Samodzielny serwer to segment sieci klient/serwer (pomimo nazwy), który może utrzymywać własne usługi uwierzytelniania i rozliczania użytkowników. Oznacza to, że serwer może zarówno uwierzytelniać żądania, jak i odpowiadać na nie, a także ma kontrolę nad znajdującymi się na nim zasobami. Tego typu serwery zwykle nie zapewniają żadnych usług logowania do sieci.
Technipages wyjaśnia samodzielny serwer
Samodzielne serwery są wygodne dla małych sieci, ale już nie dla większych, gdzie mogą one stanowić obciążenie. Pobieranie danych może oznaczać dostęp użytkownika do więcej niż jednego serwera, co może być denerwujące i trwać coraz dłużej. Ponadto każdy z tych serwerów stanowi unikalny punkt wejścia dla potencjalnych włamań hakerów i innych nieautoryzowanych użytkowników. Różnice w zabezpieczeniach mogą sprawić, że poszczególne serwery będą łatwym celem.
Lepszym rozwiązaniem dla większych sieci jest przeniesienie autoryzacji z poszczególnych serwerów na poziom sieci – oznacza to, że poszczególne maszyny nie są konkretnymi celami, a zatem są bezpieczniejsze. Informacje są również przekazywane znacznie szybciej – zamiast autoryzacji dla każdego serwera, użytkownik autoryzuje się sam raz, a potem może zażądać informacji z dowolnej liczby serwerów, które są częścią tego systemu – szybsza opcja niż serwer samodzielny być.
W szczególności w kontekście sieci Windows, autonomiczny serwer jest uważany za taki, który nie jest częścią sieci i nie jest w żaden inny sposób zarządzany przez domenę Windows. Jest to jednak mniej powszechne zastosowanie – w większości odnosi się do serwera autoryzującego się.
Typowe zastosowania samodzielnego serwera
- Samodzielne serwery są idealnym rozwiązaniem dla bardzo małych sieci, w których nie jest potrzebnych wiele serwerów.
- W większych sieciach samodzielne serwery nie są potrzebne.
- W środowisku Windows serwer autonomiczny to taki, który nie jest częścią domeny Windows.
Typowe nadużycia samodzielnego serwera
- Samodzielny serwer to taki, który nie jest połączony z żadnym innym w sieci.