Sieć klasy B jest rodzajem sieci w nieistniejącej już architekturze sieci klasowej. Klasyczna architektura sieciowa zdefiniowała szereg klas sieciowych: A, B, C, D i E. Sieci klasy B mają adresy IP z zakresu od 128.0.0.0 do 191.255.255.255. System sieci Classful został zastąpiony przez CIDR (Classless Inter-Domain Routing) od 1993 roku.
Technipages wyjaśnia sieć klasy B
Klasy A, B i C zapewniały adresy emisji pojedynczej dla sieci o trzech różnych rozmiarach sieci. Klasa D była przeznaczona dla sieci multiemisji, a zakres adresów klasy E był zarezerwowany do celów przyszłych lub eksperymentalnych. Adresy IP mają 32 binarne bity informacji podzielone na czterooktetowe bajty. Sieci klasy B używają pierwszych dwóch oktetów do określenia numeru sieci, a drugie oktety służą do opisu adresów hostów dostępnych w tej sieci.
Sieci klasy B są definiowane jako sieci z zakresu od 128.0.0.0 do 191.255.255.255. W nowoczesnej notacji CIDR, sieć klasy B miałaby maskę podsieci /16, byłoby łącznie 16 384 możliwych sieci i 65 536 możliwych indywidualnych adresów IP hostów na sieć. Przed wprowadzeniem klasowego systemu sieciowego adresy IP były rozdawane firmom w blokach, które stałyby się klasą A lub /8. Biorąc pod uwagę projekt adresów IPv4, może istnieć tylko 256 sieci klasy A, dlatego system klasowy był postrzegany jako sposób na zachowanie dostępnej przestrzeni adresów IP poprzez udostępnianie mniejszych sieci.
Typowe zastosowania sieci klasy B
- Sieć klasy B była siecią, w której wszystkie adresy miały dwa najbardziej znaczące bity ustawione odpowiednio na 1 i 0.
- Pula nieprzypisanych adresów klasy B szybko się wyczerpała.
- Szesnaście sąsiadujących sieci klasy B jest zarezerwowanych dla prywatnych adresów sieciowych.
Częste nadużycia sieci klasy B
- Sieci klasy B są na drugim miejscu, nie mają takiej samej niezawodności jak sieci klasy A.