Co to jest AMD FreeSync?

Jeśli kiedykolwiek grałeś w grę bez synchronizacji V na całkiem zwykłym lub starym monitorze, być może zauważyłeś brzydkie linie lub pęknięcia na ekranie bez pozornie bez powodu. Nazywa się to rozrywaniem ekranu i przez wiele lat gracze musieli albo sobie z tym poradzić, albo włączyć opóźnioną synchronizację V-Sync, aby to naprawić. Jednak to już w dużej mierze przeszłość, w dużej mierze dzięki technologii AMD FreeSync zapobiegającej rozrywaniu ekranu. Jest obecny jedne z najlepszych monitorów do gier, jakie możesz kupići jest ku temu kilka dobrych powodów. Oto wszystko, co musisz wiedzieć.

FreeSync i sposób, w jaki naprawia rozrywanie ekranu

Rozdzieranie ekranu to zjawisko, które występuje, gdy częstotliwość odświeżania monitora nie jest dokładnie taka sama jak liczbę klatek na sekundę w grze, w którą grasz, oglądanym filmie lub jakiejkolwiek innej animacji treść. Gołym okiem jest to naprawdę brzydkie wycięcie na wyświetlaczu, które sprawia wrażenie przeciętego na pół, ale kryje się za tym coś więcej. Tak naprawdę dzieje się tak, że monitor wyświetla dwie niekompletne klatki na raz.

Oto jak to się dzieje. Jeśli monitor odświeża obraz lub wyświetla nowy obraz co 10 milisekund podczas gry pompowanie nowej klatki co 6,67 milisekundy, to oczywiście zupełnie inna ilość czasu dla każdy. Gra jako pierwsza ukończy nowy obraz, ale monitorowi pozostało jeszcze 3,33 milisekundy do końca, więc gra zaczyna tworzyć następną klatkę. 3,33 milisekundy później wyświetlacz jest wreszcie gotowy do pokazania nowego obrazu, ale gra złapała grę w trakcie tworzenia nowej klatki. Efekt końcowy jest taki, że w górnej połowie ekranu znajduje się połowa najnowszej klatki, a w dolnej połowie poprzednia klatka.

Jedynym realnym sposobem obejścia tego problemu jest zsynchronizowanie częstotliwości odświeżania z liczbą klatek na sekundę (tzw zmienna częstotliwość odświeżania lub VRR) i dokładnie to robi FreeSync, podobnie jak konkurencja Nvidii G-Sync. Może to jednak zrobić tylko w określonym zakresie liczby klatek na sekundę i częstotliwości odświeżania. Oczywiście liczba klatek na sekundę powyżej częstotliwości odświeżania monitora FreeSync zakłóci VRR, ale zbyt niska (zwykle około 30 Hz lub FPS) również zatrzyma działanie VRR. Wiele monitorów jest jednak wyposażonych w kompensację niskiej liczby klatek na sekundę (lub LFC), aby zapobiec uszkodzeniu FreeSync przez niską liczbę klatek na sekundę.

Dla graczy, którzy chcą najwyższej możliwej liczby klatek na sekundę w tytułach e-sportowych, takich jak Legendy Apexa, trudno jest korzystać z FreeSync ze względu na ograniczenie częstotliwości odświeżania i liczby klatek na sekundę. Najszybszy monitor do gier z technologią FreeSync ma częstotliwość odświeżania 360 Hz, podczas gdy wiele szybkich gier wymaga liczby klatek na sekundę wynoszącej 500 FPS lub więcej. Twoje jedyne realne opcje to zadowolić się niższą liczbą klatek na sekundę lub porzucić FreeSync, choć na szczęście FreeSync monitor nie będzie zmuszał Cię do ograniczenia liczby klatek na sekundę, możesz po prostu wyłączyć FreeSync i używać wyświetlacza tak, jakby tego nie robił posiadać to.

FreeSync wyróżnia się także tym, że jest obsługiwany nie tylko na komputerach PC, ale także na konsolach. Xbox One była pierwszą konsolą, która dodała obsługę FreeSync, a najnowsza konsola Xbox Series X/S również ją obsługuje. Chociaż Playstation 4 nigdy nie otrzymała aktualizacji, która dodała obsługę FreeSync i prawdopodobnie nigdy tego nie zrobi, Playstation 5 ją obsługuje.

Różne wersje FreeSync

Chociaż FreeSync jest rzekomo dziełem AMD, w rzeczywistości opiera się na standardowej technologii stworzonej przez VESA (firmę stojącą za uchwytami VESA i DisplayPort) o nazwie Adaptive Sync. Być może zastanawiasz się, co AMD oferuje dzięki FreeSync, ale prawda jest taka, że ​​technologicznie jest to FreeSync nie różni się niczym od Adaptive Sync, ani nie różni się niczym od G-Sync Kompatybilny, który również opiera się na Adaptive Sync Synchronizuj. FreeSync to tak naprawdę marka, która mówi, że monitor jest stworzony do gier.

Obecnie FreeSync jest dostępny w trzech różnych wersjach: FreeSync, FreeSync Premium i FreeSync Premium Pro. Zamiast różnić się jakością zapobiegającą rozdarciu ekranu, te różne warianty zasadniczo stanowią certyfikaty dla monitorów, które spełniają określone wymagań AMD, podobnie jak Nvidia sprawdza, czy niektóre monitory są zgodne z G-Sync, jeśli mają określone specyfikacje (i także płacą Nvidii). AMD zapewne też pobiera opłaty za markę FreeSync, ale to chyba nie jest aż tak dużo.

W powyższej tabeli możesz zobaczyć, czym różnią się poszczególne technologie. Żeby było jasne, funkcje wyższych poziomów FreeSync nie oznaczają, że niższe poziomy nigdy nie będą mogły mieć tych funkcji i dotyczy to głównie zwykłego FreeSync. FreeSync Premium i Premium Pro zostały wprowadzone w 2020 r., a FreeSync w 2015 r., zatem było wiele monitorów FreeSync, które na papierze byłyby Premium lub Premium Pro, gdyby zostały wprowadzone na rynek później. Ponadto możliwe jest, że monitor będzie reklamowany jako zwykły FreeSync, ale będzie spełniał minimalne wymagania wyższych poziomów.

Realistycznie rzecz biorąc, FreeSync Premium i Premium Pro to tylko certyfikaty, coś w rodzaju znaku akceptacji Nintendo, który nigdy nie zapobiegał wypuszczaniu złych gier. Choć pozytywne opinie AMD zwiększają prawdopodobieństwo, że monitor jest dobry, ostatecznie zawsze należy sprawdzić u recenzentów, czy monitor jest dobry, niezależnie od tego, czy ma markę FreeSync, czy nie.

Zgodność z FreeSync i sposób jej włączenia

Wszystkie wersje FreeSync są kompatybilne ze wszystkimi kartami graficznymi obsługującymi Adaptive Sync, czyli w zasadzie każdą kartą wyprodukowaną w ostatniej dekadzie. Jednak w zależności od procesora graficznego proces włączania FreeSync będzie się różnić. Oto procedura włączania funkcji FreeSync dla kart AMD, Nvidia i Intel.

Jeśli posiadasz kartę graficzną AMD, otwórz oprogramowanie AMD i kliknij przycisk Hazard kartę, a następnie kliknij przycisk Wyświetlacz karta dodatkowa, a następnie znajdź ustawienie, które mówi AMD FreeSync.

Jeśli posiadasz procesor graficzny Nvidia, otwórz Panel sterowania Nvidia, spójrz na lewą część okna i znajdź miejsce, w którym jest napisane Skonfiguruj G-SYNC. Kliknij na to, a następnie zaznacz pole, które mówi Włącz G-SYNC, kompatybilny z G-SYNCi powinieneś mieć włączoną funkcję G-Sync. Może pojawić się komunikat, że Twój wyświetlacz nie został „sprawdzony”, jeśli nie jest on również monitorem zgodnym z G-Sync, ale możesz zignorować ten komunikat.

Właściciele procesorów graficznych Intel mogą włączyć funkcję FreeSync, otwierając ustawienia systemu Windows i przechodząc do Wyświetlacz ustawienia, a następnie kliknij Ustawienia graficzne, a następnie znalezienie opcji włączenia Zmienna częstotliwość odświeżania. Możliwe jest także włączenie tej opcji w Intel Graphics Command Center; wybierać Preferencje, Następnie Ustawienia ogólne, a następnie powinna pojawić się opcja o nazwie Synchronizacja adaptacyjna.

Jedno z niewielu zwycięstw AMD nad Nvidią

Historia FreeSync i Adaptive Sync to jeden z niewielu momentów, w których AMD mogło wpłynąć na kierunek rynku gier komputerowych wbrew woli Nvidii. Na początku FreeSync nie odniósł wielkiego sukcesu, ponieważ procesory graficzne AMD generalnie nie były zbyt atrakcyjne, a także dlatego, że kilka znanych recenzje monitorów FreeSync błędnie przypisywały gorszą jakość pierwszych wyświetlaczy FreeSync samemu FreeSync, a nie panelowi używany. Jednak dzisiaj jest całkiem jasne, że FreeSync, Adaptive Sync i G-Sync Kompatybilne są znacznie bardziej popularne niż oryginalne rozwiązania oparte na G-Sync FPGA.

Naprawdę nic dziwnego, że FreeSync stał się tak popularny: ludzie nienawidzą wydawać więcej pieniędzy bez powodu. Monitory G-Sync były prawie zawsze przeznaczone dla komputerów z wyższej półki i użytkowników z dużymi portfelami, a najtańsze wyświetlacze G-Sync kosztowały około 300 dolarów ze specyfikacjami, które można zobaczyć na typowym monitorze za 200 dolarów. Z drugiej strony FreeSync nie wymagał żadnych premium i był po prostu lepszy dla większości ludzi. Ostatecznie marka Nvidii nie mogła pokonać atrakcyjności oszczędności dużych pieniędzy i posiadania znacznie większej liczby opcji w segmentach budżetowym i średniotonowym.