Een declaratieve opmaaktaal, ook wel beschrijvende of semantische opmaaktaal genoemd, is een variant van een opmaaktaal waarbij de taal alleen beschrijft wat moet verschijnen, maar geeft niet aan hoe, en laat dat aan de tolk over om te definiëren door middel van zoiets als een standaard stijlpatroon of door het gebruik van een secundaire stijl taal.
Technipages legt declaratieve opmaaktaal (DML) uit
Een voorbeeld van DML is HTML, in de originele taal voegt HTML alleen labels toe die definiëren wat de bijgevoegde tekst is, b.v. als ze in de
of als ze in eenenz., laat dit het aan de tolk (de browser in het geval van HTML) over om te beslissen waar de elementen op de pagina moeten worden geplaatst. Moderne HTML(5) verschilt omdat het nieuwe tags toevoegt die niet helemaal declaratief van aard zijn, zoals: of waardoor de bijgevoegde tekst respectievelijk cursief en vetgedrukt wordt.
XML (eXtensible Markup Language) is een goed voorbeeld van een DML. In XML wordt alle inhoud gesorteerd in tags die puur beschrijvend zijn, in sommige implementaties kunnen de namen voor tags een betekenis hebben, maar die betekenissen zijn puur voor menselijke leesbaarheid. XML is bedoeld om zo flexibel mogelijk te zijn met betrekking tot naamgeving, de standaard zelf stelt geen naamgeving en is bedoeld als een raamwerk voor een taal waar omheen gebouwd kan worden, aangezien dergelijke XML ideaal is voor gebruik in API's.
Veelvoorkomend gebruik van declaratieve opmaaktaal (DML)
- Een declaratieve opmaaktaal kan ook bekend staan als een beschrijvende of semantische opmaaktaal.
- Declaratieve opmaaktalen worden gebruikt om delen van het document te labelen in plaats van om specifieke instructies te geven over hoe ze moeten worden verwerkt.
- Declaratieve opmaaktalen moedigen auteurs aan om te schrijven op een manier die het materiaal conceptueel beschrijft in plaats van visueel.
Veelvoorkomend misbruik van declaratieve opmaaktaal (DML)
- Declaratieve opmaaktaal is een langere term voor opmaaktalen.