Η συντριπτική πλειοψηφία των υπολογιστών είναι συνδεδεμένοι σε κάποιο είδος δικτύου, όπως ένα οικιακό δίκτυο, ένα εταιρικό LAN και το Διαδίκτυο. Αυτά τα δίκτυα αποτελούν το λυχνάρι των σύγχρονων επικοινωνιών, επιτρέποντας την επικοινωνία μεταξύ πολλών συσκευών.
Για την αποτελεσματική επικοινωνία, χρησιμοποιείται ένα σχήμα διευθύνσεων που σας επιτρέπει να καθορίσετε πού θέλετε να πηγαίνουν οι επικοινωνίες δικτύου σας. Το κύριο σχήμα διευθύνσεων που χρησιμοποιείται για το Διαδίκτυο είναι γνωστό ως «IP» ή διευθύνσεις πρωτοκόλλου Διαδικτύου. Υπάρχουν δύο σχήματα διευθύνσεων IP σε λειτουργία αυτήν τη στιγμή. Το IPv4 είναι το παραδοσιακό σχήμα διευθύνσεων. Το IPv6 κυκλοφορεί ως αντικατάσταση, καθώς το σχήμα IPV4 έχει ξεμείνει από χρησιμοποιήσιμες διευθύνσεις.
IPv4 και IPv6
Οι διευθύνσεις IPv4 εμφανίζονται γενικά με τη σημείωση "τετράστικτη", όπου τέσσερα σετ με έως και τρία ψηφία χωρίζονται με περιόδους, για παράδειγμα: 192.168.0.1. Σε αυτόν τον συμβολισμό, καθένας από τους τέσσερις αριθμούς πρέπει να είναι μεταξύ 0 και 255. Ορισμένοι τύποι διευθύνσεων παραμερίζονται ως έχουν ειδική σημασία. Για παράδειγμα, όλες οι διευθύνσεις IPv4 που ξεκινούν με 192.168 είναι δεσμευμένες για χρήση σε τοπικά δίκτυα και δεν μπορούν να επικοινωνήσουν απευθείας με το Διαδίκτυο. Αυτό σημαίνει ότι όλα τα οικιακά και ακόμη και εταιρικά δίκτυα μπορούν να επαναχρησιμοποιήσουν το ίδιο σύνολο διευθύνσεων, ως μέθοδο απόδοσης κατανομής διευθύνσεων.
Συμβουλή: Συχνά οι διευθύνσεις IP τόσο στο IPv4 όσο και στο IPv6 θα έχουν κάθετο και έναν αριθμό μετά από αυτές, όπως "/24", που ονομάζεται μάσκα υποδικτύου. Η μάσκα υποδικτύου χρησιμοποιείται για να υποδείξει ποιο μέρος της διεύθυνσης αναφέρεται στη διεύθυνση δικτύου και ποιο τμήμα καθορίζει τη διεύθυνση κεντρικού υπολογιστή εντός αυτού του δικτύου. Για ένα δίκτυο /24, τα πρώτα 24 δυαδικά bit της διεύθυνσης χρησιμοποιούνται για να δηλώσουν τη διεύθυνση δικτύου, ενώ τα υπόλοιπα χρησιμοποιούνται για τον καθορισμό των κεντρικών υπολογιστών σε αυτό το δίκτυο.
Οι διευθύνσεις IPv6 είναι πιο περίπλοκες στην εμφάνιση. Μπορούν να εμφανιστούν με έως και οκτώ τμήματα με έως και τέσσερα δεκαεξαδικά ψηφία, διαχωρισμένα με άνω και κάτω τελεία. Ένα παράδειγμα διεύθυνσης IPv6 θα μπορούσε να μοιάζει με αυτό: fe80:4749:dadb: 748d: ff: 334c: ffff: f000. Η χρήση δεκαεξαδικού σημαίνει ότι κάθε ψηφίο μπορεί να είναι 0-9, a-f. Ένα τμήμα μπορεί να είναι μικρότερο από τέσσερα ψηφία επειδή παραλείπονται τα αρχικά μηδενικά. Όπως και με το IPv4, ορισμένοι τύποι διευθύνσεων δεσμεύονται για ορισμένες χρήσεις. Όλες οι διευθύνσεις IPv6 που ξεκινούν με "fe80" είναι τοπικές διευθύνσεις με τους ίδιους περιορισμούς με τις τοπικές διευθύνσεις IPv4.
Συμβουλή: Συχνά μπορεί να δείτε τις διευθύνσεις IPv6 να φαίνονται πολύ πιο σύντομες με διπλή άνω και κάτω τελεία στη μέση, όπως fe80:da29::9999. Πρόκειται για σύντομο συμβολισμό που έχει σχεδιαστεί για να διευκολύνει την ανάγνωση, την εγγραφή και την απομνημόνευση διευθύνσεων IPv6. Τα τμήματα που αποτελούνται από τέσσερα μηδενικά μπορούν να παραληφθούν πλήρως και να αντικατασταθούν με διπλή άνω και κάτω τελεία «::». Εάν δύο ή περισσότερα τμήματα το ένα δίπλα στο άλλο αποτελούνται και τα δύο εξ ολοκλήρου από μηδενικά, μπορούν και τα δύο να παραληφθούν και να αντικατασταθούν με μία μόνο χρήση της διπλής άνω και κάτω τελείας. Για να είναι δυνατή η ανακατασκευή της πλήρους διεύθυνσης, μόνο ένα συνεχές σύνολο τμημάτων μπορεί να παραλειφθεί ανά διεύθυνση.
Η διεύθυνση loopback
Η "Loopback address" είναι ένα άλλο παράδειγμα δεσμευμένης διεύθυνσης. Κάπως όπως οι τοπικές διευθύνσεις που μπορούν να παραμείνουν μόνο εντός του τοπικού δικτύου, οι διευθύνσεις επαναφοράς μπορούν να παραμείνουν μόνο στον τοπικό υπολογιστή. Εάν ένας υπολογιστής επιχειρήσει να στείλει ένα μήνυμα στη διεύθυνση επαναφοράς βρόχου, το μήνυμα δεν θα σταλεί ποτέ στο δίκτυο, αλλά αντίθετα θα επανέλθει απευθείας στον υπολογιστή. Αυτό γενικά δεν είναι χρήσιμο για τους περισσότερους χρήστες, ωστόσο, μπορεί να είναι χρήσιμο να έχετε πρόσβαση σε υπηρεσίες δικτύου, όπως διακομιστές ιστού στη συσκευή.
Στο IPv4, η διεύθυνση "127.0.0.1" υποστηρίζεται από όλες τις συσκευές ως διεύθυνση επαναφοράς. Τεχνικά, οποιαδήποτε διεύθυνση που ξεκινά με "127" δεσμεύεται για χρήση διεύθυνσης επαναφοράς, αλλά δεν υποστηρίζουν όλες οι συσκευές αυτήν τη χρήση. Μερικές φορές μπορεί να δείτε τη διεύθυνση γραμμένη ως "127.0.0.1/8", καθώς μόνο τα πρώτα οκτώ δυαδικά bit χρησιμοποιούνται για να υποδηλώσουν το τμήμα δικτύου της διεύθυνσης επαναφοράς.
Στο IPv6, η διεύθυνση βρόχου είναι "::1". Μόνο μία διεύθυνση εκχωρείται για χρήση για σκοπούς επαναφοράς. Μερικές φορές μπορεί να γραφτεί ως "::1/128", καθώς και τα 128 δυαδικά bit χρησιμοποιούνται για να υποδηλώσουν το τμήμα δικτύου της διεύθυνσης.
Υπόδειξη: Ο όρος "localhost" δεσμεύεται στο σχήμα DNS για να αναφέρεται στις διευθύνσεις επαναφοράς.
Εάν εκτελείτε έναν διακομιστή ιστού στον υπολογιστή σας, μπορείτε να συνδεθείτε σε αυτόν στο πρόγραμμα περιήγησής σας πληκτρολογώντας μια διεύθυνση επαναφοράς. Για παράδειγμα: " http://127.0.1”, “ http://::1”, και " http://localhost” όλα επιλύονται στον υπολογιστή από τον οποίο κάνετε περιήγηση.
Συμβουλή: Μπορείτε επίσης να καθορίσετε με μη αυτόματο τρόπο αριθμούς θύρας εάν φιλοξενείτε υπηρεσίες σε μη τυπικές θύρες