Apple laat Qualcomm en Windows on Arm er echt slecht uitzien

Ik ben een Windows on Arm-fan. Sterker nog, ik ben een Windows-fan. Het grootste deel van mijn carrière heb ik besteed aan het schrijven over Windows, Microsoft, laptops en het hele ecosysteem. Toen Qualcomm en Microsoft in 2016 Windows on Arm aankondigden met daadwerkelijke x86-emulatie, was ik enthousiast. Ik was niet enthousiast vanwege de voordelen die Arm-processors beloofden.

Het was de nerdy kant van mij die er over piekerde. Het was Windows met een nieuwe processorarchitectuur, op een manier die misschien wel zou werken! Hoewel er in de begindagen van Windows geen tekort was aan CPU-architecturen die het ondersteunde, was het tegen de tijd dat Windows 10 op de markt kwam gewoon AMD64 of x64.

Qualcomm beloofde dingen als een geweldige batterijduur, geïntegreerde mobiele connectiviteit en instant wake. Aanvankelijk waren er maar een paar partners, maar dat groeide in de loop van de tijd uit tot vrijwel iedereen, behalve Dell.

Vervolgens sloot Apple zich aan bij het peloton. Het bedrijf kondigde aan dat het zijn Mac-assortiment zou overzetten naar Appel silicium in juni 2020, minder dan twee jaar vóór dit schrijven. En sindsdien heeft het een aantal doorbraken op pc-gebied geboekt die nog steeds ongeëvenaard zijn door Windows. En gezien het feit dat Qualcomm meer dan vijf jaar van vallen en opstaan ​​op dit gebied heeft, laat Apple Windows on Arm er echt slecht uitzien.

Een korte geschiedenis van Windows on Arm

Windows draait al heel lang op Arm-processors, althans in een of andere vorm. Uiteraard draaide Windows Phone op Arm-chips, en dat maakte de weg vrij voor veel van wat we vandaag de dag zien. Windows Phone 7 draaide op een Windows CE-kernel met Silverlight-apps, en die werd allemaal vervangen in Windows Phone 8, die de Windows NT-kernel gebruikte. Geen enkel Windows Phone 7-apparaat werd geüpgraded naar Windows Phone 8, ondanks dat vlaggenschepen zoals de Nokia Lumia 900 slechts een paar maanden eerder werden uitgebracht.

Naast Windows Phone 8 kwam Windows RT (en Windows 8 trouwens), de eerste poging om Windows goed te laten draaien op een Arm-processor. De grote partner was destijds NVIDIA met zijn Tegra-processors, die te vinden waren in de Surface RT en Surface 2. Nokia had echter een Snapdragon 800-apparaat met de Lumia 2520.

Windows RT was een vreselijke mislukking. Ondanks dat het er identiek uitzag als Windows 8, kon het alleen apps uitvoeren die uit de Windows Store kwamen. waardoor het verwarrend is voor klanten die apps van internet downloaden die zeggen dat ze op Windows 7 en Windows 7 draaien hoger. Het hielp niet dat zelfs Windows 8 een van de slechtst ontvangen versies van Windows in de geschiedenis was, dankzij de radicaal opnieuw ontworpen gebruikersinterface. Microsoft kreeg uiteindelijk een hit van $ 900 miljoen op Surface RT-tablets die het simpelweg niet kon verkopen of massaal moest afprijzen. Desondanks werd Surface 2 toch uitgebracht.

Toen Windows 10 in 2015 werd aangekondigd, werd bevestigd dat Windows RT-apparaten dit niet zouden ontvangen. Die gebruikers kregen in plaats daarvan Windows RT 8.1 Update 3, die een terugkeer naar het Startmenu aanbood, en niet veel anders; zeker geen Windows 10-kernel of het Universal Windows Platform.

In december 2016 kondigden Qualcomm en Microsoft op de Snapdragon Technology Summit in New York hun nieuwste poging aan om Windows on an Arm-processor te gebruiken. Het belangrijkste verschil was x86-emulatie. Idealiter zou de gebruiker het verschil niet eens weten tussen de ARM64- en AMD64-versies van Windows 10. Het is duidelijk dat x86-emulatie geen 64-bit-emulatie betekende, iets waarvan Microsoft destijds zei dat het niet zou werken. De meeste apps hadden 32-bits varianten en de hoop was dat app-ontwikkelaars hun apps toch zouden omzetten zodat ze native konden worden uitgevoerd.

Een jaar vooruitspoelen naar december 2017, toen Snapdragon Summit werd verplaatst naar Maui op Hawaï. Dit was het moment waarop de eerste twee ARM64-pc's aan journalisten werden getoond. Het waren de ASUS NovaGo en HP Envy x2, terwijl Lenovo later de Miix 630 had. Ze gebruikten Snapdragon 835-chipsets, licht gewijzigde versies van de gelijknamige mobiele processors.

Iets later werd de Snapdragon 850 aangekondigd, en die was gebaseerd op de Snapdragon 845-chipset. Nogmaals, er waren slechts een handvol laptops en tablets die er gebruik van maakten, zoals Samsung's Galaxy Book 2 (niet te vergeten verward met de Samsung Galaxy Book 2 die zojuist is uitgebracht), de Lenovo Yoga C630 en de exclusieve China-Huawei MateBook E. Enkele anderen sloten zich later bij het peloton aan.

Maar die anderen sloten zich aan nadat Qualcomm zijn eerste chipset aankondigde die vanaf de basis voor pc's was gebouwd, de Snapdragon 8cx. Het werd gelanceerd tijdens de Snapdragon Summit in 2018. De 'c' staat voor compute, en de 'x' betekent extreem. Apparaten om dit te gebruiken zijn onder meer de Lenovo Flex 5G, de Samsung Galaxy Book S en de Microsoft Surface Pro X (de chipset is enigszins aangepast en omgedoopt tot Microsoft SQ1).

Helaas duurde het een tijdje voordat de Snapdragon 8cx werd verzonden. Op de Snapdragon Summit in 2019 introduceerde Qualcomm de Snapdragon 8c en 7c, en standaard Snapdragon 8cx-apparaten waren nog steeds niet verzonden. Om de verzendtijd te verkorten, onderging de Snapdragon 8cx Gen 2 nauwelijks wijzigingen.

In december vorig jaar kondigde Qualcomm de Snapdragon 8cx Gen 3 aan, een behoorlijke vernieuwing van de chip. Het belooft grote prestatieverbeteringen, maar het zal nog steeds geen gelijke tred kunnen houden met Apple's M1. Dat zal in de tweede helft van dit jaar aan OEM's worden doorgegeven, dankzij de overname van Nuvia van het bedrijf, die het de kans geeft om op maat gemaakt Arm-silicium te maken.

Een ander groot ding dat vorig jaar gebeurde, was dat Windows 11 werd uitgebracht, waardoor 64-bit app-emulatie naar Arm kwam. Maar daar zullen we straks meer over praten.

Qualcomm heeft zijn beloften niet waargemaakt

Er waren drie belangrijke beloften die Qualcomm belooft met Windows on Arm. De eerste was een geweldige batterijduur. Armchips gebruiken een grote. KLEINE architectuur, met krachtige kernen voor taken die dit vereisen, en efficiëntiekernen voor al het andere. Dit moest niet alleen resulteren in een langere levensduur van de batterij, maar het zorgde er ook voor dat pc's onmiddellijk konden ontwaken, vergelijkbaar met hoe je telefoon dat doet.

De derde belofte was geïntegreerde mobiele connectiviteit. De chipsets van Qualcomm hebben geïntegreerde mobiele modems, dus voor het eerst zou 5G (destijds 4G LTE) standaard zijn voor een product, in plaats van een dure premium zoals bij Intel-laptops.

Het meest in het oog springende probleem is dat de beloofde levensduur van de batterij niet zichtbaar is bij gebruik in de echte wereld. Zeker, nu de nieuwe processorarchitectuur efficiënter is, passen veel laptops in een slanker ontwerp, wat betekent dat ze kleinere batterijen hebben. Toch is dit niet de situatie waarin we onze opladers thuis kunnen laten zoals ons was beloofd.

Ik heb persoonlijk bijna elke Windows on Arm-laptop beoordeeld die ooit is geproduceerd, van elke generatie processors, en ik kan je dit vertellen: met uitzondering van de Lenovo Flex 5G heb ik de batterijduur nooit als pluspunt meegenomen voor de apparaat. Bij een Surface Pro X verschilt de batterijduur niet van die van zijn door Intel aangedreven broertje.

Geïntegreerde mobiele connectiviteit is ook niet gebleken wat was beloofd. Bijna elke Windows on Arm-laptop die vandaag de dag wordt geleverd, heeft een basismodel met alleen Wi-Fi, dus zelfs in 2022 je moet nog steeds het gedoe van het hot spotten van je telefoon doorlopen om verbinding te maken met internet op de gaan.

Het probleem is dat de ervaring meestal teleurstellend was. Apparaten zijn veel duurder geweest dan je zou verwachten voor wat ze bieden, vooral in de begindagen van de Snapdragon 835 en Snapdragon 850. Ook in de beginperiode waren de prestaties er gewoon niet. Het was gemakkelijk om de Snapdragon 835 als slechts een startpunt te beschouwen, maar nu we vijf jaar verder zijn, denk ik dat we hadden verwacht dat dit beter zou zijn.

Ik wil Qualcomm hier niet bashen, omdat ik dol ben op Windows on Arm-laptops. De Samsung Galaxy Book Go heeft een instapprijs en weegt slechts drie pond. Dat is ongehoord voor die prijs, en het is iets dat wordt ontgrendeld door een Arm-processor te gebruiken. De Lenovo Flex 5G was de eerste 5G-laptop die Sub6 en mmWave gebruikte, en inderdaad, elke laptop die beide ondersteunt, heeft een Arm-processor. Over overwinningen van Qualcomm gesproken: zelfs de door Intel aangedreven 5G-laptops op de markt hebben bijna allemaal Qualcomm-modems.

De Samsung Galaxy Book S was ook behoorlijk wild. Het was zo dun en licht met zijn ontwerp zonder ventilator dat ik het als een vormfactor beschouwde die alleen met een Arm-processor kon worden bereikt. Het werd ooit geleverd met een Intel Lakefield-chip, maar dat was niet goed; Lakefield was Intel's eerste poging tot een hybride chip.

Apple is degene die nu nieuwe ervaringen levert

Het is een groot probleem dat Apple zijn hele Mac-assortiment wegschakelt van Intel. Op het moment dat we dit schrijven, worden er nog maar twee Intel Macs verkocht door het bedrijf: de Mac Pro en bepaalde configuraties van de Mac Mini.

De firma uit Cupertino leverde een ervaring die Microsoft niet had kunnen bieden voordat Apple Silicon Macs zelfs maar op de markt kwamen. Het bood een naadloze werking van alle apps die zijn gebouwd voor Intel-gebaseerde pc's. In feite ondersteunen Macs zelfs geen enkele soort 32-bits-app, dus alles wat Apple bouwde was 64-bit-emulatie. Kanttekening: je herinnert je misschien nog dat voordat de M1-processor in een product werd geleverd, Apple een ontwikkelaarskit had die de nieuwste chipset van de iPad Pro gebruikte, dus toen werden dit soort nieuwe functies geïntroduceerd.

De oplossing van Apple heet Rosetta 2. De eerste keer dat u een x64-app gaat installeren, wordt u gevraagd Rosetta 2 te installeren en hoeft u er nooit meer over na te denken. Ook prestatieproblemen merk je niet.

Apple versloeg Microsoft hier met de klap. Microsoft kondigde in september 2020 64-bit-emulatie voor Windows on Arm aan, drie maanden na Apple. Zoals ik eerder al zei, was het officiële woord in 2016 dat Windows on Arm dat zou doen nooit x64-emulatie hebben. Ik kan je vertellen dat daar eind 2019 verandering in is gekomen, zoals ik destijds meldde. Met andere woorden: dit zat al in de pijplijn lang voordat Apple het aankondigde, maar Apple was er als eerste.

Toen bracht Apple een product uit. Ik was niet zo enthousiast over de M1 in de oorspronkelijke drie producten, namelijk de MacBook Air, de 13-inch MacBook Pro en de Mac Mini. Het ondersteunde slechts één externe monitor, wat onaanvaardbaar is voor iets met het woord 'Pro' erop. Bovendien waren de prestaties goed, net als de levensduur van de batterij, maar het verbaasde op geen enkele manier wat Intel te bieden had.

Toen er nieuwe vormfactoren verschenen, werd het interessant. Apple bracht de 24-inch iMac uit met een M1-chip. Het was niet alleen onnatuurlijk dun, maar het bedrijf gebruikte dezelfde processor in apparaten van de 11-inch iPad Pro tot een 24-inch desktop-pc. Dit is de eerste keer dat het echt de moeite waard is om erop te wijzen dat Qualcomm en Microsoft niet doen wat Apple doet. Qualcomm mikt niet op alles-in-één pc's, of zelfs op de beste prestaties. Het is altijd gericht op superdunne en lichte, premium ervaringen.

Toen kwam de MacBook Pro en de introductie van de M1 Pro- en M1 Max-chipsets. Als Windows-fan ben ik oprecht van streek dat deze dingen zo goed zijn. Nogmaals, het gaat echt niet om prestaties. Maar de prestaties zijn vergelijkbaar met die van een Intel-machine met speciale grafische afbeeldingen, en de batterijduur is fenomenaal. Als ik op pad ga met een laptop die dat soort kracht heeft, neem ik zeker een oplader mee. Bij de MacBook Pro hoeft dat niet; op dit punt is het ook de moeite waard om te onthouden dat dit een van de grote beloften van Qualcomm was.

Niet alleen dat, maar het stelde Apple ook in staat om voor het eerst dezelfde interne onderdelen in de 14-inch en 16-inch modellen te plaatsen. Voorheen gebruikte de 13-inch MacBook Pro een chip uit de U-serie met geïntegreerde grafische kaart, terwijl het 16-inch model de 45 W-processor en speciale grafische kaart kreeg, omdat hij daar de ruimte voor had.

Nogmaals, dit is niet iets waar Qualcomm momenteel naar streeft. Ik vroeg jaren geleden of het bedrijf plannen had om verder uit te breiden dan de concurrentie met de Intel U-serie, en ik kreeg ronduit nee te horen. Dat had natuurlijk kunnen veranderen, aangezien Apple het doet. Maar dat maakt het slechts een voorbeeld van hoe Apple nu degene is die de trends op het gebied van Arm-computers bepaalt.

Als dat nog niet genoeg is, heeft Apple zojuist de Mac Studio en zijn nieuwe gelanceerd M1 Ultra chipset. Met behulp van een proces genaamd UltraFusion werden in feite twee M1 Max-chipsets aan elkaar gelijmd, iets dat je kunt doen als je de chip ontwerpt. Apple vergeleek de prestaties van de M1 Ultra met een geavanceerde Intel-pc met een NVIDIA GeForce RTX 3090 GPU.

Het grote verschil tussen de Mac Studio en zo'n door Intel aangedreven pc is natuurlijk dat de Mac Studio slechts 9,5 cm hoog is en de voetafdruk een vierkant van 21,7 x 18,7 cm is. Ter referentie: je zult niet eens een RTX 3090 vinden die minder dan 30 cm lang is, laat staan ​​een computer die over de thermische eigenschappen beschikt die nodig zijn om hem te gebruiken.

Nogmaals, het gaat hier echt niet om prestaties op zichzelf. Het gaat erom die prestaties te leveren zonder de compromissen te sluiten die Intel moet maken om daar te komen. Dat maakt Apple Silicon zo interessant.

Qualcomm moet een stap verder gaan, en dat zal waarschijnlijk ook gebeuren

Allereerst kijk ik erg uit naar de Lenovo ThinkPad X13s, het eerste apparaat dat de Qualcomm Snapdragon 8cx Gen 3 gebruikt. Ik mocht het Snapdragon 8cx Gen 3 Reference Design een paar dagen gebruiken op Snapdragon Summit, en ik was er erg van onder de indruk. Het is spannend om dat in een laptop te stoppen met het soort bouwkwaliteit dat ThinkPad biedt.

Het legt echter niet de lat hoog voor armcomputers. Apple doet dat, en ik denk niet dat iemand dat op dit moment kan ontkennen.

Qualcomm werkt echter hard aan zijn eigen aangepaste silicium, en dan wordt het echt interessant. Dankzij de overname van Nuvia zal het later dit jaar monsters gaan nemen voor OEM's. Er is nog wat inhaalslag te maken, maar dit zou Qualcomm de middelen moeten geven die het nodig heeft om met Apple te kunnen concurreren.

Het zal ook spannend worden als andere chipleveranciers de Windows on Arm-ruimte betreden, zoals MediaTek van plan is te doen wanneer de exclusiviteitsovereenkomst tussen Microsoft en Qualcomm afloopt. Mogelijk zien we ook andere leveranciers.

Maar hoe het ook werkt, Qualcomm moet hier een stap verder gaan. In 2016 was het klaar om een ​​voorsprong te nemen op een markt die wordt gedomineerd en gebouwd rond Intel en AMD. Het zou het zich kunnen veroorloven om de derde chipmaker te zijn, die stap voor stap omhoog klimt. Maar nu laat Apple zien wat er echt gedaan kan worden met Arm-chips in pc's, en met zijn voorsprong is Qualcomm degene die dit had moeten doen.