmienia się pod ostrymi kątami
- Podatne na wady w jednolitości ekranu
Google Pixel 6 Pro
- Doskonała spójność obrazu
- Przyzwoita jasność szczytowa
- Świetna kontrola tonów cieni
- Doskonała dokładność kolorów w Naturalny tryb
- Doskonała precyzja skali szarości
- Fatalny system automatycznej jasności
Spis treści
- Wstęp
- Metodologia
- Profile kolorów
- Jasność ekranu
- Mapowanie kontrastu i tonów
- Balans bieli i precyzja skali szarości
- Dokładność kolorów
- Odtwarzanie HDR
- Uwagi końcowe
- Wyświetl tabelę danych
Sprzęt komputerowy
Tym razem Google zmienił formułę wydawania, decydując się tylko na jeden ogólny rozmiar —duży—dla dwóch głównych telefonów. Telefony różnią się teraz zestawem funkcji, przy czym dwa Pixele 6 mają większą klasę premium i mają pseudonim „Pro”. Jeśli chodzi o ceny, Google zaskoczył nas liczbami, które podcinały ceny jego poprzednich telefonów, a także większości telefonów konkurencji, w obu poziomach Pixeli na rynku smartfonów. Wątpliwe, czy rogi musiały zostać obcięte gdzieś. Ponieważ podzespoły wyświetlacza zwykle stanowią największą część zestawienia materiałów telefonu, zazwyczaj właśnie tam po raz pierwszy można znaleźć niedociągnięcia.
Pixel 6 Pro jest wyposażony w wyraźny 6,71-calowy wyświetlacz OLED i najlepszy wyświetlacz, jaki Google do tej pory zainstalował w telefonie. Wykorzystuje wysokiej klasy konfigurację z Samsung Display, chociaż jest to cały krok w dół w porównaniu z najnowszą generacją OLED. To jedno z tych niedociągnięć. Biorąc jednak pod uwagę, że telefony z nowszymi technologiami wyświetlania są generalnie droższe niż Pixel 6 Pro, powiedziałbym, że ich cena uzasadnia sprzęt. Niezależnie od tego, panel jest w stanie zapewnić oszałamiający obraz, a wysoka częstotliwość odświeżania 120 Hz sprawia, że interakcja z telefonem jest niezwykle płynna. Po bokach wyświetlacza znajdują się również krzywizny, które producenci telefonów uwielbiają wykorzystywać, próbując nadać swoim telefonom bardziej luksusowy wygląd, ale ja nie jestem tego fanem.
Sztywny OLED: downgrade modelu podstawowego
Zwykły Pixel 6 wykorzystuje 6,40-calowy panel Samsunga o niższej rozdzielczości. Chociaż oba telefony korzystają ze zaktualizowanych diod OLED, sprzęt Pixela 6 jest w rzeczywistości pod pewnymi względami obniżony w porównaniu do zeszłorocznego Pixela 5. Po raz pierwszy od czasów Pixela 2 Google stosuje w swojej głównej linii telefonów gorsze, sztywne wyświetlacze OLED, aby obniżyć koszty. W porównaniu do nowoczesnych, elastycznych diod OLED (jak w 6 Pro i większości flagowych telefonów), typowy sztywny stos wyświetlaczy ma niższy kontrast ekranu, zmienne kąty widzenia i wydaje się bardziej zapadnięty wyświetlacz. Z drugiej strony, Pixel 6 rzeczywiście staje się jaśniejszy i wydaje się ostrzejszy niż Pixel 5, pomimo mniejszej gęstości pikseli (więcej o tym później).
Po raz pierwszy od Pixela 2 Google używa gorszego, sztywnego wyświetlacza OLED
Sztywne OLEDy to starsza konstrukcja, która obecnie stosowana jest zwykle tylko w budżetowych telefonach. Główna różnica polega na tym, że sztywny OLED zawiera grubszą szklaną obudowę i podłoże, podczas gdy elastyczne OLED wykorzystują cienkowarstwową obudowę i giętkie plastikowe podłoże. Elastyczny charakter elastycznych diod OLED nie tylko sprawia, że są one trwalsze i bardziej podatne na formowanie niż sztywne diody OLED, ale także zapewnia pewne korzyści optyczne. Cieńsza obudowa pozwala fizycznym pikselom znajdować się bliżej szklanej osłony, nadając elastycznym diodom OLED bardziej laminowany wygląd. Ponadto na sztywnych stosach załamanie światła przechodzącego przez warstwy szkła powoduje niepożądane tęczowe kąty widzenia, których po prostu nie widać na elastycznych diodach OLED. Wreszcie, nie wszystkie „nieskończone współczynniki kontrastu” są sobie równe: nowsze, elastyczne zestawy wyświetlaczy OLED zawierają ciemniejsze materiały wewnętrzne, co narzuca głębszą czerń niż w przypadku sztywnych diody OLED.
Piksel 6 (po lewej); Pixel 6 Pro (po prawej). Na ekranie Pixela 6 występują załamania pod kątem
W Pixelu 6 Pro hybrydowe tranzystory tlenkowe o wyższej wydajności obsługują płytę montażową, co znacznie poprawia stabilność jazdy OLED. Jest to katalizator umożliwiający naprawdę zmienną częstotliwość odświeżania, oszczędzając energię, ponieważ pozwala pikselom utrzymywać swój ładunek znacznie dłużej między odświeżeniami. Ponieważ mają niską szybkość rozładowania, TFT napędzane tlenkiem mogą pulsować przy niższych prądach w porównaniu do LTPS TFT, aby osiągnąć tę samą luminancję w stanie ustalonym, co dodatkowo oszczędza baterię i poprawia kalibrację precyzja. Anegdotycznie, każdy telefon, którego używałem z panelem LTPO, miał niemal nieskazitelną jednolitość panelu i bardzo małą ilość szarości barwienie w słabym świetle i uważam, że w dużej mierze można to przypisać zwiększonej stabilności tlenku hybrydowego płyta montażowa.
Rozmiar subpikseli PenTile
Rzadko wspomina się o różnicy w subpikselach pomiędzy diodami PenTile OLED. Większe subpiksele poprawiają efektywność energetyczną i wydłużają ich żywotność, co zmniejsza wypalenie. Ekrany o większej gęstości wymagają pakowania w mniejsze subpiksele, dlatego też dostosowanie się do niższej fizycznej rozdzielczości ekranu ma zalety. Należy pamiętać, że jest to zupełnie co innego niż próbkowanie ekranu przy niższej rozdzielczości renderowania, co prawie ma miejsce nic dla baterii poza grami w pełnej rozdzielczości, ponieważ fizyczne subpiksele są wciąż takie same rozmiar.
Zamiast zmniejszać rozdzielczość ekranu, inną opcją jest zwiększenie rozdzielczości panelu współczynnik wypełnienia, który jest zdefiniowany jako stosunek obszaru emisyjnego subpikseli do całkowitego obszaru wyświetlania. W przypadku diod OLED o niższej rozdzielczości ma to dodatkową zaletę polegającą na poprawie definicji pikseli, co zmniejsza widoczne kolorowe obwódki wokół dobrze zdefiniowanych krawędzi ekranu. Zaczynając od Samsunga Galaxy S21, firma Samsung Display rozpoczęła produkcję paneli 1080p z wyższymi współczynnikami wypełnienia, zwiększając względny rozmiar obszaru subpikseli o około 20%. Moim zdaniem całkowicie wyeliminowało to kolorowe frędzle na tych panelach i teraz wyglądają one bliżej do swoich odpowiedników innych niż PenTile. W przypadku tych, którzy używają telefonu do rzeczywistości wirtualnej, wyższy współczynnik wypełnienia zmniejsza również efekt drzwi ekranowych.
Na szczęście ekran Pixela 6 o rozdzielczości 1080p ma wysoki współczynnik wypełnienia i nie obserwuję na nim żadnych kolorowych obwódek. Jego ekran wydaje się ostrzejszy niż ekrany PenTile 1080p z przeszłości, w tym panel o większej gęstości w Pixelu 5, więc te, które pochodzą z wyświetlaczy 1440p, nie muszą się zbytnio martwić. Jednak OLED w 6 Pro ma niższy współczynnik wypełnienia, więc lepszą wydajność można uzyskać dzięki lepszej konstrukcji wyświetlacza. W obecnej sytuacji Apple jest obecnie jedyną firmą, która optymalizuje zarówno rozdzielczość, jak i współczynnik wypełnienia, przy czym wyświetlacze OLED iPhone'a mają największe subpiksele spośród wszystkich telefonów.
Metodologia gromadzenia danych
Aby uzyskać ilościowe dane dotyczące kolorów ze smartfonów, przygotowuje się i mierzy wzorce testowe wyświetlaczy za pomocą X-Rite i1Display Pro mierzone za pomocą spektrofotometru X-Rite i1Pro 2 w trybie wysokiej rozdzielczości 3,3 nm. Zastosowane wzorce testowe i ustawienia urządzenia są korygowane pod kątem różnych charakterystyk wyświetlania i potencjalnych implementacji oprogramowania, które mogą zmieniać pożądane pomiary. Pomiary są wykonywane przy wyłączonej dowolnej regulacji wyświetlania, chyba że zaznaczono inaczej.
Podstawowe wzorce testowe to cstała mocwzory (czasami nazywane równa energia wzory), co odpowiada średniemu poziomowi pikseli wynoszącemu około 42%, w celu pomiaru funkcji przenoszenia i precyzji skali szarości. Ważne jest, aby mierzyć wyświetlacze emisyjne nie tylko przy stałym średnim poziomie pikseli, ale także przy stałych wzorcach mocy, ponieważ ich moc wyjściowa zależy od średniej luminancji wyświetlacza. Ponadto stały średni poziom pikseli nie oznacza z natury stałej mocy; wzorce testowe, których używam, dotyczą obu. Do uchwycenia wydajności w punkcie środkowym pomiędzy obydwoma dolnymi pikselami używany jest wyższy średni poziom pikseli, bliski 50%. poziomów i wyższych poziomów pikseli, ponieważ wiele aplikacji i stron internetowych zawiera białe tła o większej liczbie pikseli poziom.
Stosowaną metryką różnicy kolorów jest ΔmiTP(ITU-R BT.2124), czyli ogólnie lepszy miernik różnic w kolorach niż Δmi00 który był używany we wcześniejszych recenzjach i nadal jest używany w recenzjach wyświetlania wielu innych witryn. Ci, którzy nadal używają Δmi00 w celu raportowania błędów kolorów zaleca się aktualizację do ΔmiITP.
ΔmiITP zwykle uwzględnia błąd luminancji w swoich obliczeniach, ponieważ luminancja jest składnikiem niezbędnym do pełnego opisu koloru. Ponieważ jednak ludzki układ wzrokowy oddzielnie interpretuje chromatyczność i luminancję, nasze wzorce testowe utrzymują stałą luminancję i nie uwzględniają błędu luminancji (I/intensywności) w naszym ΔmiITP wartości. Ponadto pomocne jest oddzielenie tych dwóch błędów przy ocenie wydajności wyświetlacza, ponieważ podobnie jak w przypadku naszego systemu wizualnego dotyczą one różnych problemów z wyświetlaczem. W ten sposób możemy dokładniej przeanalizować i zrozumieć działanie wyświetlacza.
Nasze docelowe kolory opierają się na przestrzeni kolorów ITP, która jest bardziej percepcyjnie jednolita niż CIE 1976 UCS ze znacznie poprawioną liniowością odcieni. Nasze cele są rozmieszczone mniej więcej równomiernie w całej przestrzeni barw ITP przy referencyjnej wartości 100 cd/m2 poziom bieli, a kolory mają nasycenie 100%, 75%, 50% i 25%. Kolory są mierzone przy 73% bodźcu, co odpowiada około 50% wielkości luminancji, przy założeniu mocy gamma wynoszącej 2,20.
Kontrast, skala szarości i dokładność kolorów są testowane w całym zakresie jasności wyświetlacza. Przyrosty jasności są równomiernie rozmieszczone pomiędzy maksymalną i minimalną jasnością wyświetlacza w przestrzeni PQ. Wykresy i wykresy są również wykreślane w przestrzeni PQ (jeśli ma to zastosowanie) w celu prawidłowego przedstawienia rzeczywistego postrzegania jasności.
ΔmiTP wartości są w przybliżeniu 3 razy większe od Δmi00 wartości dla tej samej różnicy kolorów. Zmierzony błąd koloru ΔmiTP 1,0 oznacza najmniejszą wartość dla ledwie zauważalnej różnicy mierzonego koloru, a wartość metryka zakłada najbardziej krytycznie dostosowany stan dla obserwatora, aby nie niedostatecznie przewidzieć kolor błędy. Błąd koloru ΔmiTP mniej niż 3,0 to akceptowalny poziom dokładności dla wyświetlacza referencyjnego (sugerowany na podstawie ITU-R BT.2124, załącznik 4.2), oraz ΔmiTP Wartość większa niż 8,0 może być zauważalna na pierwszy rzut oka, co stwierdziłem empirycznie.
Testowane są wzorce testowe HDR ITU-R BT.2100 przy użyciu kwantyzatora percepcyjnego (ST 2084). Wzory HDR sRGB i P3 są równomiernie rozmieszczone w przypadku kolorów podstawowych sRGB/P3, a poziom bieli referencyjnej HDR wynosi 203 cd/m2(ITU-R BT.2408)i poziom sygnału PQ wynoszący 58% dla wszystkich wzorów kolorów. Wszystkie wzorce HDR są testowane przy 20% APL przy wzorcach testowych stałej mocy.
Profile kolorów
Gama kolorów Pixela 6[/caption]
Gama kolorów Pixela 6 Pro[/caption]
Pixels oferuje do wyboru trzy różne profile kolorów, z których każdy zmienia charakterystykę kolorów i obrazów na ekranie.
Domyślnie, Adaptacyjny tryb jest wybierany fabrycznie. Obydwa Adaptacyjny I Wzmocniony tryby nieznacznie zwiększają nasycenie kolorów, a główna różnica polega na tym Adaptacyjny tryb wykorzystuje również wyższy kontrast. W porównaniu z żywym profilem wielu innych smartfonów, Adaptacyjny tryb nie jest tak żywy, a niektórzy ludzie mogą nawet mieć trudności z dostrzeżeniem różnicy między nimi Adaptacyjny I Naturalny. Wszystkie trzy profile skupiają się na punkcie bieli D65, który może wydawać się ciepły/żółty osobom nieprzyzwyczajonym do wyświetlaczy z kalibracją kolorów.
Mam małe zastrzeżenie Adaptacyjny I Wzmocniony polega na tym, że wzrost nasycenia kolorów nie jest równomierny: najbardziej wzmocnione są zielenie, następnie czerwienie, podczas gdy błękity są wzmocnione w niewielkim stopniu lub wcale (ograniczone przez pełną natywną gamę kolorów OLED). W porównaniu z pozostałymi dwoma profilami nie ma też nic naprawdę „adaptacyjnego”, więc nazwa profilu jest nieco błędna.
Jeśli wierność obrazu jest priorytetem, Naturalny mode to profil wiernie odwzorowający kolory Pixela. Profil obsługuje pełną przestrzeń kolorów sRGB (gama, punkt bieli i reakcja tonowa), podczas gdy system zarządzania kolorami Androida obsługuje szeroką gamę kolorów P3 w aplikacjach, które go obsługują. Wewnętrznie Google wybiera teraz również wyświetlacz P3 jako domyślną przestrzeń danych kompozycji telefonu, co stanowi niewielki krok w doskonaleniu ich systemu zarządzania kolorami.
Dla tych, którzy nie są zadowoleni z balansu bieli swojego Pixela, Google niestety nie zapewnia żadnej opcji dostrojenia tego aspektu wyświetlacza (poza funkcją Night Light). Google miał wcześniej funkcję o nazwie Korektor otoczenia na Pixelu 4, który automatycznie dopasowywał balans bieli ekranu do oświetlenia otoczenia użytkownika, ale firma wyrzuciła go w swoich przyszłych telefonach z nieznanych powodów.
Jasność ekranu
Jeśli chodzi o jasność ekranu, zarówno Pixel 6, jak i Pixel 6 Pro działają prawie identycznie, a oba są wystarczająco jasne, aby korzystać z telefonu w świetle słonecznym. Po włączeniu automatycznej jasności oba telefony uzyskują około 750–770 nitów w przypadku bieli na pełnym ekranie, zwiększając ją do 1000–1100 nitów w przypadku treści o niższym średnim poziomie oświetlenia („APL”). Niestety Pixel 6 i 6 Pro mogą utrzymywać tryb wysokiej jasności tylko przez pięć minut na trzydzieści minut, więc częste korzystanie z telefonu na zewnątrz może nie być idealne. Po pięciu minutach jasność wyświetlacza telefonu zmniejszy się do około 470 nitów, co stanowi maksymalną ręczną jasność obu telefonów, gdy automatyczna regulacja jasności jest wyłączona.
Jak na cenę zwykłego Pixela 6, liczby te prezentują doskonałą wartość
W przypadku Pixela 6 Pro te szczytowe wartości jasności są standardowe i można się ich spodziewać, biorąc pod uwagę jego cenę. Ale biorąc pod uwagę koszt zwykłego Pixela 6, liczby te prezentują doskonałą wartość i telefony to Do uzyskać jaśniejszy, ogólnie kosztuje nieco więcej niż nawet 6 Pro.
Oprócz maksymalnej jasności, mapowanie tonów wyświetlacza odgrywa również dużą rolę w poprawie czytelności ekranu w świetle słonecznym. Zostanie to omówione później, ale krótko mówiąc, Pixel 6 i Pixel 6 Pro wzmacniają odcienie cieni, aby ułatwić oglądanie na zewnątrz.
Po ustawieniu najciemniejszego ustawienia jasności Pixel 6 i Pixel 6 Pro mogą spaść do około 1,8–1,9 nitów, co jest typowe dla większości, ale nie wszystkich telefonów OLED (tj. OnePlus). Przy tej jasności wartość domyślna Adaptacyjny profile w obu telefonach miażdży kolory prawie czarne ze względu na bardziej strome krzywe kontrastu profilu. Naturalny tryb wyświetla jaśniejsze cienie, a na Pixelu 6 Pro profil zachowuje wyraźne szczegóły cieni z bardzo małą ilością czarnych obcięć w słabym świetle. Z drugiej strony Pixel 6 ma nieco więcej problemów z kolorami prawie czarnymi, szczególnie w stanie 90 Hz.
Automatyczna jasność
System automatycznej jasności w Pixelach był najgorszym, jakiego używałem w jakimkolwiek ostatnim telefonie. Jednym z powszechnych argumentów jest to, że z biegiem czasu uczy się preferencji jasności, ale leżąca u jej podstaw struktura ma fundamentalne wady w sposób, którego nie da się naprawić wymyślnym uczeniem maszynowym. Efektem tego systemu są drgające przejścia i brak rozdzielczości w dolnym zakresie.
Przed Pixelem 6 Google rezerwowało tylko 255 różnych wartości jasności, aby kontrolować jasność wyświetlacza. Nawet gdyby wszystkie wartości jasności miały być efektywnie rozłożone, rozdzielczość po prostu nie wystarczyła, aby uzyskać idealnie płynne przejścia. Teraz w Pixelu 6 Google zwiększył wewnętrzną liczbę wartości jasności do 2043 w zakresie od 2 nitów do 500 nitów. Wydaje się, że to powinno wystarczyć, ale są dwa ważne szczegóły: mapowanie tych wartości jasności oraz Jak Pixel przechodzi przez te wartości jasności.
Chociaż Pixel 6 ma 2043 wartości jasności, wartości te są mapowane liniowo do jasności wyświetlacza. Oznacza to, że odstęp jasności pomiędzy tymi wartościami nie jest percepcyjnie jednolity, ponieważ jest to człowiek postrzeganie jasności skaluje się nieco logarytmicznie, a nie liniowo, w odpowiedzi na luminancję ekranu gnidy. W Androidzie 9 Pie Google zmieniono suwak jasności Pixela tak, aby skalował się logarytmicznie, a nie liniowo z powodu, o którym właśnie wspomniałem. Zmieniło to jednak tylko sposób, w jaki położenie suwaka jasności jest mapowane na wartość jasności systemu, która nadal jest wewnętrznie liniowa.
Nawet przy wyższej rozdzielczości jasności Pixela 6 widać drgania pomiędzy wartościami jasności poniżej około 30% jasności systemu. Z tego nieodłącznego powodu zmiana luminancji wyświetlacza Pixela może wydawać się niestabilna, gdy automatyczna jasność zmienia się przy słabym świetle. Drżenie nasila się prędkość i zachowanie stopniowych przejść automatycznej jasności Pixela liniowo poprzez luminancję wyświetlacza w stałym tempie, która osiąga maksymalną jasność z minimalnej jasności w ciągu jednej sekundy — czyli około 500 nitów na sekundę. Dzięki temu każda automatyczna zmiana jasności jest praktycznie natychmiastowa w przypadku małych i średnich regulacji.
Pobór energii
Szybkie dotknięcie mocy wyświetlacza: gdy skupiamy się na wartościach nitów na wat wyświetlacza pełnoekranowego, Pixel 6 Pro zużywa znacznie więcej energii niż Pixel 6 przy wysokiej jasności. Można się tego spodziewać, ponieważ Pro ma nieco większy wyświetlacz i wyższą rozdzielczość (czytaj: mniejszy obszar emisji w pikselach), chociaż nie spodziewałem się, że różnica będzie tak dramatyczna. Dodając Samsunga Galaxy S21 Ultra jako kolejny punkt danych, zużywa on mniej energii niż oba piksele pomimo większego ekranu, który ukazuje nienaganny wzrost wydajności dzięki wyświetlaczowi OLED nowej generacji firmy Samsung emitery. Nie testowano rozbieżności w zmiennej częstotliwości odświeżania.
Mapowanie kontrastu i tonów
Ogólna zasada kalibracji wyświetlacza polega na ustawianiu mocy gamma na poziomie 2,4 w przypadku ciemnych pomieszczeń lub 2,2 w pozostałych pomieszczeniach. Smartfony są używane w najróżniejszych warunkach oglądania, dlatego zazwyczaj należą do tej drugiej kategorii. Dlatego w przypadku większości telefonów w standardowych, skalibrowanych trybach wyświetlania moc gamma wynosi 2,2. Tak zawsze robił Pixel, ale w tym roku jest trochę inaczej w przypadku Pixela 6 i Pixela 6 Pro.
Odpowiedź tonalna Pixela 6 (naturalna, 1,8 nita)[/caption]
Odpowiedź tonalna Pixela 6 (naturalna, 20 nitów)[/caption]
Odpowiedź tonalna Pixela 6 (naturalna, 100 nitów)[/caption]
Odpowiedź tonalna Pixela 6 (naturalna, 400 nitów)[/caption]
Odpowiedź tonalna Pixela 6 (naturalna, 750 nitów)[/caption]
Reakcja tonalna Pixela 6 (adaptacyjna, 1,8 nita)[/caption]
Reakcja tonalna Pixela 6 (adaptacyjna, 20 nitów)[/caption]
Odpowiedź tonalna Pixela 6 (adaptacyjna, 100 nitów)[/caption]
Reakcja tonalna Pixela 6 (adaptacyjna, 400 nitów)[/caption]
Reakcja tonalna Pixela 6 (adaptacyjna, 750 nitów)[/caption]
Odpowiedź tonalna Pixela 6 Pro (naturalna, 2 nity)[/caption]
Odpowiedź tonalna Pixela 6 Pro (naturalna, 20 nitów)[/caption]
Odpowiedź tonalna Pixela 6 Pro (naturalna, 100 nitów)[/caption]
Odpowiedź tonalna Pixela 6 Pro (naturalna, 400 nitów)[/caption]
Odpowiedź tonalna Pixela 6 Pro (naturalna, 800 nitów)[/caption]
Odpowiedź tonalna Pixela 6 Pro (adaptacyjna, 2 nity)[/caption]
Odpowiedź tonalna Pixela 6 Pro (adaptacyjna, 20 nitów)[/caption]
Odpowiedź tonalna Pixela 6 Pro (adaptacyjna, 100 nitów)[/caption]
Odpowiedź tonalna Pixela 6 Pro (adaptacyjna, 400 nitów)[/caption]
Odpowiedź tonalna Pixela 6 Pro (adaptacyjna, 800 nitów)[/caption]
Nowe reakcje tonalne: Gamma 2.2 vs Piecewise sRGB
W domyślnym Adaptacyjny trybie Pixel 6 i Pixel 6 Pro mają zwiększony kontrast w porównaniu do innych profili. Odpowiedź tonalna wynosi w przybliżeniu moc gamma 2,4 w Pixelu 6, podczas gdy w Pixelu 6 Pro jest bardziej zbliżona do gamma 2,3. Przy niższych poziomach jasności, Adaptacyjny Moim zdaniem tryb ten ma zbyt duży kontrast i wiele niemal czarnych kolorów może wydawać się całkowicie przyciętych, zwłaszcza na tańszych telefonach.
Dla Naturalny I Wzmocniony profile, Pixel 6 i Pixel 6 Pro są teraz zgodne z fragmentami Krzywa odpowiedzi tonalnej sRGB zamiast gammy 2.2. The krzywa jest inna ponieważ ma liniowe odwzorowanie w pobliżu czerni, co sprawia, że ciemne tony wydają się jaśniejsze w porównaniu z gamma 2.2. Ze względu na zwiększoną złożoność tej funkcji, większość ludzi dla uproszczenia po prostu kalibruje do gamma 2.2 i właśnie to robią kalibratorzy monitorów i artyści od wielu lat lata. Z tego powodu faktyczne wykorzystanie precyzyjnej krzywej sRGB jest tematem kontrowersyjnym; mimo że jest to "urzędnik" standardpowoduje to rozbieżności wśród zdecydowanej większości osób, które już pracowały z gamma 2.2, która według wielu jest „właściwym” standardem branżowym.
Interesujące jest to, że nie jestem pewien, czy Google w ogóle zaplanował takie zachowanie. Samsung dostarcza także telefony z krzywą tonalną sRGB, ale tylko na nich Exynos warianty — modele Snapdragon nadal korzystają z gamma 2.2. Rurociąg wyświetlający Exynos wewnątrz układu Tensor SoC firmy Pixels jest prawdopodobnie odpowiedzialny za dekodowanie trójek RGB za pomocą funkcji transferu sRGB.
Jeśli chodzi o dokładność, oba telefony dobrze radzą sobie ze śledzeniem krzywej tonalnej sRGB w swoich urządzeniach Naturalny I Wzmocniony tryb. Jednak przy niższej jasności Pixel 6 nie dotrzymuje kroku Pixelowi 6 Pro, ponieważ tańszy panel ma trudności z wydobyciem ciemniejszych tonów przy częstotliwości taktowania 90 Hz. W ogólnym zastosowaniu krzywa tonalna sRGB wygląda wystarczająco blisko standardowej krzywej gamma 2,2, przy czym większość ludzi nie zauważy różnicy w przypadku większości zdjęć. Jednakże poprawę cieni można zdecydowanie zaobserwować w ciemniejszych obszarach treści i interfejsach o ciemnej tematyce. Niektórzy mogą preferować ten wygląd od gamma 2.2, podczas gdy inni mogą pomyśleć, że wygląda na wyblakły. Osobiście wolę ten tonalny wygląd na smartfonach ze względu na lepszą czytelność w słabym świetle i w jasnych warunkach.
Gdy w słoneczny dzień włączy się tryb wysokiej jasności, na wyświetlaczach pojawią się cienie, a telefon Pro będzie można dostroić nieco jaśniej. Pomaga to poprawić widoczność szczegółów obrazu w jaśniejszych warunkach, bez pogarszania jakości obrazu.
Kontrola tonu cienia
Przy najciemniejszym ustawieniu Pixel 6 Pro wyświetla znacznie bardziej zrównoważony tonalnie ekran. W swoim Naturalny trybie, Pixel 6 Pro to jeden z najlepiej działających wyświetlaczy OLED o niskiej jasności w każdym telefonie. To samo twierdziłem w przypadku zeszłorocznego Pixela 5, który miał nienaganną kontrolę tonów cieniowych. Na jego tle Pixel 6 Pro wypada podobnie, choć tegoroczny wyświetlacz wypada nieco gorzej w okolicach czerni. Podczas gdy Pixel 5 był w stanie wyrenderować pierwszy krok bitowy z czerni (1/255) na wszystkich poziomach jasności, Pixel 6 Pro może to zrobić tylko przy wysokiej jasności. Jednak globalnie renderuje kolejny krok i według mnie jest to nadal fantastyczne. Cienie Pixela 5 były również ogólnie nieco jaśniejsze przy słabym oświetleniu, ale moim zdaniem sprawiło to, że wszystko wyglądało trochę zbyt płaski i teraz wolę wygląd 6 Pro.
Pixel 6 Pro to jeden z najlepiej działających wyświetlaczy OLED o niskiej jasności w każdym telefonie
Na tych samych warunkach Pixel inny niż Pro nie konkuruje. Tańszy wyświetlacz renderuje strome cienie, które przycinają się nieco bardziej w pobliżu czerni i głębiej Adaptacyjny trybie, Pixel 6 staje się cętkowanym bałaganem przy minimalnej jasności. Z tego powodu nie mogę polecić profilu na Pixelu 6.
Balans bieli i precyzja skali szarości
Pixel 6 w skali szarości (2 nity)[/caption]
Pixel 6 w skali szarości (20 nitów)[/caption]
Pixel 6 w skali szarości (100 nitów)[/caption]
Pixel 6 w skali szarości (400 nitów)[/caption]
Pixel 6 w skali szarości (750 nitów)[/caption]
Pixel 6 Pro w skali szarości (2 nity)[/caption]
Pixel 6 Pro w skali szarości (20 nitów)[/caption]
Pixel 6 Pro w skali szarości (100 nitów)[/caption]
Pixel 6 Pro w skali szarości (400 nitów)[/caption]
Pixel 6 Pro w skali szarości (800 nitów)[/caption]
Nominalnie oba wyświetlacze osiągają bardzo podobne punkty bieli, które mierzą z przyzwoitą dokładnością do D65/6504 K. Obie moje jednostki pomyliły się nieznacznie po stronie magenty, chociaż nie mam co do tego żadnych skrupułów, co wyjaśnię później.
Pod powierzchnią oba telefony w rzeczywistości różnią się znacznie pod względem precyzji kolorów. Pixel 6 Pro zachowuje kolor bieli w całej skali szarości i całej jasności zakresie, z wyjątkiem trybu wysokiej jasności, w którym odcień ciemniejszych kolorów będzie prawdopodobnie maskowany światło słoneczne. Z drugiej strony Pixel 6 stopniowo przyciemnia się w kierunku magenty, im niższa jest intensywność odcienia koloru. Lekkie migotanie było również widoczne, gdy Smooth Display automatycznie przełączał się między 90 Hz a 60 Hz, ale w moim przypadku efekt nie jest zbyt zauważalny. I wreszcie, na moim urządzeniu nierównomierny rozkład skali szarości jest boleśnie widoczny przy niższej jasności.
„Awaria metameryczna”
Dwa kolory z różnych wyświetlaczy, które mierzą tę samą dokładną chromatyczność, niekoniecznie mają identyczny kolor. Faktem jest, że obecne metody pomiaru koloru nie zapewniają ostatecznej oceny dopasowania koloru. Jak się okazuje, różnica w rozkładach widmowych pomiędzy diodami OLED i LCD powoduje rozbieżność w wyglądzie ich białych punktów. Mówiąc dokładniej, kolor biały na diodach OLED będzie zazwyczaj żółto-zielony w porównaniu z wyświetlaczem LCD, który ma identyczne wymiary. Jest to tzw awaria metamerycznai powszechnie wiadomo, że zjawisko to występuje w przypadku wyświetlaczy szerokogamutowych, takich jak OLED. Standardowe źródła światła (np. D65) zostały zdefiniowane za pomocą rozkładów widmowych bardziej zbliżonych do rozkładów w wyświetlaczach LCD, dlatego technologia ta jest obecnie stosowana jako: odniesienie. Z tego powodu, dla punktu bieli diod OLED potrzebne jest przesunięcie w kierunku magenty aby percepcyjnie dopasować obie technologie wyświetlania.
Nie twierdzę, że przyczyną jest awaria metameryczna Dlaczego Wyświetlacze Pixela 6 (Pro) zbliżają się do fioletu, ale należy zwrócić uwagę na same pomiary kolorymetryczne. Dla porównania, tak mierzony jest punkt bieli Pixela 6 Pro, gdy jest on percepcyjnie dopasowany kolorystycznie do mojego skalibrowanego monitora LCD. Różnica jest masywny. Podjęto wiele prób metodologicznego przeniesienia wyglądu percepcyjnego, ale żadna nie była na tyle wszechstronna, aby objąć każdy pojawiający się typ wyświetlania – dopasowanie na oko jest w tej chwili dosłownie najlepszym sposobem na zrobienie tego. Niemniej jednak dokładne pomiary zgodne z dowolną normą pozwalają na przewidywalność w przypadku konieczności dokonania regulacji, co jest kluczową cechą każdego elementu elektrycznego.
Dokładność kolorów
Przepis na dobrą dokładność kolorów jest dość prosty: dokładne odwzorowanie tonów plus dokładny punkt bieli. Z poprzednich części tej recenzji można prawie w całości wywnioskować resztę wydajności mieszania kolorów wyświetlaczy. Ładne wykresy i weryfikacja ilościowa zawsze się przydają, więc oto one.
Dokładność kolorów sRGB Pixela 6 (naturalny, 2 nity)[/caption]
Dokładność kolorów sRGB Pixela 6 (naturalny, 20 nitów)[/caption]
Dokładność kolorów sRGB Pixela 6 (naturalny, 100 nitów)[/caption]
Dokładność kolorów sRGB Pixela 6 (naturalny, 400 nitów)[/caption]
Dokładność kolorów sRGB Pixela 6 (naturalny, 750 nitów)[/caption]
Dokładność kolorów Pixel 6 P3 (naturalny, 2 nity)[/caption]
Dokładność kolorów Pixel 6 P3 (naturalny, 20 nitów)[/caption]
Dokładność kolorów Pixel 6 P3 (naturalny, 100 nitów)[/caption]
Dokładność kolorów Pixel 6 P3 (naturalny, 400 nitów)[/caption]
Dokładność kolorów Pixel 6 P3 (naturalny, 750 nitów)[/caption]
Dokładność kolorów sRGB w Pixelu 6 Pro (naturalny, 2 nity)[/caption]
Dokładność kolorów sRGB w Pixelu 6 Pro (naturalny, 20 nitów)[/caption]
Dokładność kolorów sRGB w Pixelu 6 Pro (naturalny, 100 nitów)[/caption]
Dokładność kolorów sRGB w Pixelu 6 Pro (naturalny, 400 nitów)[/caption]
Dokładność kolorów sRGB w Pixelu 6 Pro (naturalny, 800 nitów)[/caption]
Dokładność kolorów Pixela 6 Pro P3 (naturalne, 2 nity)[/caption]
Dokładność kolorów Pixela 6 Pro P3 (naturalny, 20 nitów)[/caption]
Dokładność kolorów Pixela 6 Pro P3 (naturalny, 100 nitów)[/caption]
Dokładność kolorów Pixela 6 Pro P3 (naturalny, 400 nitów)[/caption]
Dokładność kolorów Pixela 6 Pro P3 (naturalny, 800 nitów)[/caption]
Naturalny Tryb na obu telefonach zapewnia precyzyjną dokładność kolorów ze średnimi błędami kolorów ΔmiTP mniej niż 3,0 i maksymalne błędy kolorów ΔmiTP mniej niż 10,0. Wartości te są wystarczające dla wyświetlacza referencyjnego, choć należy pamiętać, że pomiary kolorów zostały wykonane przy intensywności tonów 75%; słaba precyzja kolorów na tańszym wyświetlaczu Pixela 6 oznacza, że oczekuje się, że będzie on działał gorzej przy niższym natężeniu tonów, podczas gdy wyświetlacz Pro pozostanie dokładny niezależnie od intensywności tonów. Poza tym w przypadku bardziej złożonych mieszanek kolorów, np. fioletu i pomarańczy, występuje pewne łagodne zniekształcenie ze względu na inną krzywą reakcji tonalnej stosowaną przez Google. Nie ma wątpliwości, że gdyby pozostał przy gamma 2.2, Pixel 6 i Pixel 6 Pro mierzyłyby jeszcze dokładniej, choć różnica byłaby głównie akademicka.
W trybie wysokiej jasności wyświetlacze nieznacznie zwiększają nasycenie kolorów, aby przezwyciężyć utratę nasycenia spowodowaną odblaskiem. To, w połączeniu ze zwiększeniem jasności kontrastu, powinno sprawić, że wyświetlacz będzie wyglądał dokładniej w świetle słonecznym.
Odtwarzanie HDR10
Chociaż treści HDR nadal nie są zbyt powszechne, wiele nowszych tytułów na platformach streamingowych udostępnia obecnie wersje główne w Dolby Vision i HDR10. Aby ułatwić adaptację, wiele smartfonów zapewnia możliwość nagrywania w jednym z istniejących formatów HDR. Spośród istniejących telefonów iPhone'y firmy Apple to te, które napędzają popyt na przyjęcie przez platformy formatów HDR dzięki nagrywaniu z obsługą Dolby Vision-/HLG. W mojej ocenie poruszam jednak jedynie format HDR10, który jest obecnie najbardziej wszechobecnym formatem dla profesjonalnych twórców treści.
Doskonała kontrola tonów, precyzja i dokładność kolorów przenoszą się na HDR10 w Pixelu 6 Pro. Krzywa reakcji tonalnej HDR w standardzie ST.2084 jest wiernie odtwarzana wraz z niewiarygodnie stałą temperaturą barwową w całej skali szarości. Gwarantuje to, że balans bieli i kontrast każdej sceny będą w stanie odzwierciedlić zamierzenia wizualne twórcy, co najmniej do 650 nitów. Większość treści HDR, które są obecnie dostarczane za pośrednictwem platform do przesyłania strumieniowego, jest zmasterowana lub zoptymalizowana pod kątem maksymalnego zapasu 1000 nitów dla najważniejszych momentów. Pixel 6 Pro jest w stanie uzyskać jasność na pełnym ekranie do 800 nitów, ale brak mapowania tonów uwzględniającego metadane powoduje, że szczytowa użyteczna zawartość spada do około 650 nitów. Chociaż deficyt 350 nitów może wydawać się znaczny, w praktyce niewiele scen jest ocenianych jako znacznie jaśniejsze.
Jeśli chodzi o zwykłego Pixela 6, nadal jest on w stanie zapewnić doskonałą grafikę, tyle że bez większego dopracowania. Sceny mogą różnić się balansem bieli na tańszych wyświetlaczach OLED ze względu na mniejsze zabarwienie, a kontrast obrazu jest zazwyczaj nieco większy. Definicja cieni również nie jest tak dopracowana jak na wyświetlaczu Pro.
The mam jest to, że wszystkie powyższe założenia zakładają środowisko oglądania o natężeniu 5 luksów, co stanowi status quo dla HDR10. Jest to znacznie przyciemnione w przypadku zwykłego oglądania, a większość ludzi w rzeczywistości będzie oglądać rzeczy w jaśniejszym otoczeniu. Co więcej, standardowa replikacja HDR10 jest skalibrowana pod kątem maksymalnej jasności systemu, więc jeśli zamierzasz oglądać program w HDR10 w jaśniejszym pomieszczeniu wrażenia nie będą optymalne, ponieważ nie można ustawić wyższej jasności wyświetlacza. HDR10 jest również zaimplementowany w ten sposób w większości telewizorów, nie tylko w Pixelu 6 lub na Androidzie, ale nowsze telewizory oferują również adaptacyjne dostosowania mapowania tonów HDR, aby kompensować jaśniejsze otoczenie. Efektywna moc szczytowa Pixela 6 wynosząca 650 nitów oraz brak adaptacyjnego mapowania tonów oznaczają, że nie jest on w stanie zapewnić tak wysokiej wydajności HDR poza słabo oświetlonym pomieszczeniem.
Uwagi końcowe
Dwa różne telefony, zatem dwa różne wnioski.
W swoim najwyższej klasy telefonie Google zapewnia jedne z najlepszych reprodukcji kolorów i spójności obrazu, jakie można znaleźć na każdym wyświetlaczu konsumenckim. Dzięki Pixelowi 6 Pro możesz mieć pewność, że widzisz wszystkie szczegóły obrazu przy każdym poziomie jasności, niezależnie od tego, czy jest przyciemniony, czy jasny. Wręcz przeciwnie, dostrojenie kolorów może być powodem, dla którego niektórym osobom się to nie spodoba. Nawet w najbardziej żywym trybie kolorów wyświetlacz nadal zachowuje się w stronę bardziej wiernie oddającą kolory, więc ci, którzy preferują wygląd o wysokim nasyceniu, mogą chcieć więcej. Co więcej, Pixel 6 Pro nie jest wyposażony w najjaśniejszą i najbardziej wydajną technologię OLED, ale jego obecne możliwości są całkowicie wystarczające i warte swojej ceny. To zrozumiałe, że ludzie chcieliby mieć absolutnie najlepszy panel dostępny w najlepszym telefonie oferowanym przez Google, ale Pixel 6 Pro po prostu nie jest wyceniony w ten sposób.
Dzięki Pixelowi 6 Pro możesz mieć pewność, że widzisz wszystkie szczegóły obrazu przy dowolnym poziomie jasności
Skoro już mowa o cenie, tańszy telefon, co nie jest zaskoczeniem, korzysta z tańszego wyświetlacza. I mam na myśli tańsze tani. Od surowych kątów widzenia po nieregularną jednolitość ekranu i zabarwienie w skali szarości, OLED w Pixel 6 to telefon w dużej mierze budżetowy – taki, jakiego można oczekiwać od Pixela Serie. W przypadku czegoś, co ma być jedną z dwóch najmocniejszych ofert Google, wybór OLED w Pixelu 6 sprawia wrażenie produktu niedopracowanego i moim zdaniem całkowicie obniża cenę marki. Nie znajdziemy takiego poziomu kompromisu w wyświetlaniu innych flagowych wariantów „nie Pro” konkurencji.
Mimo że reszta telefonu sprawia wrażenie naprawdę wysokiej klasy, ekran jest po prostu zbyt ważnym elementem, aby na nim oszczędzać. Wiele osób krytykowało Apple za tak późne zastosowanie OLED w swoich podstawowych modelach, ale w jego obronie za pomocą Pixel 6 wyjaśnił, dlaczego Apple zdecydował się nie włączać do swojego telefonu żadnego taniego, sztywnego OLED-a telefony. Po prostu brakuje im wyrafinowania, jakiego oczekuje się od telefonu premium. Biorąc pod uwagę cenę, nie sądzę, że można temu zaradzić; podcinając konkurencję o 100–200 dolarów, Pixel 6 nieuchronnie musiał dokonać rażącego poświęcenia. Zamiast być po prostu niedrogim telefonem premium, pokazało mi to, że Pixel 6 jest naprawdę raczej urządzenie średniej klasy, na poziomie bardziej podobnym do serii „R” Apple lub „FE” Samsunga wariant.
W przypadku tego, co ma być jedną z dwóch najmocniejszych ofert Google, wybór OLED w Pixelu 6 sprawia wrażenie produktu niedopracowanego
W oprogramowaniu Pixel można było wprowadzić pewne udogodnienia, aby poprawić wygodę użytkownika. Na początek bardzo potrzebne są ulepszenia automatycznej jasności, ponieważ jej przejścia często okazują się irytujące. Byłbym również wdzięczny za powrót AmbientEQ, czyli funkcji automatycznego balansu bieli w Pixelu 4. Pomocna byłaby również ręczna regulacja balansu bieli ekranu, która może zostać wykorzystana do dostosowania temperatury barwowej ekranu do własnych upodobań, a nawet do kompensacji awaria metameryczna.
Fora Google Pixel 6 | Fora Google Pixel 6 Pro
Ogólnie rzecz biorąc, nie jestem pewien, czy podoba mi się kierunek, jaki Google obrał w kwestii wyświetlaczy swoich dwóch głównych telefonów. Oczywiście każdy chciałby, żeby oba były nieco lepsze – nieco jaśniejszy wyświetlacz w przypadku 6 Pro i bardziej wyrafinowany OLED dla zwykłej 6 – ale ceny Google utrudniają żądanie więcej. Przynajmniej w przypadku telefonu Pro naprawdę wierzę, że dostajesz warte swojej ceny. Jednak w przypadku Pixela 6 z wyższej półki średniej uważam, że jest on wyceniony w tandetnym regionie, gdzie nie jest wystarczająco wysoki, aby pozwolić sobie na wyświetlacz, który odróżnia go od telefonów budżetowych. Gdyby Google wycenił Pixela 6 o jakieś 100 dolarów wyżej, ale z wypolerowanym, elastycznym wyświetlaczem OLED na start, to uważam, że podstawowy model Google’a mógłby odnieść znacznie większy sukces.
Google Pixela 6
Standardowy model Pixel firmy Google jest wyposażony w sztywny wyświetlacz OLED 90 Hz 1080p
Linki partnerskie- Amazonka
- Zobacz w Amazonie
- Sklep
- Zobacz w sklepie
Google Pixel 6 Pro
Najlepszy telefon Google, wyposażony w elastyczny wyświetlacz OLED LTPO o wysokiej rozdzielczości 120 Hz
Linki partnerskie- Amazonka
- Zobacz w Amazonie
- Sklep
- Zobacz w sklepie
| Specyfikacja | Google Pixela 6 | Google Pixel 6 Pro |
|---|---|---|
| Technologia |
Sztywny OLED PenTile Diamentowy piksel s6e3fc3 8 bitowy |
Elastyczny wyświetlacz OLED PenTile Diamentowy piksel s6e3hc3 8 bitowy |
| Producent | Samsung Display Co. | Samsung Display Co. |
| Rozmiar |
5,8 cala na 2,6 cala Przekątna 6,40 cala 15,4 cala kwadratowego |
6,1 cala na 2,8 cala Przekątna 6,71 cala 17,0 cali kwadratowych |
| Rezolucja |
2400×1080 Proporcje pikseli 20:9 |
3120×1440 Proporcje pikseli 19,5:9 |
| Zagęszczenie pikseli |
291 czerwonych subpikseli na cal 411 zielonych subpikseli na cal 291 niebieskich subpikseli na cal |
362 czerwonych subpikseli na cal 512 zielonych subpikseli na cal 362 niebieskich subpikseli na cal |
| Jasność |
Minimum: 1,8 nita Szczyt 100% APL: 746 nitów Szczyt 50% APL: 909 nitów Szczyt HDR 20% APL: 770 nitów |
Minimum: 1,9 nita Szczyt 100% APL: 766 nitów Szczyt 50% APL: 901 nitów Szczyt HDR 20% APL: 801 nitów |
| Balans bieliNorma to 6504 K |
6400 K ΔmiTP = 4.4 |
6510 K ΔmiTP = 2.6 |
| Odpowiedź tonowaStandard to prosta wartość gamma wynosząca 2,20 |
Naturalny: Kawałki sRGB Gamma 2,04–2,34 Adaptacyjny: Gamma 2,34–2,56 |
Naturalny: Kawałki sRGB Gamma 1,94–2,00 Adaptacyjny: Gamma 2,22–2,32 |
| Różnica barwΔmiTP wartości powyżej 10 są oczywiste ΔmiTP wartości poniżej 3,0 wydają się dokładne ΔmiTP wartości poniżej 1,0 są nie do odróżnienia od doskonałości | Naturalny: sRGB: Średnia ΔmiTP = 3.0 Maks. ΔmiTP = 9.2 P3: Średnia ΔmiTP = 3.0 Maks. ΔmiTP = 9.2 |
Naturalny: sRGB: Średnia ΔmiTP = 2.7 Maks. ΔmiTP = 7.8 P3: Średnia ΔmiTP = 2.9 Maks. ΔmiTP = 8.4 |
| Czarny próg przycinaniaPoziomy sygnału mają zostać obcięte na czarno |
Naturalny: <2/255 przy 100 nitach <1/255 @ 20 nitów <4/255 @ min. jasność Adaptacyjny: <3/255 przy 100 nitach <1/255 @ 20 nitów <13/255 @ min. jasność |
Naturalny: <1/255 przy 100 nitach <2/255 @ 20 nitów <2/255 @ min. jasność Adaptacyjny: <1/255 przy 100 nitach <5/255 @ 20 nitów <2/255 @ min. jasność |