Wysłany dnia za pomocą Mel Hawthorne
Z39.50 to protokół odpowiedzialny za pobieranie danych bibliograficznych przez sieć. Został opracowany przez Krajową Organizację Standardów Informacji lub NISO. Protokół ten umożliwia użytkownikowi wysyłanie żądań informacji do innych komputerów w tej samej sieci, nawet jeśli mają innego producenta i nie używają dokładnie tych samych protokołów, mogą porozumieć się.
Technipages wyjaśnia Z39.50
Dopóki oba komputery są podłączone do sieci, każdy użytkownik może użyć protokołu do przeanalizowania żądania w formie zapytania. To żądanie jest następnie wysyłane do innego komputera, gdzie informacje są pobierane i wysyłane do osoby, która poprosiła. Wymaga to użycia aplikacji zgodnej z protokołem Z39.50. Wspomniany protokół jest specjalnie zaprojektowany, aby móc formułować zapytania w taki sposób, aby można je było przesłać do drugiej maszyny i tam pobrać informacje.
Warto zauważyć, że dotyczy to tylko jednego rodzaju informacji – informacji bibliograficznych przechowywanych w bazie danych. Może to być coś w rodzaju katalogu kart bibliotecznych biblioteki publicznej, ale nie musi tak być – wszystko, co jest zgodne z podobnym formatem, wystarczy. Pierwotnie protokół Z39.50 został opracowany w celu umożliwienia aplikacjom internetowym pobierania danych z Komputery IBM mainframe, które w tamtym czasie były jedynymi, które mogły obsługiwać takie bazy danych rodzaj.
Typowe zastosowania Z39.50
- Z39.50 to protokół zaprojektowany w 1998 roku i obsługiwany przez organizację NISO, która go opracowała.
- Protokół Z39.50 jest nadal w użyciu – jest używany i utrzymywany przez Bibliotekę Kongresu dla swoich systemów.
- Z39.50 jest uważany za technologię pre-web i chociaż do działania potrzebuje sieci, do jej działania nie jest potrzebne żadne połączenie z Internetem.
Częste nadużycia Z39.50
- Z39.50 to nazwa typu protokołu używanego do komunikacji przez www.